صفا، ذبیح‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: محقق' به '')
    جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح' به '')
    خط ۸۸: خط ۸۸:
    [[کيانيان]]  
    [[کيانيان]]  


    [[دیوان عبدالواسع جبلی]] / نوع اثر: کتاب / نقش: مصحح
    [[دیوان عبدالواسع جبلی]]  


    [[گنج و گنجینه: نثر - شعر، برگزیده از دوره گنجینه و گنج سخن]]  
    [[گنج و گنجینه: نثر - شعر، برگزیده از دوره گنجینه و گنج سخن]]  

    نسخهٔ ‏۳۰ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۰۳

    صفا، ذبیح‎ الله
    نام صفا، ذبیح‎ الله
    نام های دیگر
    نام پدر
    متولد 1290 هـ.ش
    محل تولد
    رحلت 1378 هـ.ش
    اساتید
    برخی آثار قرآن را چگونه شناختم

    تاریخ ادبیات در ایران و در قلمرو زبان پارسی (صفا)

    داراب نامه / نوع اثر: کتاب / نقش: مقدمه نویس و مصحح

    تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی تا اواسط قرن پنجم

    جشن نامه ابن سینا

    کد مولف AUTHORCODE3864AUTHORCODE

    ولادت

    او فرزند سيد على‌اصغر فرزند مير صفى بود كه در 1290 خورشيدى در شه‌ميرزاد سمنان زاده شد

    تحصیلات

    وی تحصيلات ابتدايى و متوسطه‌اش را در همان جا (شه‌ميرزاد سمنان) و بابل به پايان برد و در 1304 به تهران رفت و در دانش‌سراى عالى در رشته زبان و ادبيات فارسى، فراگيرى دانش را پى گرفت و سرانجام در 1322 فارغ التحصيل شد و رساله دكترى‌اش را با عنوان «حماسه سرايى در ايران» نوشت.

    فعالیت‌ها

    او دوران كوشش‌هاى ادبى خود را از 1312 آغاز كرد و در برخى از جرايد مانند مهر، ايران امروز، تعليم و تربيت، جلوه، سخن، پشوتن، يغما، دانش، فرهنگ، مربى، تمدن و...، مقالات فراوانى در باره موضوع‌هاى ادبى، تاريخى و فلسفى چاپ كرد و از 1322 به استادى تاريخ ادبيات فارسى در دانش‌كده ادبيات منصوب شد و افزون بر اين، به كارهاى ديگر ادارى مانند معاونت و سپس كفالت اداره دانش‌سراهاى مقدماتى (1320) و رياست اداره تعليمات عاليه و تعليمات متوسطه وزارت فرهنگ، رياست بخش تبليغات شير و خورشيد سرخ، عضويت يونسكو در ايران و عضويت هيئت نمايندگى ايران در كنفرانس‌هاى عمومى يونسكو (1948، 1949، 1950، 1954، 1956 و 1958) پرداخت. وى چند سال نيز رئيس اداره كل انتشارات و تأليفات دانش‌گاه تهران بود. صفا در باره ادبيات فارسى پژوهش‌هاى بسيارى سامان داد و كتاب‌هاى فراوانى نوشت.

    صفا پس از خدمت وظيفه عمومى با عنوان دبير زبان و ادبيات فارسى در رشته ادبى دبيرستان شرف تهران كار كرد و پس از دريافت مدرك دكترى، از 1322 براى تدريس تاريخ ادبيات فارسى در دانش‌كده ادبيات تهران برگزيده شد و از آن پس، نخست با عنوان دانش‌يار و بعد به عنوان استاد در همان جا به تدريس پرداخت. وى هم‌چنين زمانى سردبير مجله مهر بود و در 1315، سردبيرى آن را به عهده گرفت تا اينكه در 1320، امتياز مجله سخن به نامش صادر و به سردبيرى دكتر ناتل خانلرى و مديريت او تا يك سال اداره شد. امتياز روزنامه شباهنگ نيز چهار سال از آن او بود و از 1326 تا پنج سال، مقاله‌ها و آثارش در مجله ارتش به چاپ مى‌رسيد تا دوره بازنشستگى، سردبيرى مجله دانش‌كده ادبيات را به عهده داشت.

    آثار

    آيين سخن، اخوان الصفا، تاريخ ادبيات در ايران، تاريخ علوم عقلى در تمدن اسلامى تا ميانه قرن پنجم هجرى، تاريخ مختصر تحول نظم و نثر پارسى، ترجمه رافائل، ترجمه كيانيان، تصحيح و چاپ اسرار التوحيد فى مقامات الشيخ ابى سعيد، حماسه سرايى در ايران، دانش‌هاى يونانى در شاهنشاهى ساسانى، گنج سخن، گنج و گنجينه، مزداپرستى در ايران قديم، مقدمه و تعليقات و حواشى ديوان عبدالواسع جبلى، داراب‌نامه محمد بيغمى و ديوان سيف الدين محمد فرغانى، تنها اندكى از آثار و كارهاى پر شمار اويند.


    وابسته‌ها