سیره علمی و عملی امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

باید اذعان کرد که با وجود این همه رشد علمی [[امام علی علیه‌السلام|امیر مؤمنان علی علیه‌السلام]] این قرآن ناطق همچون قرآن صامت همچنان ناشناخته است و بشر به عمق و ژرفای آن نرسیده است. علمای عالم با همه‌ی فضل و دانش والایشان آنچه در حجاب وجود خود و در آیینه محدود نفسانیت خویش از آن جلوه تام حق دریافت کرده اند، علی علیه‌السلام غیر از آن است. واقعا انسان نمی تواند با این سرمایه‌ای علمی و معرفتی به ظاهر رشده کرده و در واقع محدود خود درباره‌ی شخصیت و حقیقت ناشناخته‌ی [[امام علی علیه‌السلام|مولای متقیان امیر مؤمنان علیه‌السلام]] صحبت کند، شاید به همین جهت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله به امیر مؤمنان فرمود:«ای [[امام علی علیه‌السلام|علی]] تو را نشناخت آن گونه که حق شناختن توست، جز خدا و من». چرا که روح [[امام علی علیه‌السلام|علی علیه‌السلام]] یک روح وسیع، همه جانبه، چند بعدی و متضاد است، ابعاد متضاد از عجایب منحصر به فرد او است، آنجا که فرمان الهی بر ان است که باید شجاع و دلیر باشد و جان در کف اخلاص نهد، سراپا شجاعت و دلیری است، از دم تیغش خون می‌چکد و در عین حال مهربان و رقیق القلب، ولی آنجا که در پیشگاه معبود خود می رسد که جایگاه خضوع و خشوع است، سراپا انابه و ناله است، گویی این شخص جز عبادت و ذکر کاری ندارد، آنجا که با مال خودش می رسد تمام سخاوت است، اما آنگاه که به بیت المال می رسد و مامور است طبق عدالت رفتار کند، سراپا بخل و امساک است، و هنگامی که در مقام قضاوت قرار می‌گیرد با صلابت و قدرت کامل بدون در نظر گرفتن مناصب و خویشاوندی متهم قضاوت می‌کند، جز خدا کسی را نمی بیند. حضرت در عدالت قضائی و احقاق حقوق مظلومین و ستم دیدگان آن چنان حساس بود که حتی کوچکترین بی عدالتی را در قضاوت تأمل نمی‌کند.<ref> [https://www.historylib.com/books/2397 ر.ک: کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران] </ref>