۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
#در همين فصل-پس از ذكر سند روايت، از نظر محتوائى بررسى نموده و مى‌گويد اين روايت از اين جهت داراى تناقض مى‌باشند كه متن برخى از آنها درباره بطن قرآن و برخى ديگر دربارۀ لهجه‌ها مى‌باشد و لذا مشخص نيست كه اين حديث آيا مربوط به لفظ است يا معنى؟ | #در همين فصل-پس از ذكر سند روايت، از نظر محتوائى بررسى نموده و مى‌گويد اين روايت از اين جهت داراى تناقض مى‌باشند كه متن برخى از آنها درباره بطن قرآن و برخى ديگر دربارۀ لهجه‌ها مى‌باشد و لذا مشخص نيست كه اين حديث آيا مربوط به لفظ است يا معنى؟ | ||
#فصل پنجم:در اين فصل با ذكر كلامى از امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] پيرامون نزول قرآن، مبنى بر اينكه قرآن بر حرف واحد نازل شده سند اين دو روايت را بررسى نموده و مى‌گويد اين دو روايت صحيحه هستند و لذا داراى ارزش و اعتبار مى‌باشند و در ادامه نتيجه مى‌گيرد كه حديث سبعة احرف دروغ و جعلى است. | #فصل پنجم:در اين فصل با ذكر كلامى از امام باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] پيرامون نزول قرآن، مبنى بر اينكه قرآن بر حرف واحد نازل شده سند اين دو روايت را بررسى نموده و مى‌گويد اين دو روايت صحيحه هستند و لذا داراى ارزش و اعتبار مى‌باشند و در ادامه نتيجه مى‌گيرد كه حديث سبعة احرف دروغ و جعلى است. | ||
#فصل سوم:ديدگاه علماء اهل سنت را در اين فصل در خصوص حديث سبعة احرف ذكر و در ادامۀ آن ديدگاه مستشرقانى همچون گلدزير و نولدكه و | #فصل سوم:ديدگاه علماء اهل سنت را در اين فصل در خصوص حديث سبعة احرف ذكر و در ادامۀ آن ديدگاه مستشرقانى همچون گلدزير و نولدكه و رژى بلاشر را ذكر و آنها را نقد و بررسى قرار مى‌دهد. | ||
#فصل دوم:در اين فصل مسالۀ گسترش قرائت‌ها را بررسى كرده ذكر مى‌كند كه با توجه به اينكه در زمان پيامبر(ص)قرآن به قرائت واحدى خوانده مى‌شد اختلاف قرائت‌ها در زمان خليفۀ دوم بوجود آمد، در ادامه عوامل اختلاف را بررسى كرده،گسترش اسلام در زمان عمر را عامل اساسى در اين‌باره مى‌داند.و مى‌گويد:عمر براى حل مشكلات بوجودآمده راه‌حل مناسب را نسبت دادن حديث سبعة احرف به پيامبر مى‌داند و اين موضوع را از متفردات عمر مى‌داند | #فصل دوم:در اين فصل مسالۀ گسترش قرائت‌ها را بررسى كرده ذكر مى‌كند كه با توجه به اينكه در زمان پيامبر(ص)قرآن به قرائت واحدى خوانده مى‌شد اختلاف قرائت‌ها در زمان خليفۀ دوم بوجود آمد، در ادامه عوامل اختلاف را بررسى كرده،گسترش اسلام در زمان عمر را عامل اساسى در اين‌باره مى‌داند.و مى‌گويد:عمر براى حل مشكلات بوجودآمده راه‌حل مناسب را نسبت دادن حديث سبعة احرف به پيامبر مى‌داند و اين موضوع را از متفردات عمر مى‌داند | ||
#در همين فصل پيامدهاى پذيرش حديث سبعة احرف را ذكر نموده از جمله اينكه در نزد اهل سنت منكر آن كافر محسوب مى‌شود | #در همين فصل پيامدهاى پذيرش حديث سبعة احرف را ذكر نموده از جمله اينكه در نزد اهل سنت منكر آن كافر محسوب مى‌شود | ||