بحرانی، محمد بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '،م' به '، م') |
جز (جایگزینی متن - 'رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل' به 'رياض المسائل') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
سيّد ماجد با ميرزا ابراهيم بن ميرزا غياث الدين محمد اصفهانى خوزانى قاضى اصفهان در اواخر عصر صفويّه و قاضى عسكر نادرشاه-شهيد به سال 1160 ق-[3]معاصر بوده است. | سيّد ماجد با ميرزا ابراهيم بن ميرزا غياث الدين محمد اصفهانى خوزانى قاضى اصفهان در اواخر عصر صفويّه و قاضى عسكر نادرشاه-شهيد به سال 1160 ق-[3]معاصر بوده است. | ||
نواده‌اش عالم پرهيزگار حاج سيد محمد تقى فرزند مير عبدالحى فرزند ابراهيم فرزند سيد ماجد فرزند ابراهيم پشت مشهدى حسينى كاشانى (م 1258 ق)از شاگردان صاحب | نواده‌اش عالم پرهيزگار حاج سيد محمد تقى فرزند مير عبدالحى فرزند ابراهيم فرزند سيد ماجد فرزند ابراهيم پشت مشهدى حسينى كاشانى (م 1258 ق)از شاگردان صاحب [[رياض المسائل في بيان الأحكام بالدلائل (ط - القدیمة)|رياض المسائل]] بوده است.[4] | ||
از آثار بر جاى مانده سيّد ماجد بر مى‌آيد كه در علوم گوناگون نظير ادبيّات،فقه، اصول،فلسفه و عرفان مهارت داشته و در مجلۀ ميقات الحج(شمارۀ 3،ص 70)قطعه شعرى عرفانى از سروده‌هاى او نقل شده است. | از آثار بر جاى مانده سيّد ماجد بر مى‌آيد كه در علوم گوناگون نظير ادبيّات،فقه، اصول،فلسفه و عرفان مهارت داشته و در مجلۀ ميقات الحج(شمارۀ 3،ص 70)قطعه شعرى عرفانى از سروده‌هاى او نقل شده است. | ||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۲۴
| نام | بحرانی، محمد بن ابراهیم |
|---|---|
| نام های دیگر | حسینی بحرانی، محمد بن ابراهیم
کاشانی بحرانی، محمد بن ابراهیم سید ماجد حسینی بحرانی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE36AUTHORCODE |
زندگينامۀ مؤلّف
محمّد بن إبراهيم، معروف به سيّد ماجد حسينى بحرانى كاشانى از حكيمان و فقيهان بزرگ قرن دوازدهم هجرى است.
سال دقيق تولّد و وفاتش دانسته نيست ولى سال 1152 ق زنده بوده است؛چون يكى از شاگردانش كه مجموعه‌اى از رساله‌هاى[1]وى را استنساخ كرده-در صدر رسالۀ التخلل و التكاثف الحقيقيّان با تعبير«من إفادات أستاذنا دام مجده»از وى ياد كرده و در پايان رسالۀ شرح دعاى عرفه(يكى از رساله‌هاى آن مجموعه)نوشته است:
«تمّت في يوم الإثنين، الرابع عشر من شهر شعبان المعظّم سنة 1152».[2]
سيّد ماجد با ميرزا ابراهيم بن ميرزا غياث الدين محمد اصفهانى خوزانى قاضى اصفهان در اواخر عصر صفويّه و قاضى عسكر نادرشاه-شهيد به سال 1160 ق-[3]معاصر بوده است.
نواده‌اش عالم پرهيزگار حاج سيد محمد تقى فرزند مير عبدالحى فرزند ابراهيم فرزند سيد ماجد فرزند ابراهيم پشت مشهدى حسينى كاشانى (م 1258 ق)از شاگردان صاحب رياض المسائل بوده است.[4]
از آثار بر جاى مانده سيّد ماجد بر مى‌آيد كه در علوم گوناگون نظير ادبيّات،فقه، اصول،فلسفه و عرفان مهارت داشته و در مجلۀ ميقات الحج(شمارۀ 3،ص 70)قطعه شعرى عرفانى از سروده‌هاى او نقل شده است.
تعدادى از آثار وى عبارت است از:
1-شرح فقره‌اى از دعاى عرفه؛كه در مجلّۀ ميقات الحجّ(شمارۀ 3) براى اوّلين بار چاپ شده است.
2-التخلل و التكاثف الحقيقيان
3-نفي الهيولى
4-التشكيك في الذاتيّات
5-ماهية الزاوية
6-مجموعه مقالاتى دربارۀ:كيفيّة التلازم بين المضافين، تحقيق معنى الحركة و بيان ماهيّتها، وجوب تخلل السكون بين الحركتين، تقابل الحركة و السكون،هل السكون يقابله سكون آخر،حدوث الألوان، الموضوع من مشخصات العرض.[5]
7-رسالة إيقاظ النائمين و إيعاظ الجاهلين
(1)اين مجموعه در كتابخانۀ مرحوم آیت‌اللهمرعشي قدس سرّه به شمارۀ 6025 نگهدارى مى‌شود.
(2)رسالۀ شرح دعاى عرفه در مجلّۀ ميقات الحجّ شمارۀ سوّم،ص 51-70 منتشر شده است. همچنين رك:تاريخ كتابت نسخۀ خطى شمارۀ 4 رسالة إيقاظ النائمين،در همين مقدمه.
(3)أعيان الشيعة،ج 2،ص 203؛الكواكب المنتشرة،ص 8؛الذريعة،ج 2،ص 505؛مرحوم شيخ عبدالنبي قزوينى در تتميم أمل الآمل،ص 57 به شهادت وى تصريح كرده است.
(4)الكرام البررة(از طبقات أعلام الشيعة)،ج 3،ص 219،شمارۀ 48؛لباب الألقاب،ص 74.
(5)اين آثار در كتابخانۀ آیت‌الله‌نجفى مرعشى، مجموعۀ خطى 6025،نگهدارى مى‌شود.و در لباب الألقاب،ص 63 آمده است:«له رسالة في تحقيق الغناء و حواش على الإشارات و الشفاء».&