۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'امام صادق' به 'امام صادق'
جز (جایگزینی متن - 'كتاب' به 'کتاب') |
جز (جایگزینی متن - 'امام صادق' به 'امام صادق') |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
مؤلف در مقدمه‌اش بر کتاب با بيان اينكه دنيا سراى آزمون و امتحان است، يكى از اين آزمون‌ها را حكومت‌دارى دانسته و با بررسى نامه [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] -كه به ولايت اهواز منصوب شده و از امام صادق(ع) براى انجام امر حكومت، امتثال فرامين الهى و نفروختن دين به دنيا، دستورالعمل مى‌خواهد- مباحث اخلاقى خويش را آغاز مى‌كند. | مؤلف در مقدمه‌اش بر کتاب با بيان اينكه دنيا سراى آزمون و امتحان است، يكى از اين آزمون‌ها را حكومت‌دارى دانسته و با بررسى نامه [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] -كه به ولايت اهواز منصوب شده و از [[امام صادق]](ع) براى انجام امر حكومت، امتثال فرامين الهى و نفروختن دين به دنيا، دستورالعمل مى‌خواهد- مباحث اخلاقى خويش را آغاز مى‌كند. | ||
استاد مظاهرى در بخش اول کتاب با عنوان سيماى كارگزارى و فرماندهى، با اشاره به نامه [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] به امام صادق(ع) و طلب رهنمود از امام، بر اينكه حكومت آزمون و بلايى سخت از سوى خداست كه مسئولين و فرماندهان با خودسازى، تعبد و تسليم نسبت به دستورات دين، مى‌توانند از اين امتحان الهى سربلند بيرون آيند و از اين ناملايمات، براى كسب كمالات بهره جويند، تأكيد كرده است. | استاد مظاهرى در بخش اول کتاب با عنوان سيماى كارگزارى و فرماندهى، با اشاره به نامه [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] به [[امام صادق]](ع) و طلب رهنمود از امام، بر اينكه حكومت آزمون و بلايى سخت از سوى خداست كه مسئولين و فرماندهان با خودسازى، تعبد و تسليم نسبت به دستورات دين، مى‌توانند از اين امتحان الهى سربلند بيرون آيند و از اين ناملايمات، براى كسب كمالات بهره جويند، تأكيد كرده است. | ||
وى در بخش دوم کتاب فرازهايى از پاسخ امام را مطرح و يادآور مى‌شود كه عدم تحقير، اهانت و ظلم به مؤمنين، دورى از سخن‌چينان و دوستى با صالحان از وظايف مسئولين مى‌باشد. | وى در بخش دوم کتاب فرازهايى از پاسخ امام را مطرح و يادآور مى‌شود كه عدم تحقير، اهانت و ظلم به مؤمنين، دورى از سخن‌چينان و دوستى با صالحان از وظايف مسئولين مى‌باشد. | ||
نويسنده در بخش سوم با ذكر اين جمله امام صادق كه مى‌فرمايند: «تو را، به فرومايگى دنيا و بى‌وفايى آن نسبت به گذشتگان آگاه خواهم كرد...» به شرح آن پرداخته و دنيا را بازيچه مى‌شمارد و پرده از روى زشت دنيا بر مى‌دارد. در ادامه مسئولين را به ساده‌زيستى، پرهيز از تجملات، تشريفات و تكبرورزى‌ها، همچنين عدم ترساندن مؤمنين، فريادرسى ستمديدگان و خدمت به برادران ايمانى توصيه مى‌نمايد. | نويسنده در بخش سوم با ذكر اين جمله [[امام صادق]] كه مى‌فرمايند: «تو را، به فرومايگى دنيا و بى‌وفايى آن نسبت به گذشتگان آگاه خواهم كرد...» به شرح آن پرداخته و دنيا را بازيچه مى‌شمارد و پرده از روى زشت دنيا بر مى‌دارد. در ادامه مسئولين را به ساده‌زيستى، پرهيز از تجملات، تشريفات و تكبرورزى‌ها، همچنين عدم ترساندن مؤمنين، فريادرسى ستمديدگان و خدمت به برادران ايمانى توصيه مى‌نمايد. | ||
استاد اخلاق در بخش پايانى کتاب با عنوان «ايمان و مؤمن» مسئولين را به عدم تجسّس در عيوب مؤمنين و سوء استفاده نكردن از نقاط ضعف يكديگر در رسوا كردن ديگران، سفارش مى‌كند. ايشان غيبت را اشاعه فحشاء در جامعه عنوان كرده و تأكيد مى‌كند كه ايمان محدوديت مى‌آورد؛ لذا براى رسيدن به هدف، از هر وسيله‌اى نمى‌توان استفاده نمود و اين همان امتحان الهى است كه بايد در آن تقوى پيشه كرد. | استاد اخلاق در بخش پايانى کتاب با عنوان «ايمان و مؤمن» مسئولين را به عدم تجسّس در عيوب مؤمنين و سوء استفاده نكردن از نقاط ضعف يكديگر در رسوا كردن ديگران، سفارش مى‌كند. ايشان غيبت را اشاعه فحشاء در جامعه عنوان كرده و تأكيد مى‌كند كه ايمان محدوديت مى‌آورد؛ لذا براى رسيدن به هدف، از هر وسيله‌اى نمى‌توان استفاده نمود و اين همان امتحان الهى است كه بايد در آن تقوى پيشه كرد. | ||