۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف '
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف ') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
البته علما و دانشمندان اسلام، هر يك، از زاويه‌اى خاصّ، اين موضوع را تجزيه و تحليل كرده و گوشه‌اى از آن را بيان نموده‌اند. در اين راستا، كتاب حاضر نيز در صدد است كه اين موضوع مهمّ را به قدر امكان مورد بحث و بررسى قرار دهد، لذا در بخش نگرشى بر مسئله غيبت، بحث را با ارزيابى علل و اسباب غيبت آن حضرت آغاز مى‌كند. | البته علما و دانشمندان اسلام، هر يك، از زاويه‌اى خاصّ، اين موضوع را تجزيه و تحليل كرده و گوشه‌اى از آن را بيان نموده‌اند. در اين راستا، كتاب حاضر نيز در صدد است كه اين موضوع مهمّ را به قدر امكان مورد بحث و بررسى قرار دهد، لذا در بخش نگرشى بر مسئله غيبت، بحث را با ارزيابى علل و اسباب غيبت آن حضرت آغاز مى‌كند. | ||
در بخش علل و اسباب غيبت، | در بخش علل و اسباب غيبت، مؤلف از سه دليل طبق حصر روايات به بررسى اين علل مى‌پردازد؛ از جمله علل، واقع شدن سنت هاى پيامبران درباره حضرت مهدى، خوف از كشته شدن و امتحان مردم مى‌باشد. | ||
يكى از علل و اسباب غيبت امام زمان (عليه‌السلام) كه در روايات معصومين (عليهم‌السلام) آمده، اين است كه موضوع غيبت در اسلام چيز جديد و بى سابقه‌اى نيست، بلكه در امم پيشين نيز به صورت يك سنّت الهى جريان داشته است. از طرفى خداى متعال با ارسال پيامبران براى هدايت مردم، حجّت را بر همگان تمام كرده، و راه هر گونه عذر و بهانه جويى را بر افراد لجوج و بهانه‌گير بسته است. | يكى از علل و اسباب غيبت امام زمان (عليه‌السلام) كه در روايات معصومين (عليهم‌السلام) آمده، اين است كه موضوع غيبت در اسلام چيز جديد و بى سابقه‌اى نيست، بلكه در امم پيشين نيز به صورت يك سنّت الهى جريان داشته است. از طرفى خداى متعال با ارسال پيامبران براى هدايت مردم، حجّت را بر همگان تمام كرده، و راه هر گونه عذر و بهانه جويى را بر افراد لجوج و بهانه‌گير بسته است. | ||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
در بخش پايانى كتاب، امكان تشرف به حضور امام در زمان غيبت مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. | در بخش پايانى كتاب، امكان تشرف به حضور امام در زمان غيبت مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. | ||
مؤلف بحث امكان تشرّف در زمان غيبت را با حديثى از [[امام صادق]] (عليه‌السلام) آغاز مى‌كند: | |||
«[[امام صادق]] (عليه‌السلام) فرمود: براى قائم (عليه‌السلام) دو گونه غيبت وجود داد: يكى از آن دو كوتاه و ديگرى طولانى مى‌باشد. ويژگى غيبت اول آن است كه مكانِ آن حضرت را جز خواصّ شيعيان كسى نمى‌داند. ويژگى غيبت دوم آن است كه مكانِ آن حضرت را جز خواص موالى و دوستان وى كسى نمى‌داند». | «[[امام صادق]] (عليه‌السلام) فرمود: براى قائم (عليه‌السلام) دو گونه غيبت وجود داد: يكى از آن دو كوتاه و ديگرى طولانى مى‌باشد. ويژگى غيبت اول آن است كه مكانِ آن حضرت را جز خواصّ شيعيان كسى نمى‌داند. ويژگى غيبت دوم آن است كه مكانِ آن حضرت را جز خواص موالى و دوستان وى كسى نمى‌داند». | ||
مؤلف درباره اين روايت مى‌گويد: | |||
از اين روايت نكاتى استفاده مى‌شود كه شايان ذكر و متناسب با موضوع بحث است. البتّه قبل از بيان نكات، لازم است، بگوييم: | از اين روايت نكاتى استفاده مى‌شود كه شايان ذكر و متناسب با موضوع بحث است. البتّه قبل از بيان نكات، لازم است، بگوييم: | ||