النسخ و البداء في الكتاب و السنة: تفاوت میان نسخه‌ها

#:در لغت بداء به معناى ظهور بعد از خفاء است، كه اين معنا مستلزم جهل در علم الهى است. قطعا اين معنا از بداء مورد اعتقاد اماميه نيست، بلكه مراد از بداء اين است كه انسان مى‌تواند با اعمال صالحه يا اعمال طالحه (غير صالحه) سرنوشت و تقدير خود را تغيير دهد. مانند قوم حضرت يونس عليه السلام كه با توبه و استغفار موجب برگشت عذاب الهى شدند.

#:بعضى از اهل سنت به مسئله بداء از منظر شيعه پرداخته‌اند، بدون آن كه به كتب معتبره شيعه مراجعه كرده باشند و اين خود منشاء اشتباه ايشان در فهم معناى بداء شده و منجر به ايراد تهمت عليه تشيع شده است كه بداء مطابق اعتقاد اماميه، مستلزم اعتقاد به جهل در علم الهى است، و حال آن كه آنچه در منابع معتبره اماميه است غير اين معناست.

#:شيعيان بالاتفاق بر سيطره كامل و اتم علم و قدرت خداوند بر ما سوى الله معتقدند، و هيچ ظهور بعد از خفائى و هيچ جهلى را در علم الهى قابل تصور نمى‌دانند. اين اعتقاد منافاتى با اين ندارد كه خداوند بعد از خلق و ايجاد بندگان، از تدبير و تربيت آنان فارغ نشده و بندگان را به حال خود رها نكرده است و انسان مى‌تواند با تغيير روش زندگى‌اش سرنوشت خود را تغيير دهد و اين از علم الهى خارج نيست و همگى در مشيت و علم الهى رقم خورده است.

#:بداء به اين معنا در واقع مورد اعتقاد همه مسلمانان است و از كتاب و سنت به روشنى بدست مى‌آيد و نمونه‌هاى بسيارى بر آن وجود دارد. مثل آيه 98 سوره يونس، در مورد برگشت عذاب از قوم يونس به واسطه استغفار كه مى‌فرمايد: "'''فَلَوْ لَا كاَنَتْ قَرْيَةٌ ءَامَنَتْ فَنَفَعَهَا إِيمَانهَُا إِلَّا قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا ءَامَنُواْ كَشَفْنَا عَنهُْمْ عَذَابَ الْخِزْىِ فىِ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا وَ مَتَّعْنَاهُمْ إِلىَ حِين''' " و يا آيات 101 و 102 سوره صافات در مورد رؤياى حضرت ابراهيم عليه السلام بر ذبح اسماعيل عليه السلام كه مى‌فرمايد: "''' فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلَامٍ حَلِيمٍ. فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْىَ قَالَ يَابُنىَ‌َّ إِنىّ‌ِ أَرَى فىِ الْمَنَامِ أَنىّ‌ِ أَذْبحَُكَ فَانظُرْ مَا ذَا تَرَى قَالَ يَأَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنىِ إِن شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابرِِين '''".