ابن دمامینی، محمد بن ابیبکر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - '<ref>' به '.<ref>') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
'''محمد بن ابوبكر بن عمر بن ابوبكر بن محمد بن سليمان بن جعفر قرشى مخزومى مالكى'''، معروف به دمامينى يا ابن دمامينى و ملقب به بدرالدين، اديب، نحوى، عروضى، فقيه و شاعر، در اسكندريه تولد يافت و در قاهره سكونت كرد. او را ازآن‌جهت كه در اصل اهل دمامين (دهى بزرگ نزديك مصر) بوده، دمامينى يا ابن الدمامينى خوانده‌اند. وى مدت‌ها ملازم عبدالرحمن بن خلدون بود. در الازهر مصر، سمت استادى قرائت داشت <ref>ر.ك: رياض الجنة، ج2، ص123؛ الأعلام: قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربين و المستشرقين، ج6، ص57</ref>. | '''محمد بن ابوبكر بن عمر بن ابوبكر بن محمد بن سليمان بن جعفر قرشى مخزومى مالكى'''، معروف به دمامينى يا ابن دمامينى و ملقب به بدرالدين، اديب، نحوى، عروضى، فقيه و شاعر، در اسكندريه تولد يافت و در قاهره سكونت كرد. او را ازآن‌جهت كه در اصل اهل دمامين (دهى بزرگ نزديك مصر) بوده، دمامينى يا ابن الدمامينى خوانده‌اند. وى مدت‌ها ملازم عبدالرحمن بن خلدون بود. در الازهر مصر، سمت استادى قرائت داشت .<ref>ر.ك: رياض الجنة، ج2، ص123؛ الأعلام: قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربين و المستشرقين، ج6، ص57</ref>. | ||
ازآنجا به اسكندريه رفت و به تدريس و هم به كار تجارت پرداخت و منصب قضا يافت، امّا روى دل به آن منصب نشان نداد و از آنجا به دمشق رفت و از آنجا به مكّه و پس از اداى مناسك حجّ به اسكندريّه رفت و خطيب جامع گرديد و به دو كار دل سپرد: تدريس علم و تحصيل مال و در تحصيل مال پيشه بافندگى را برگزيد و چرخ بزرگى به راه انداخت، امّا آتشى در كارگاه افتاد و اموالش بسوخت و از بيم وام‌خواهان به مصر گريخت و وام‌خواهان نيز او را دنبال كردند و در قاهره بر او ظفر يافتند، امّا تقى‌الدّين بن حجّه و ناصرالدّين بارزى مهمّش را كفايت كردند و از آنجا باز به مكّه رفت و از آنجا در يمن بار گرفت و در جامع زبيد تدريس كرد، امّا به دنيايى نرسيد و از آنجا به هندوستان رفت و مردم هند بر او رو آوردند و از محضرش استفاده كردند و اموالى از آن راه فراهم كرد <ref>ر.ك: راهنماى دانشوران در ضبط نام‌ها، نسب‌ها و نسبت‌ها، ج1، ص282</ref>. | ازآنجا به اسكندريه رفت و به تدريس و هم به كار تجارت پرداخت و منصب قضا يافت، امّا روى دل به آن منصب نشان نداد و از آنجا به دمشق رفت و از آنجا به مكّه و پس از اداى مناسك حجّ به اسكندريّه رفت و خطيب جامع گرديد و به دو كار دل سپرد: تدريس علم و تحصيل مال و در تحصيل مال پيشه بافندگى را برگزيد و چرخ بزرگى به راه انداخت، امّا آتشى در كارگاه افتاد و اموالش بسوخت و از بيم وام‌خواهان به مصر گريخت و وام‌خواهان نيز او را دنبال كردند و در قاهره بر او ظفر يافتند، امّا تقى‌الدّين بن حجّه و ناصرالدّين بارزى مهمّش را كفايت كردند و از آنجا باز به مكّه رفت و از آنجا در يمن بار گرفت و در جامع زبيد تدريس كرد، امّا به دنيايى نرسيد و از آنجا به هندوستان رفت و مردم هند بر او رو آوردند و از محضرش استفاده كردند و اموالى از آن راه فراهم كرد .<ref>ر.ك: راهنماى دانشوران در ضبط نام‌ها، نسب‌ها و نسبت‌ها، ج1، ص282</ref>. | ||
در الأعلام و راهنماى دانشوران، تاريخ ولادت وى 763ق ثبت شده است <ref>ر.ك: الأعلام، ج6، ص57؛ راهنماى دانشوران، ج1، ص282</ref>. [[زرکلی، خیرالدین|زركلى]] تاريخ وفات او را 827ق و زنوزى، شعبان 827 يا 828ق، در كلبرجا، از شهرهاى هند دانسته‌اند <ref>حسينى زنوزى، محمدحسن، ج2، ص123</ref>؛ اما در راهنماى دانشوران، 837ق آمده است <ref>ر.ك: راهنماى دانشوران، ج1، ص282</ref>. | در الأعلام و راهنماى دانشوران، تاريخ ولادت وى 763ق ثبت شده است .<ref>ر.ك: الأعلام، ج6، ص57؛ راهنماى دانشوران، ج1، ص282</ref>. [[زرکلی، خیرالدین|زركلى]] تاريخ وفات او را 827ق و زنوزى، شعبان 827 يا 828ق، در كلبرجا، از شهرهاى هند دانسته‌اند .<ref>حسينى زنوزى، محمدحسن، ج2، ص123</ref>؛ اما در راهنماى دانشوران، 837ق آمده است .<ref>ر.ك: راهنماى دانشوران، ج1، ص282</ref>. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
