مدرس، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'تاليف' به 'تألیف') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
علاوه بر آن از محضر آيات عظام محمدعلى هبةالدين شهرستانى، [[آقا بزرگ تهرانى]] و [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، محمدحسين كاشف الغطاء و ميرزا عبدالحسين رشتى اجازه روايت گرفت. | علاوه بر آن از محضر آيات عظام محمدعلى هبةالدين شهرستانى، [[آقا بزرگ تهرانى]] و [[حکیم، محسن|سيد محسن حكيم]]، محمدحسين كاشف الغطاء و ميرزا عبدالحسين رشتى اجازه روايت گرفت. | ||
مرحوم مدرس تبريزى در زندگينامه‌اش از شوق فطرى به تحصيل دانش و | مرحوم مدرس تبريزى در زندگينامه‌اش از شوق فطرى به تحصيل دانش و تألیف اينگونه سخن مى گويد: «به اقتضاى شوق فطرى كه در ميراث اثر علمى داشتم باب مراوده را بر روى خودم مسدود و با فضل غيرمتناهى به تألیف آغاز كردم.» | ||
«ريحانة الادب» محصول نه سال تلاش مرحوم مدرس تبريزى در ساليان آخر عمرش است، اين كتاب ارزشمند كه شرح حال 4624 نفر را در خود جاى داده است، در زمره منابع مهم شرح‌حال‌نويسى به زبان فارسى و از جمله منابع مهم لغت‌نامه دهخدا است. | «ريحانة الادب» محصول نه سال تلاش مرحوم مدرس تبريزى در ساليان آخر عمرش است، اين كتاب ارزشمند كه شرح حال 4624 نفر را در خود جاى داده است، در زمره منابع مهم شرح‌حال‌نويسى به زبان فارسى و از جمله منابع مهم لغت‌نامه دهخدا است. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
مرحوم مدرس تبريزى از پيشروان فرهنگ‌نويسى در زبان فارسى به شمار مى‌رود و آثارش منبع بسيارى از فرهنگ‌نويسان بوده است. به اين نكته نيز بايد توجه كرد كه اين فرهنگ نگار بزرگ از ميان عالمان حوزه علميه برخاسته است. با اين وصف سهم حوزه علميه در نگارش فرهنگ‌هاى امروزى در صدر جدول مراكز علمى، پژوهشى قرار دارد و بجاست فرهنگ‌نگارى فارسى را نشئت گرفته از افكار عالمان دينى از جمله مرحوم مدرس تبريزى دانست. | مرحوم مدرس تبريزى از پيشروان فرهنگ‌نويسى در زبان فارسى به شمار مى‌رود و آثارش منبع بسيارى از فرهنگ‌نويسان بوده است. به اين نكته نيز بايد توجه كرد كه اين فرهنگ نگار بزرگ از ميان عالمان حوزه علميه برخاسته است. با اين وصف سهم حوزه علميه در نگارش فرهنگ‌هاى امروزى در صدر جدول مراكز علمى، پژوهشى قرار دارد و بجاست فرهنگ‌نگارى فارسى را نشئت گرفته از افكار عالمان دينى از جمله مرحوم مدرس تبريزى دانست. | ||
سرانجام اين عالم جليل القدر پس از يك عمر تحقيق و | سرانجام اين عالم جليل القدر پس از يك عمر تحقيق و تألیف در 16 فروردين سال 1333ش (مطابق با اول شعبان 1373ق) از اين جهان رحلت نمود. پس از وفات با نهايت تجليل و احترام تشييع و در طوبائيه تبريز به رسم امانت به خاك سپرده شد. سپس به قم منتقل و حضرت آیت‌الله مرعشى نجفى بر پيكرش نماز اقامه كرد و در قبرستان شيخان در جوار بارگاه كريمه اهل بيت حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد. | ||
== آثار:== | == آثار:== | ||
نسخهٔ ۳ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۲:۴۰
| نام | مدرس، محمد علی |
|---|---|
| نام های دیگر | تبریزی خ‍ی‍اب‍ان‍ی، محمدعلی
مدرس خ‍ی‍اب‍ان‍ی، محمدعلی مدرس تبریزی، محمدعلی |
| نام پدر | |
| متولد | 1258 هـ.ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1333 هـ.ش یا 1373 هـ.ق یا 1954 م |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE4085AUTHORCODE |
«محمد على مدرس تبريزى» در سال 1296ق در تبريز پا به عرصه وجود نهاد و در 16 فروردين 1333ش (اول شعبان 1373ق) در تبريز وفات يافت.
