اعجاز بیانی قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ابن عباس' به 'ابن عباس ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
مؤلف در مقدمه کتاب به بيان سير اجمالى آراء و نظريات و تأليفاتى كه در اين عرصه خود را نشان داده‌اند و همچنين به معرفى کتاب خود مى‌پردازد.مؤلف مسائل معجزه، اعجاز و تحدّى قرآنى، وجوه اعجاز و بيان قرآن و تلاشهاى علماى بلاغت در زمينۀ پرده برداشتن از اعجاز قرآن و وجوه آن را مورد بحث قرار مى‌دهد و خود نظريۀ اعجاز به بيان و بلاغت را برمى‌گزيند و آن را تقويت و تبيين مى‌كند.سپس در سه بخش حروف مقطعه و الفاظ و واژه‌ها و سرانجام اساليب قرآنى نظريه خود را تعقيب مى‌نمايد و سرانجام مسائل | مؤلف در مقدمه کتاب به بيان سير اجمالى آراء و نظريات و تأليفاتى كه در اين عرصه خود را نشان داده‌اند و همچنين به معرفى کتاب خود مى‌پردازد.مؤلف مسائل معجزه، اعجاز و تحدّى قرآنى، وجوه اعجاز و بيان قرآن و تلاشهاى علماى بلاغت در زمينۀ پرده برداشتن از اعجاز قرآن و وجوه آن را مورد بحث قرار مى‌دهد و خود نظريۀ اعجاز به بيان و بلاغت را برمى‌گزيند و آن را تقويت و تبيين مى‌كند.سپس در سه بخش حروف مقطعه و الفاظ و واژه‌ها و سرانجام اساليب قرآنى نظريه خود را تعقيب مى‌نمايد و سرانجام مسائل | ||
ابن ازرق و تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] | ابن ازرق و تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] از واژه‌هاى قرآنى را مورد نقد و بررسى قرار مى‌دهد تا نشان دهد كه چگونه هر تلاشى براى جايگزين كردن حرفى با حروف قرآنى،يا واژه‌اى با واژۀ قرآنى و يا اسلوبى با اسلوب قرآنى-هرچند كه در جايى ديگر از همين کتاب الهى نيز به كار رفته باشد-تلاشى ناموفق و ناكام است و چگونه در قرآن كريم هرچيز در جاى خويش قرار گرفته و هر تفسير لغوى يا هر توجيه نحوى جز تلاشى براى تقريب به ذهن نيست. | ||
نويسنده در بيان هدف و انگيزه نگارش اين کتاب مى‌نويسد:اعجاز بيانى اقتضا مى‌كند كه هر مفسرى در راه آوردن همانندى براى واژه‌هاى قرآنى و در جاى آن،درمانده و ناتوان گردد؛بلكه در اين نيز ناتوانيم كه براى واژه قرآنى بديلى از ديگر كلمات اين کتاب الهى كه در موضعى ديگر و در سياقى ديگر آمده است بيابيم. | نويسنده در بيان هدف و انگيزه نگارش اين کتاب مى‌نويسد:اعجاز بيانى اقتضا مى‌كند كه هر مفسرى در راه آوردن همانندى براى واژه‌هاى قرآنى و در جاى آن،درمانده و ناتوان گردد؛بلكه در اين نيز ناتوانيم كه براى واژه قرآنى بديلى از ديگر كلمات اين کتاب الهى كه در موضعى ديگر و در سياقى ديگر آمده است بيابيم. | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
اين کتاب مشتمل بر يادداشتى از مترجم،يادداشتى از مؤلف،يك مقدمه و سه گفتار ذيل مى‌باشد:در گفتار اول عناوين:معجزه،جدل و مبارزه‌جويى و نمايش اعجاز، وجوه اعجاز و بيان قرآنى، علماى بلاغت و اعجاز بيانى مورد بحث واقع مى‌شود.و در گفتار دوم «نظريه‌اى در اعجاز بيانى» به عناوينى چون:حروف مقطعه و راز نهفته در حروف،دلالتهاى الفاظ و راز كلمات(رؤيا و حلم، آنس و ابصر، نأى و بعد و...) و اسلوبهاى قرآنى و راز نهفته در چگونگى تعبير برمى‌خوريم. | اين کتاب مشتمل بر يادداشتى از مترجم،يادداشتى از مؤلف،يك مقدمه و سه گفتار ذيل مى‌باشد:در گفتار اول عناوين:معجزه،جدل و مبارزه‌جويى و نمايش اعجاز، وجوه اعجاز و بيان قرآنى، علماى بلاغت و اعجاز بيانى مورد بحث واقع مى‌شود.و در گفتار دوم «نظريه‌اى در اعجاز بيانى» به عناوينى چون:حروف مقطعه و راز نهفته در حروف،دلالتهاى الفاظ و راز كلمات(رؤيا و حلم، آنس و ابصر، نأى و بعد و...) و اسلوبهاى قرآنى و راز نهفته در چگونگى تعبير برمى‌خوريم. | ||
در گفتار سوم مسائل ابن ازرق و تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] | در گفتار سوم مسائل ابن ازرق و تفسير [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] از واژه‌هاى قرآنى مورد نقد و بررسى قرار | ||
مى‌گيرد.فهرست مطالب کتاب نيز در ابتداى آن درج شده است. | مى‌گيرد.فهرست مطالب کتاب نيز در ابتداى آن درج شده است. | ||
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۰۶
| نام کتاب | اعجاز بیانی قرآن |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | الاعجاز البیانی للقرآن. فارسی
مسائل. شرح الاعجاز البیانی للقرآن مسائل ابن ازرق |
| پدیدآورندگان | صابری، حسین (مترجم)
اب‍ن‌ازرق، نافع بن ازرق (نويسنده) بنت الشاطی، عایشه (نويسنده) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | BP 83 /ب9 الف6041 |
| موضوع | ابن ازرق، نافع بن ازرق، - 65ق. المسائل - نقد و تفسیر
قرآن - اعجاز قرآن - مسایل ادبی قرآن - مسایل لغوی |
| ناشر | شرکت انتشارات علمی و فرهنگی |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1376 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE2939AUTOMATIONCODE |
معرفى کتاب
اعجاز بيانى قرآن نوشتۀ دكتر عايشه عبدالرحمن بنت الشاطئ با ترجمه حسين صابرى است.اين کتاب چهره‌اى تازه از بيان و بلاغت قرآن و اسرار آن را معرفى مى‌كند و نشان مى‌دهد كه چگونه در اين کتاب الهى هرچيز در جاى خويش قرار دارد و همين برجسته‌ترين راز بلاغت قرآن است.
مؤلف در مقدمه کتاب به بيان سير اجمالى آراء و نظريات و تأليفاتى كه در اين عرصه خود را نشان داده‌اند و همچنين به معرفى کتاب خود مى‌پردازد.مؤلف مسائل معجزه، اعجاز و تحدّى قرآنى، وجوه اعجاز و بيان قرآن و تلاشهاى علماى بلاغت در زمينۀ پرده برداشتن از اعجاز قرآن و وجوه آن را مورد بحث قرار مى‌دهد و خود نظريۀ اعجاز به بيان و بلاغت را برمى‌گزيند و آن را تقويت و تبيين مى‌كند.سپس در سه بخش حروف مقطعه و الفاظ و واژه‌ها و سرانجام اساليب قرآنى نظريه خود را تعقيب مى‌نمايد و سرانجام مسائل ابن ازرق و تفسير ابن عباس از واژه‌هاى قرآنى را مورد نقد و بررسى قرار مى‌دهد تا نشان دهد كه چگونه هر تلاشى براى جايگزين كردن حرفى با حروف قرآنى،يا واژه‌اى با واژۀ قرآنى و يا اسلوبى با اسلوب قرآنى-هرچند كه در جايى ديگر از همين کتاب الهى نيز به كار رفته باشد-تلاشى ناموفق و ناكام است و چگونه در قرآن كريم هرچيز در جاى خويش قرار گرفته و هر تفسير لغوى يا هر توجيه نحوى جز تلاشى براى تقريب به ذهن نيست.
نويسنده در بيان هدف و انگيزه نگارش اين کتاب مى‌نويسد:اعجاز بيانى اقتضا مى‌كند كه هر مفسرى در راه آوردن همانندى براى واژه‌هاى قرآنى و در جاى آن،درمانده و ناتوان گردد؛بلكه در اين نيز ناتوانيم كه براى واژه قرآنى بديلى از ديگر كلمات اين کتاب الهى كه در موضعى ديگر و در سياقى ديگر آمده است بيابيم.
ساختار کتاب
اين کتاب مشتمل بر يادداشتى از مترجم،يادداشتى از مؤلف،يك مقدمه و سه گفتار ذيل مى‌باشد:در گفتار اول عناوين:معجزه،جدل و مبارزه‌جويى و نمايش اعجاز، وجوه اعجاز و بيان قرآنى، علماى بلاغت و اعجاز بيانى مورد بحث واقع مى‌شود.و در گفتار دوم «نظريه‌اى در اعجاز بيانى» به عناوينى چون:حروف مقطعه و راز نهفته در حروف،دلالتهاى الفاظ و راز كلمات(رؤيا و حلم، آنس و ابصر، نأى و بعد و...) و اسلوبهاى قرآنى و راز نهفته در چگونگى تعبير برمى‌خوريم.
در گفتار سوم مسائل ابن ازرق و تفسير ابن عباس از واژه‌هاى قرآنى مورد نقد و بررسى قرار مى‌گيرد.فهرست مطالب کتاب نيز در ابتداى آن درج شده است.
نسخه‌شناسى
نويسندۀ کتاب دكتر عايشه عبدالرحمن نبت الشاطئ،قرآن‌پژوه مصرى است.اين کتاب توسط آقاى حسين صابرى به فارسى برگردان شده و در قطع وزيرى با جلد شوميز در 632 صفحه نخستين‌بار در سال 1376 خورشيدى از سوی «شركت انتشارات علمى و فرهنگى» تهران به چاپ رسيده است.
منبع
1-مقدمه مترجم 2-خرمشاهى، بهاء الدين،دانشنامه قرآن،ج اول،ص 247