۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'سيد على خان مدنى' به 'سيد على خان مدنى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
«ابو على حسينى، فرزند سيد هاشم بحرينى، معروف به سيد ماجد»، يكى از علماى بزرگ اوايل قرن يازدهم هجرى است. وى، فقيهى محقق و دانشمندى فصيح و خوش‌بيان و شاعرى اديب بود و بيشتر سنوات عمرش در شيراز گذشت و سرانجام به كناره شاه‌چراغ مدفون شد. | «ابو على حسينى، فرزند سيد هاشم بحرينى، معروف به سيد ماجد»، يكى از علماى بزرگ اوايل قرن يازدهم هجرى است. وى، فقيهى محقق و دانشمندى فصيح و خوش‌بيان و شاعرى اديب بود و بيشتر سنوات عمرش در شيراز گذشت و سرانجام به كناره شاه‌چراغ مدفون شد. | ||
سيد، از معاصرين [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] بود و از او استفاده نموده و اجازه روايت داشت. [[سيد على خان مدنى]] ، در سلافه مى‌نويسد: سيد ماجد، بزرگ‌تر و عالى‌مقام‌تر از آن است كه نيازمند به توصيف باشد. درياها از توصيف و تمجيد او شرمنده‌اند. سيد، دانشمند پاك‌طينتى است كه هميشه آرامش و وقار را توأم با علم و ادب دارا بود. | سيد، از معاصرين [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]] بود و از او استفاده نموده و اجازه روايت داشت. [[سيد على خان مدنى]]، در سلافه مى‌نويسد: سيد ماجد، بزرگ‌تر و عالى‌مقام‌تر از آن است كه نيازمند به توصيف باشد. درياها از توصيف و تمجيد او شرمنده‌اند. سيد، دانشمند پاك‌طينتى است كه هميشه آرامش و وقار را توأم با علم و ادب دارا بود. | ||
صاحب روضات مى‌نويسد: اين بزرگوار، سيدى محقق و مدقق و سراينده‌اى اديب بود. در تأليف سليقه‌اى ارزنده و بى‌مانند، مخصوص به خود داشت؛ گفتار عالمانه خود را در كمال فصاحت و بلاغت و بادقت نظر ايراد مى‌نمود. او، به هنگام خطبه‌سرايى در آغاز نماز جمعه بر اثر شيوايى و فصاحتى كه داشت، براى شنيدن آن گوش‌ها از هم سبقت مى‌گرفتند و مجذوب او مى‌شدند. | صاحب روضات مى‌نويسد: اين بزرگوار، سيدى محقق و مدقق و سراينده‌اى اديب بود. در تأليف سليقه‌اى ارزنده و بى‌مانند، مخصوص به خود داشت؛ گفتار عالمانه خود را در كمال فصاحت و بلاغت و بادقت نظر ايراد مى‌نمود. او، به هنگام خطبه‌سرايى در آغاز نماز جمعه بر اثر شيوايى و فصاحتى كه داشت، براى شنيدن آن گوش‌ها از هم سبقت مى‌گرفتند و مجذوب او مى‌شدند. | ||