فناری، محمد بن حمزه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: شارح' به '') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type='authorWritings'|[[مفتاح الغیب و شرحه مصباح الانس]] | |data-type='authorWritings'|[[مفتاح الغیب و شرحه مصباح الانس]] | ||
[[فصول البدائع في أصول الشرائع]] | [[فصول البدائع في أصول الشرائع]] | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[مفتاح الغیب و شرحه مصباح الانس]] | [[مفتاح الغیب و شرحه مصباح الانس]] | ||
[[ ترجمه مصباح الانس، یا، پیوند استدلال و شهود در كشف اسرار وجود صدرالدین قونوی]] | [[ ترجمه مصباح الانس، یا، پیوند استدلال و شهود در كشف اسرار وجود صدرالدین قونوی]] | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
[[مصباح الانس فی شرح مفتاح غیب الجمع و الوجود]] | [[مصباح الانس فی شرح مفتاح غیب الجمع و الوجود]] | ||
[[مفتاح غيب الجمع و الوجود و شرحه مصباح الأنس بين المعقول و المشهود]] | [[مفتاح غيب الجمع و الوجود و شرحه مصباح الأنس بين المعقول و المشهود]] | ||
[[فصول البدائع في أصول الشرائع]] | [[فصول البدائع في أصول الشرائع]] | ||
نسخهٔ ۱۱ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۴۳
| نام | فناری، محمد بن حمزه |
|---|---|
| نام های دیگر | اب‍ن‌ال‍ف‍ن‍اری، محمد بن حمزه
فناری، ش‍م‍س‌ال‍دی‍ن محمد ف‍ن‍ری، ش‍م‍س‌ال‍دی‍ن محمد محمد ال‍ف‍ن‍اری |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 834 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | مفتاح الغیب و شرحه مصباح الانس |
| کد مولف | AUTHORCODE4881AUTHORCODE |
محمدبن حمزه فنارى، معروف به «فنارى»، «ابن الفنارى»، «علامه فنارى» و لقبش «شمس الدين»، اهل روم و حنفى مذهب است. پدرش حمزة بن محمدبن محمد، از علماى بزرگ عثمانى در قرن نهم هجرى است. در تمام علوم متداول آن زمان از جمله معانى و بيان، هيئت و قرائات، بى‌نظير و در رشته تخصصى‌اش (احاطه به تمام علوم عقلى، نقلى و عربى) رئيس علمى بود.
وى در بيروت، بروسه و قسطنطيه، منصب قضاوت داشت و در امور دولتى،غالبا مشاور بود. در امور شرعيه بسيار اهتمام داشت تا جائى كه در يك قضيه‌اى، شهادت پادشاه وقت را كه ناحق بود، رد كرد. وى در زمان سلطان بايزيدخان (791-804ق) و چلبى سلطان محمدخان (816-824ق) زندگى مى‌كرد و بسيار مورد احترام در نزد اين سلاطين و ساير پادشاهان در تمام دوران زندگيش بود. او به منصب «شيخ الاسلامى» مفتخر است. به نقل عده‌اى، او اولين كسى است كه به اين مرتبه (شيخ الاسلام) نائل شده است. غير از اساتيد بزرگى كه نامشان در تاريخ نيست، 2 نفر از اساتيد او، علاءالدين اسود (شارح مغنى) و جمال‌الدين آقسرايى است.
تأليفات
- مصباح الانس
- الفوائد الفنارية
- فصول البدايع لاصول الشرايع
- عويصات الافكار فى اختيار اولى الابصار
- انموذج العلوم
- تفسير الفاتحة
فنارى، پسرى داشت بنام محمد شاه كه او از بزرگان حنفيه و در زمان خودش بى‌نظير بود. وى در سال‌هاى آخر عمرش نابينا و در سن 84 سالگى از دنيا رفت.
منابع
وب سايت اعلام.