۸۶٬۰۱۵
ویرایش
اصحاب نور و دو رسالۀ عرفانی و اشراقی از سده‌های هشتم و یازدهم هجری (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۲
، ۱۴ ژوئنبدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''اصحاب نور و دو رسالۀ عرفانی و اشراقی از سده‌های هشتم و یازدهم هجری''' تألیف محمدتقی استرآبادی و نویسندگانی ناشناس، مقدمه و تصحیح و تحقیق آزاده کرباسیان، محمد کریمی زنجانی‌اصل؛ این کتاب دربرگیرندۀ سه رساله از میراث کهن فارسی و عرفانی ایرانیان بدین ترتیب است: اصحاب نور از مؤلفی ناشناخته، رسالۀ قطبیه از مؤلفی ناشناخته و مظهر انوار از محمدتقی استرآبادی. | '''اصحاب نور و دو رسالۀ عرفانی و اشراقی از سده‌های هشتم و یازدهم هجری''' تألیف [[استرآبادی، محمدتقی|محمدتقی استرآبادی]] و نویسندگانی ناشناس، مقدمه و تصحیح و تحقیق آزاده کرباسیان، محمد کریمی زنجانی‌اصل؛ این کتاب دربرگیرندۀ سه رساله از میراث کهن فارسی و عرفانی ایرانیان بدین ترتیب است: اصحاب نور از مؤلفی ناشناخته، رسالۀ قطبیه از مؤلفی ناشناخته و مظهر انوار از [[استرآبادی، محمدتقی|محمدتقی استرآبادی]]. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
افزون بر نوشته‌های صوفیان و عارفان پارسی‌نویس، ترجمۀ شماری از آثار ابن‌عربی به این زبان نیز در گسترش آرای او سهم داشت. همچنین از آثاری باید یاد کرد که ترکیبی از ترجمان پارسی گزیده‌هایی از آثار او با درنگ‌های عرفانی مترجمان‌شان هستند. «رسالۀ قطبیه» از جملۀ همین آثار است که مترجم/ گردآورندۀ ناشناس آن به احتمال فراوان از پیروان مکتب شیخ صفی‌الدین اردبیلی بوده است و با اقتباس از باب هفتادوسوم کتاب «الفتوحات المکیة» ابن‌عربی و کتاب «القطب والامامین والمدلجین» او کوشیده است به کوتاهی، اما به گویایی آرای موجود در بیان مراتب اولیای حق سبحانه را در اختیار اصحاب نظر بگذارد و نه مقام اولیاء را چنین رتبه‌بندی کند: 1. مقام رقبا؛ 2. مقام اخبار؛ 3. مقام ابرار؛ 4. مقام نقبا؛ 5. مقام ابدال؛ 6. مقام مردان اشتیاق؛ 7. مقام اوتاد؛ 8. مقام نجبا؛ 9. مقام امامان. دایره‌هایی که مترجم/ گردآورندۀ رساله در بازنمود مراتب متفاوت اولیاء حق رسم کرده است، از آشنایی جدی او با میراث ابن‌عربی و همگنان ایرانی‌اش مانند سعدالدین حمویه خبر می‌دهد. با این وجود در سبک نگارش او تا اندازه‌ای تحت تأثیر سبک عربی‌نگاری ابن‌عربی بوده است. یگانه نسخۀ خطی این رساله به شمارۀ 4764 در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی نگه‌داری می‌شود. | افزون بر نوشته‌های صوفیان و عارفان پارسی‌نویس، ترجمۀ شماری از آثار ابن‌عربی به این زبان نیز در گسترش آرای او سهم داشت. همچنین از آثاری باید یاد کرد که ترکیبی از ترجمان پارسی گزیده‌هایی از آثار او با درنگ‌های عرفانی مترجمان‌شان هستند. «رسالۀ قطبیه» از جملۀ همین آثار است که مترجم/ گردآورندۀ ناشناس آن به احتمال فراوان از پیروان مکتب شیخ صفی‌الدین اردبیلی بوده است و با اقتباس از باب هفتادوسوم کتاب «الفتوحات المکیة» ابن‌عربی و کتاب «القطب والامامین والمدلجین» او کوشیده است به کوتاهی، اما به گویایی آرای موجود در بیان مراتب اولیای حق سبحانه را در اختیار اصحاب نظر بگذارد و نه مقام اولیاء را چنین رتبه‌بندی کند: 1. مقام رقبا؛ 2. مقام اخبار؛ 3. مقام ابرار؛ 4. مقام نقبا؛ 5. مقام ابدال؛ 6. مقام مردان اشتیاق؛ 7. مقام اوتاد؛ 8. مقام نجبا؛ 9. مقام امامان. دایره‌هایی که مترجم/ گردآورندۀ رساله در بازنمود مراتب متفاوت اولیاء حق رسم کرده است، از آشنایی جدی او با میراث ابن‌عربی و همگنان ایرانی‌اش مانند سعدالدین حمویه خبر می‌دهد. با این وجود در سبک نگارش او تا اندازه‌ای تحت تأثیر سبک عربی‌نگاری ابن‌عربی بوده است. یگانه نسخۀ خطی این رساله به شمارۀ 4764 در کتابخانۀ مجلس شورای اسلامی نگه‌داری می‌شود. | ||
سومین رسالۀ این کتاب به قلم محمدتقی استرآبادی است. ابوجعفر محمدتقی بن عبدالوهاب بن حسین بن سعدالله بن حسین استرآبادی | سومین رسالۀ این کتاب به قلم [[استرآبادی، محمدتقی|محمدتقی استرآبادی]] است. [[استرآبادی، محمدتقی|ابوجعفر محمدتقی بن عبدالوهاب بن حسین بن سعدالله بن حسین استرآبادی مشهدی]]، از فیلسوفان و متفکران فارسی‌نویس روزگار صفوی است. گستردگی منابع او را در این رساله می‌توان دید که رساله‌ای است در بیان عوالم موجود و آموزه‌های مشائیان و اشراقیان و متکلمان و صوفیان دربارۀ تعداد و نام‌های آنها. درون‌مایۀ این رساله که در پنج مظهر به نگارش درآمده، به‌روشنی برمی‌نماید که استرآبادی با معارف عرفانی و فلسفه و الهیات آشنایی ژرفی داشته است. او در نگارش این رساله افزون بر آثار عرفانی و کلامی مانند «شرح فصوص الحکم» مؤیدالدین جندی و «نظامیه» خواجگی شیرازی، به آثار اشراقی شیخ اشراق و قطب‌الدین شیرازی و جلال‌الدین محمد دوانی توجه خاصی داشته است. از این رساله چهار نسخۀ خطی در دسترس است که تصحیح بر اساس آنها صورت گرفته است.<ref> [https://literaturelib.com/books/7167 ر.ک: کتابخانه تخصصی ادبیات] </ref> | ||
==پانويس == | ==پانويس == | ||