مدرس تبريزى كه به مدرس خيابانى نيز مشهور بود، مقدمات علوم عربى را در حوزه‌هاى دينى آن روز فرا گرفت. آنگاه به تحصيل كتب معمول فقهى، اصولى و رياضيات در مدرسه طالبيه تبريز روى آورد. وى علوم معقول را در محضر آیت‌الله ميرزا على لنكرانى، خارج فقه و اصول را در مكتب آیت‌الله ميرزا ابوالحسن مجتهد (مشهور به انگجى) آموخت. همچنين در حوزه درسى آیت‌الله ميرزا صادق مجتهد تبريزى حاضر شد.
حوزه درسى آن دو عالم بزرگوار كه از مراجع دينى بودند، مدرس تبريزى را به مراتب عالى فقهى و اصولى رهنمون شد و كمال نبوغ اجتهادى را در او به ظهور رساند و به اين ترتيب مراجع بزرگ آن زمان حضرات آيات سيد محمد حجت كوه‌كمره‌اى، سيد صدرالدين صدر، ميرزا محمدعلى شاه‌آبادى تهرانى، محمدحسين كاشف الغطاء، ميرزا عبدالحسين رشتى به وى اجازه اجتهاد دادند.
علاوه بر آن از محضر آيات عظام محمدعلى هبةالدين شهرستانى، آقا بزرگ تهرانى و سيد محسن حكيم، محمدحسين كاشف الغطاء و ميرزا عبدالحسين رشتى اجازه روايت گرفت.
مرحوم مدرس تبريزى در زندگينامه‌اش از شوق فطرى به تحصيل دانش و تألیف اينگونه سخن مى گويد: «به اقتضاى شوق فطرى كه در ميراث اثر علمى داشتم باب مراوده را بر روى خودم مسدود و با فضل غيرمتناهى به تألیف آغاز كردم.»
«ريحانة الادب» محصول نه سال تلاش مرحوم مدرس تبريزى در ساليان آخر عمرش است، اين كتاب ارزشمند كه شرح حال 4624 نفر را در خود جاى داده است، در زمره منابع مهم شرح‌حال‌نويسى به زبان فارسى و از جمله منابع مهم لغت‌نامه دهخدا است.
مرحوم مدرس تبريزى از پيشروان فرهنگ‌نويسى در زبان فارسى به شمار مى‌رود و آثارش منبع بسيارى از فرهنگ‌نويسان بوده است. به اين نكته نيز بايد توجه كرد كه اين فرهنگ نگار بزرگ از ميان عالمان حوزه علميه برخاسته است. با اين وصف سهم حوزه علميه در نگارش فرهنگ‌هاى امروزى در صدر جدول مراكز علمى، پژوهشى قرار دارد و بجاست فرهنگ‌نگارى فارسى را نشئت گرفته از افكار عالمان دينى از جمله مرحوم مدرس تبريزى دانست.
سرانجام اين عالم جليل القدر پس از يك عمر تحقيق و تألیف در 16 فروردين سال 1333ش (مطابق با اول شعبان 1373ق) از اين جهان رحلت نمود. پس از وفات با نهايت تجليل و احترام تشييع و در طوبائيه تبريز به رسم امانت به خاك سپرده شد. سپس به قم منتقل و حضرت آیت‌الله مرعشى نجفى بر پيكرش نماز اقامه كرد و در قبرستان شيخان در جوار بارگاه كريمه اهل بيت حضرت معصومه(س) به خاك سپرده شد.
آثار:
1. ريحانة الادب فى تراجم المعروفين بالكنية او اللقب؛
2. الدرّ الثمين؛
3. فرهنگ بهارستان؛
5. كفاية المحصلين فى تبصرة احكام الدين؛
6. نثر اللئالى در شرح نظم اللئالى؛
7. التحفة المهدية؛
8. حياض الزلائل فى رياض المسائل؛
9. غايۀ المنى فى تحقيق الكنى؛
10 فرهنگ نگارستان؛
11 قاموس المعارف؛
12 امثال و حكم تركى آذربايجانى.
وابسته‌ها
ریحانة الأدب فی تراجم المعروفین بالکنیة أو اللقب / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
کفایة المحصلین في تبصرة أحکام الدین / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
قاموس المعارف / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده