۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '( ' به '('
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
در مقدمه مؤلف، با استفاده از آیات و روایات به بیان اهمیت قضاوت صحیح بین مردم و شأن آن، پرداخته شده است<ref>مقدمه مؤلف، ص15-18</ref>. | در مقدمه مؤلف، با استفاده از آیات و روایات به بیان اهمیت قضاوت صحیح بین مردم و شأن آن، پرداخته شده است<ref>مقدمه مؤلف، ص15-18</ref>. | ||
در جزء نخست، ضمن بحث پیرامون روایتی که می‌گوید قاضیان سه گروهند که دو گروه در آتش و یک گروه در بهشت می‌باشد، به بیان اخبار قاضیان دوران پیامبرص( و پس از آن حضرت؛ یعنی قضات دوران ابوبکر، عمر و عثمان و نیز برخی از قضات بنی امیه در مدینه و قضات بنی عباس در مدینه، مکه، طایف و بصره پرداخته شده است. از جمله مباحث مطرح شده در این باب، عبارتند از: قضاوت از روی هوا و هوس؛ رشوه در حکم؛ رابطه قضاوت و شفاعت؛ صفات شایسته قضاوت؛ قضاوت در حالت عصبانیت و...<ref>متن کتاب، ص22-189</ref>. | در جزء نخست، ضمن بحث پیرامون روایتی که می‌گوید قاضیان سه گروهند که دو گروه در آتش و یک گروه در بهشت می‌باشد، به بیان اخبار قاضیان دوران پیامبرص(و پس از آن حضرت؛ یعنی قضات دوران ابوبکر، عمر و عثمان و نیز برخی از قضات بنی امیه در مدینه و قضات بنی عباس در مدینه، مکه، طایف و بصره پرداخته شده است. از جمله مباحث مطرح شده در این باب، عبارتند از: قضاوت از روی هوا و هوس؛ رشوه در حکم؛ رابطه قضاوت و شفاعت؛ صفات شایسته قضاوت؛ قضاوت در حالت عصبانیت و...<ref>متن کتاب، ص22-189</ref>. | ||
جزء دوم، با ذکر ولایت ایاس بن معاویة بن قره مزنی آغاز و با قضاوت‌های شریح قاضی که در شمار قاضیان کوفه ذکر گردیده، پایان یافته است. از دیگر قاضیان معرفی شده در این جزء، می‌توان از عبدالملک بن یعلی<ref>همان، ص241</ref>، عباد بن منصور ناجی<ref>همان، ص260</ref>، معاذ بن معاذ بن نصر بن حسان عنبری<ref>همان، ص322</ref> و سلمان بن ربیعه<ref>همان، ص355</ref> نام برد. | جزء دوم، با ذکر ولایت ایاس بن معاویة بن قره مزنی آغاز و با قضاوت‌های شریح قاضی که در شمار قاضیان کوفه ذکر گردیده، پایان یافته است. از دیگر قاضیان معرفی شده در این جزء، می‌توان از عبدالملک بن یعلی<ref>همان، ص241</ref>، عباد بن منصور ناجی<ref>همان، ص260</ref>، معاذ بن معاذ بن نصر بن حسان عنبری<ref>همان، ص322</ref> و سلمان بن ربیعه<ref>همان، ص355</ref> نام برد. | ||