#عين الحياة (تلخيص کتاب حيوة الحيوان دميرى)؛ | #عين الحياة (تلخيص کتاب حيوة الحيوان دميرى)؛ | ||
و... <ref>ر.ك: همان</ref>. | و... .<ref>ر.ك: همان</ref>. | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۲۴
| نام | ابن‌دمامینی، محمد بن ابیبکر |
|---|---|
| نام های دیگر | اب‍ن‌ال‍دم‍ام‍ی‍ن‍ی، محمد بن ابیبکر
ب‍در الدمامینی ب‍درال‍دی‍ن الدمامینی دمامینی، محمد بن ابیبکر م‍خ‍زوم‍ی ال‍ق‍رش‍ی، ب‍درال‍دی‍ن محمد |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 827 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | شرح الدمامینی علی مغنی اللبیب / نوع اثر: کتاب / نقش: شارح |
| کد مؤلف | AUTHORCODE7767AUTHORCODE |
محمد بن ابوبكر بن عمر بن ابوبكر بن محمد بن سليمان بن جعفر قرشى مخزومى مالكى، معروف به دمامينى يا ابن دمامينى و ملقب به بدرالدين، اديب، نحوى، عروضى، فقيه و شاعر، در اسكندريه تولد يافت و در قاهره سكونت كرد. او را ازآن‌جهت كه در اصل اهل دمامين (دهى بزرگ نزديك مصر) بوده، دمامينى يا ابن الدمامينى خوانده‌اند. وى مدت‌ها ملازم عبدالرحمن بن خلدون بود. در الازهر مصر، سمت استادى قرائت داشت .[۱].
ازآنجا به اسكندريه رفت و به تدريس و هم به كار تجارت پرداخت و منصب قضا يافت، امّا روى دل به آن منصب نشان نداد و از آنجا به دمشق رفت و از آنجا به مكّه و پس از اداى مناسك حجّ به اسكندريّه رفت و خطيب جامع گرديد و به دو كار دل سپرد: تدريس علم و تحصيل مال و در تحصيل مال پيشه بافندگى را برگزيد و چرخ بزرگى به راه انداخت، امّا آتشى در كارگاه افتاد و اموالش بسوخت و از بيم وام‌خواهان به مصر گريخت و وام‌خواهان نيز او را دنبال كردند و در قاهره بر او ظفر يافتند، امّا تقى‌الدّين بن حجّه و ناصرالدّين بارزى مهمّش را كفايت كردند و از آنجا باز به مكّه رفت و از آنجا در يمن بار گرفت و در جامع زبيد تدريس كرد، امّا به دنيايى نرسيد و از آنجا به هندوستان رفت و مردم هند بر او رو آوردند و از محضرش استفاده كردند و اموالى از آن راه فراهم كرد .[۲].
در الأعلام و راهنماى دانشوران، تاريخ ولادت وى 763ق ثبت شده است .[۳]. زركلى تاريخ وفات او را 827ق و زنوزى، شعبان 827 يا 828ق، در كلبرجا، از شهرهاى هند دانسته‌اند .[۴]؛ اما در راهنماى دانشوران، 837ق آمده است .[۵].
آثار
- تحفة الغريب في حاشية مغني اللبيب؛
- شرح بخارى؛
- شرح تسهيل؛
- شرح خزرجيه؛
- جواهر البحور در عروض؛
- مقاطع الشرب؛
- نزول الغيث؛
- عين الحياة (تلخيص کتاب حيوة الحيوان دميرى)؛
و... .[۶].
پانويس
- ↑ ر.ك: رياض الجنة، ج2، ص123؛ الأعلام: قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربين و المستشرقين، ج6، ص57
- ↑ ر.ك: راهنماى دانشوران در ضبط نام‌ها، نسب‌ها و نسبت‌ها، ج1، ص282
- ↑ ر.ك: الأعلام، ج6، ص57؛ راهنماى دانشوران، ج1، ص282
- ↑ حسينى زنوزى، محمدحسن، ج2، ص123
- ↑ ر.ك: راهنماى دانشوران، ج1، ص282
- ↑ ر.ك: همان
منابع مقاله
- حسينى زنوزى، محمدحسن، رياض الجنة، تحقيق على رفيعى، قم، مكتبة آيت‌الله المرعشي النجفي، الطبعة الأولى، 1412ق1370/ش.
- زركلى، خيرالدين، الأعلام: قاموس الرجال لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربين و المستشرقين، بيروت، دارالعلم للملايين، الطبعة السادسة عشرة، كانون الثاني/يناير 2005.
- برقعى قمى، على‌اكبر، راهنماى دانشوران در ضبط نام‌ها، نسب‌ها و نسبت‌ها، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ اول، زمستان 1384ش.