۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شواهد في الإعجاز القرآني: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'لسان العرب' به 'لسان العرب '
جز (جایگزینی متن - 'ابوالفتح عثمان بن جنى' به 'ابوالفتح عثمان بن جنى ') |
جز (جایگزینی متن - 'لسان العرب' به 'لسان العرب ') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
در مقدمه، ضمن اشاره به مصادر بحث اثر حاضر و روش كتابت آن، به توضيح معنى اعجاز قرآن كريم و دلايل آن پرداخته شده است. از جمله مظاهر اعجاز قرآن كه به آن اشاره گرديده، عبارتند از: اخبار از امور غيبى كه بدون وحى، دسترسى به آن ممكن نيست؛ اخبار امم سابق؛ احكام تشريعى كامل كه فوق شرايع بشرى است؛ تعبير از حاجات مردم و احساسات دقيق آنها؛ اشاره به بعضى از مظاهر علوم دقيقه و علوم اجتماعى؛ نظم جديدى كه مخالف با اساليب معروف تعبير مىباشد و تأثير در قلوب مردم گذشته و حال و... <ref>مقدمه، ص 13 - 49</ref>. | در مقدمه، ضمن اشاره به مصادر بحث اثر حاضر و روش كتابت آن، به توضيح معنى اعجاز قرآن كريم و دلايل آن پرداخته شده است. از جمله مظاهر اعجاز قرآن كه به آن اشاره گرديده، عبارتند از: اخبار از امور غيبى كه بدون وحى، دسترسى به آن ممكن نيست؛ اخبار امم سابق؛ احكام تشريعى كامل كه فوق شرايع بشرى است؛ تعبير از حاجات مردم و احساسات دقيق آنها؛ اشاره به بعضى از مظاهر علوم دقيقه و علوم اجتماعى؛ نظم جديدى كه مخالف با اساليب معروف تعبير مىباشد و تأثير در قلوب مردم گذشته و حال و... <ref>مقدمه، ص 13 - 49</ref>. | ||
نويسنده در تدوين مطالب، از اقوال علما و بزرگان زيادى استفاده كرده است؛ بدين صورت كه فقط به نام صاحب رأى و يا صاحب مرجعى كه از آن بهره برده، اشاره نموده است، بدون ذكر جزء و صفحهاى كه آن مطلب در آن نوشته شده است؛ بهعنوان مثال، در جايى از كتاب نوشته است: «قرطبى در تفسير اين آيه، چنين مىگويد...» و يا «در لسان العرب در اين باره چنين آمده است...». وى در اين باره، به اين نكته اعتماد كرده است كه خواننده مىتواند در صورت نياز، به مراجع و منابع دسترسى داشته باشد و به همين خاطر فهرستى از منابع مورد استفاده خود را در انتهاى كتاب آورده است <ref>همان، ص 23</ref>. | نويسنده در تدوين مطالب، از اقوال علما و بزرگان زيادى استفاده كرده است؛ بدين صورت كه فقط به نام صاحب رأى و يا صاحب مرجعى كه از آن بهره برده، اشاره نموده است، بدون ذكر جزء و صفحهاى كه آن مطلب در آن نوشته شده است؛ بهعنوان مثال، در جايى از كتاب نوشته است: «قرطبى در تفسير اين آيه، چنين مىگويد...» و يا «در [[لسان العرب]] در اين باره چنين آمده است...». وى در اين باره، به اين نكته اعتماد كرده است كه خواننده مىتواند در صورت نياز، به مراجع و منابع دسترسى داشته باشد و به همين خاطر فهرستى از منابع مورد استفاده خود را در انتهاى كتاب آورده است <ref>همان، ص 23</ref>. | ||
نويسنده، سعى فراوانى نموده تا مطالب را از مراجع و منابع علمى مختلفى جمعآورى نمايد و قبل از اعلان رأى يا فهم يا تفسير آيه يا تركيب در كتاب الله، آن مطلب را از منابع تخصصى مربوط به همان علم، ذكر كند. وى همچنين در تحديد معناى كلمات در اصل وضع لغوى آنها قبل از آنكه در تركيبات قرآنى مورد استفاده قرار گيرند، از معاجم و فرهنگ لغات اصلى و معتبرى استفاده كرده است. در اين امر، در مرحله نخست، دواوين شعراى جاهلى - به شكل خاص - منبع و شاهد اصلى در فهم معناى لغوى كلمات بوده و در مرحله بعد، از كتب تفسير بهمنظور بيان معنى مورد نظر از كلمه در قرآن كريم، بهره برده شده است <ref>همان</ref>. | نويسنده، سعى فراوانى نموده تا مطالب را از مراجع و منابع علمى مختلفى جمعآورى نمايد و قبل از اعلان رأى يا فهم يا تفسير آيه يا تركيب در كتاب الله، آن مطلب را از منابع تخصصى مربوط به همان علم، ذكر كند. وى همچنين در تحديد معناى كلمات در اصل وضع لغوى آنها قبل از آنكه در تركيبات قرآنى مورد استفاده قرار گيرند، از معاجم و فرهنگ لغات اصلى و معتبرى استفاده كرده است. در اين امر، در مرحله نخست، دواوين شعراى جاهلى - به شكل خاص - منبع و شاهد اصلى در فهم معناى لغوى كلمات بوده و در مرحله بعد، از كتب تفسير بهمنظور بيان معنى مورد نظر از كلمه در قرآن كريم، بهره برده شده است <ref>همان</ref>. | ||