۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'محقّق حلّى' به 'محقّق حلّى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۱۷۷: | خط ۱۷۷: | ||
فإنّ كثيرا من الجمهور يفرّق بين الحالين كأحمد بن حنبل و من تابعه، و كذا اختلاف فرقتنا و إلاّ فالمناظرة على ماذا؟ و إن ادّعى ذلك علينا فهو إذن غنى بهذا الإجماع عن هذا النزاع (صفحۀ 67). | فإنّ كثيرا من الجمهور يفرّق بين الحالين كأحمد بن حنبل و من تابعه، و كذا اختلاف فرقتنا و إلاّ فالمناظرة على ماذا؟ و إن ادّعى ذلك علينا فهو إذن غنى بهذا الإجماع عن هذا النزاع (صفحۀ 67). | ||
در همين حال وى احترام خاصى براى فقهاى شيعه بخصوص [[شيخ صدوق]] قائل است، مثلا در صفحۀ 120 و 121 در رابطه با وى و كتاب [[من لايحضره الفقيه]] | در همين حال وى احترام خاصى براى فقهاى شيعه بخصوص [[شيخ صدوق]] قائل است، مثلا در صفحۀ 120 و 121 در رابطه با وى و كتاب [[من لايحضره الفقيه]] مىنويسد: منهم الفقيه أبو جعفر بن بابويه، و هو أحد الأعيان، «و هو الكتاب الّذي أودعه ما يعتقد أنّه حجّة بينه و بين ربّه». | ||
از نقايص نحوۀ تدوين مطالب كتاب اين كه مؤلف گاهى با عبارتهاى متعدد (قوله. . . قلنا) به سؤالات جواب مىدهد و در نتيجه متن يك سؤال در چند قسمت ذكر شده است كه خواننده را در احاطه به سؤالات و جواب آنها دچار مشكل مىكند. | از نقايص نحوۀ تدوين مطالب كتاب اين كه مؤلف گاهى با عبارتهاى متعدد (قوله. . . قلنا) به سؤالات جواب مىدهد و در نتيجه متن يك سؤال در چند قسمت ذكر شده است كه خواننده را در احاطه به سؤالات و جواب آنها دچار مشكل مىكند. | ||
خط ۶۳۴: | خط ۶۳۴: | ||
آنطور كه در كتب بسيارى از بزرگان از اصحاب اماميه در مورد علت نگارش اين رساله آمده است، روزى [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير الدين طوسى]] پس از فتح بغداد توسط هلاكوخان به حلّه رفته و وارد مجلس درس محقق حلّى شد. | آنطور كه در كتب بسيارى از بزرگان از اصحاب اماميه در مورد علت نگارش اين رساله آمده است، روزى [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير الدين طوسى]] پس از فتح بغداد توسط هلاكوخان به حلّه رفته و وارد مجلس درس محقق حلّى شد. | ||
[[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]] | [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]] به خاطر احترام وى به تدريس ادامه نداده ولى به علت اصرار خواجه نصير الدين به ادامه درس، وى كه در مورد مسألۀ تياسر قبلۀ اهل عراق بحث مىكرد آن را ادامه داد، در اين هنگام خواجه نصير الدين از وى سؤال نمود كه اين استحباب وجهى ندارد زيرا اگر تياسر از قبله به غير قبله باشد كه حرام است و اگر به سوى قبله هم باشد كه واجب است. | ||
در جواب محقق حلّى فرمودند: كه تياسر از قبله به خود قبله است و محقق طوسى ساكت مىشود. پس از اين مباحثه، محقق حلى در اين زمينه كتابى نوشته و براى محقق طوسى مىفرستد كه وى آن را پسنديده و از آن تعريف مىكند. | در جواب محقق حلّى فرمودند: كه تياسر از قبله به خود قبله است و محقق طوسى ساكت مىشود. پس از اين مباحثه، محقق حلى در اين زمينه كتابى نوشته و براى محقق طوسى مىفرستد كه وى آن را پسنديده و از آن تعريف مىكند. | ||
خط ۷۴۴: | خط ۷۴۴: | ||
در لابهلاى مطالب مذكور در كتاب المقصود من الجمل و العقود مؤلف نظريات جديد و فتاواى خود را مطرح نموده كه به بعضى اشاره مىشود در كتاب الجمل و العقود [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] وقت نماز مغرب را استتار قرص خورشيد دانسته مىنويسد: و أوّل وقت المغرب غيبوبة الشمس، امّا [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]] | در لابهلاى مطالب مذكور در كتاب المقصود من الجمل و العقود مؤلف نظريات جديد و فتاواى خود را مطرح نموده كه به بعضى اشاره مىشود در كتاب الجمل و العقود [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] وقت نماز مغرب را استتار قرص خورشيد دانسته مىنويسد: و أوّل وقت المغرب غيبوبة الشمس، امّا [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقّق حلّى]] مىنويسد: و أوّل المغرب من زوال الحمرة شرقا إلى زوالها غربا. | ||
در مورد ترتيب خواندن نمازهاى قضاء و اداء [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] مىنويسد: من فاتته صلاة فريضة فوقتها حين يذكرها ما لم يدخل وقت فريضة [حاضرة]. در حالى كه محقق حلّى داخل شدن وقت را شرط ندانسته بلكه ضيق به وقت را شرط مىداند و مىنويسد: و تصلّى الفائتة ما لم يتضيق الحاضرة. | در مورد ترتيب خواندن نمازهاى قضاء و اداء [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] مىنويسد: من فاتته صلاة فريضة فوقتها حين يذكرها ما لم يدخل وقت فريضة [حاضرة]. در حالى كه محقق حلّى داخل شدن وقت را شرط ندانسته بلكه ضيق به وقت را شرط مىداند و مىنويسد: و تصلّى الفائتة ما لم يتضيق الحاضرة. |
ویرایش