آشتیانی، احمد: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'رضا استادى' به 'رضا استادى ') |
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
||
خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
== وابستهها == | == وابستهها == | ||
{{وابستهها}} | {{وابستهها}} | ||
[[طرایف الحکم یا اندرزهای ممتاز]] | [[طرایف الحکم یا اندرزهای ممتاز]] | ||
[[بیست رساله]] | [[بیست رساله]] | ||
[[طرائف الحکم (اندرزهای ممتاز)]] | [[طرائف الحکم (اندرزهای ممتاز)]] | ||
[[مقالات احمديه]] | [[مقالات احمديه]] | ||
[[رساله قول ثابت]] | [[رساله قول ثابت]] | ||
[[سرمايه سعادت]] | [[سرمايه سعادت]] | ||
[[نامه ي رهبران]] | [[نامه ي رهبران]] | ||
[[طرائف الحکم يا اندرزهاي ممتاز (3 جلدي)]] | [[طرائف الحکم يا اندرزهاي ممتاز (3 جلدي)]] | ||
[[لوامع الحقائق في أصول العقائد]] | [[لوامع الحقائق في أصول العقائد]] | ||
[[117حديث از مکارم الاخلاق]] | [[117حديث از مکارم الاخلاق]] | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] |
نسخهٔ ۲۹ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۱۶
نام | آشتیانی، احمد |
---|---|
نام های دیگر | آشتیانی، میرزا احمد |
نام پدر | |
متولد | 1261 هـ.ش |
محل تولد | |
رحلت | 1353 هـ.ش یا 1395 هـ.ق |
اساتید | |
برخی آثار | |
کد مؤلف | AUTHORCODE10459AUTHORCODE |
ولادت
«ميرزا احمد آشتيانى»، فقيه و فيلسوف شيعى امامى، چهارمين و كوچكترين فرزند ميرزا حسن مجتهد آشتيانى، فقيه سرشناس روزگار ناصرالدين شاه و مظفرالدين شاه قاجار، در حدود سال 1261-1300ش در تهران به دنيا آمد.
تحصیلات
وى پس از تحصيل علوم مقدماتى، چندى در درس فقه و اصول پدرش حاضر گرديد. پس از رحلت او، تحصيلاتش را نزد علماى ديگرى مانند سيد محمد يزدى، ميرزا هاشم رشتى، حكيم کرمانشاهى و حكيم اشكورى، شيخ مسيح طالقانى، ميرزا شهابالدين نيريزى شيرازى و آخوند ملا محمد هديجى زنجانى و سيد عبدالكريم لاهيجى دنبال كرد و آنگاه در مدرسه سپهسالار به تدريس معقول و منقول مشغول شد. پس از مدتى حكمت مشاء، حكمت متعاليه، عرفان نظرى، طب و رياضيات و نجوم را آموخت و به مقاطع بالاى علمى رسيد. در سال 1340ش و در چهل سالگى رهسپار نجف شد و افزون بر كسب فيض از محضر استادانى چون ميرزاى نائينى و آقاضياءالدين عراقى، خود نيز مجلس درس فلسفه داير ساخت.
ايشان در سال 1350ش پس از اقامت ده ساله در نجف، به ايران بازگشت و بقيه عمر را در تهران به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى، تألیف کتاب و ارشاد مردم گذراند. وى علاوه بر احاطه بر علوم عقلى و نقلى، در پزشكى قديم و دانشهاى رياضى نيز دستى داشت و خط را به نيكويى مىنوشت و با تخلص «واله» شعر مىسرود. وى عارفى خوشخلق، متواضع، سليم النَّفس، متعبّد و پارسا بود. ميرزا احمد از پنج تن از مراجع زمان يعنى ميرزاحسين نائينى، حايرى يزدى، آقاضياءالدين عراقى، سيد ابوالحسن اصفهانى و حاج آقا حسن بروجردى گواهى اجتهاد داشت.
شاگردان
از شاگردان ايشان مىتوان به: سيد جلالالدين آشتيانى، ميرزا محمدباقر آشتيانى، حسن حسنزاده آملى و سيد عباس طباطبايى اشاره نمود.
آثار
از ميرزا احمد آشتيانى جمعاً 62 کتاب و رساله و حاشيه باقىمانده كه بيش از 27 کتاب و رساله آن به چاپ نرسيده است. از تأليفات چاپ نشده وى 32 حاشيه است كه ميرزا احمد آنها را بر کتابهاى معتبر فقه، اصول، حكمت، معانى و بيان، عرفان، صرف و نحو عربى، هيئت و منطق نوشته است.
از جمله آثار اوست:
- رساله قول ثابت (فارسى)؛
- نامه رهبران (فارسى)؛
- مقالات احمديه (فارسى)؛
- طرائف الحكم (عربى)؛
- لوامع الحقايق فى اصول العقايد (عربى)؛
- چهارده رساله (فارسى)؛
- صدوبيست حديث و چهار رساله عرفانى و فلسفى (عربى)؛
- رساله سرمايه سعادت (فارسى).
وفات
وى در سوم تيرماه 1354 برابر با 14 جمادىالثانى 1395 در نودوپنج سالگى در تهران درگذشت و در صحن حرم عبدالعظيم حسنى در رى به خاك سپرده شد.
منبع مقاله
آشتيانى، احمد، چهارده رساله فارسى، به كوشش رضا استادى ، ص 18-24، چهلستون، تهران، 1403ق.