اخلاق محتشمی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ابن‌ مقفع، عبدالله بن دادویه' به 'ابن مقفع، عبدالله بن دادویه'
جز (جایگزینی متن - 'ابن‌م' به 'ابن‌ م')
جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ مقفع، عبدالله بن دادویه' به 'ابن مقفع، عبدالله بن دادویه')
خط ۶: خط ۶:
رساله در تولا و تبرا/ مقالة فی فضائل امیرالمؤمنین علی(ع)
رساله در تولا و تبرا/ مقالة فی فضائل امیرالمؤمنین علی(ع)
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[ابن‌ مقفع، عبدالله بن دادویه]] (نویسنده)
[[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه]] (نویسنده)


[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (مترجم)
[[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد]] (مترجم)
خط ۴۴: خط ۴۴:
چهل بابى كه در اخلاق محتشمى آمده، با باب نخست كه در دين و شناسايى آفريننده است آغاز مى‌شود و با باب چهلم كه در حكايت‌ها و نادره‌ها و نكته‌ها و پندها است پایان مى‌يابد.
چهل بابى كه در اخلاق محتشمى آمده، با باب نخست كه در دين و شناسايى آفريننده است آغاز مى‌شود و با باب چهلم كه در حكايت‌ها و نادره‌ها و نكته‌ها و پندها است پایان مى‌يابد.


پس از پایان يافتن ابواب چهل‌گانه کتاب اخلاق محتشمى، سه نوشته ديگر با نام‌هاى زير ذكر شده است: 1- «ترجمه الادب الوجيز للولد الصغير» كه اصل آن از [[ابن‌ مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] و ترجمه آن از خواجه است و در موضوع پندها و دستورهایى است به كودكان و جوانان، درباره خوى‌ها و آيين‌هاى زندگى و... 2- «رساله در تولّى و تبرّى» كه در آن، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه طوسى]] مسئله تولّى و تبرّى را كه از نشانه‌هاى تشيّع است، به شيوه فلسفى تجزيه و تحليل مى-كند. نكته قابل توجه اينكه نثر این رساله، با ديگر رساله‌هاى وى بسيار متفاوت است و جنبه علمى آن بر جنبه ادبى غلبه دارد، زيرا نویسنده از هر روشى كه به تصنّع انجامد، در این رساله، پرهيز مى‌كند و حتى از عطف‌هاى تفسيرى مكرّر و ناسودمند، دورى مى‌جوید. در این رساله، اسلوب نثر خواجه، چنان است كه بيشتر كلمه‌ها و فعل‌ها را با پيشوندهای «فرا» و «باز» و «در» به معنى‌هاى مختلف به كار مى‌برد و گاه به شيوه تازى، مفعول مطلق نوعى به كار مى‌گیرد.3- «مقالة في فضائل [[امام على(ع)|امیرالمؤمنين على(ع)]]» كه در آن، حديث‌هاى فراوانى در فضيلت على(ع)، گرد آمده و یک نمونه از آن این است كه طبق روايتى از پيامبر(ص)، [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، با چهار تن از پيامبران نخستين (نوح، ابراهیم، موسى و عيسى(ع)) برابر است.
پس از پایان يافتن ابواب چهل‌گانه کتاب اخلاق محتشمى، سه نوشته ديگر با نام‌هاى زير ذكر شده است: 1- «ترجمه الادب الوجيز للولد الصغير» كه اصل آن از [[ابن مقفع، عبدالله بن دادویه|ابن مقفع]] و ترجمه آن از خواجه است و در موضوع پندها و دستورهایى است به كودكان و جوانان، درباره خوى‌ها و آيين‌هاى زندگى و... 2- «رساله در تولّى و تبرّى» كه در آن، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه طوسى]] مسئله تولّى و تبرّى را كه از نشانه‌هاى تشيّع است، به شيوه فلسفى تجزيه و تحليل مى-كند. نكته قابل توجه اينكه نثر این رساله، با ديگر رساله‌هاى وى بسيار متفاوت است و جنبه علمى آن بر جنبه ادبى غلبه دارد، زيرا نویسنده از هر روشى كه به تصنّع انجامد، در این رساله، پرهيز مى‌كند و حتى از عطف‌هاى تفسيرى مكرّر و ناسودمند، دورى مى‌جوید. در این رساله، اسلوب نثر خواجه، چنان است كه بيشتر كلمه‌ها و فعل‌ها را با پيشوندهای «فرا» و «باز» و «در» به معنى‌هاى مختلف به كار مى‌برد و گاه به شيوه تازى، مفعول مطلق نوعى به كار مى‌گیرد.3- «مقالة في فضائل [[امام على(ع)|امیرالمؤمنين على(ع)]]» كه در آن، حديث‌هاى فراوانى در فضيلت على(ع)، گرد آمده و یک نمونه از آن این است كه طبق روايتى از پيامبر(ص)، [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، با چهار تن از پيامبران نخستين (نوح، ابراهیم، موسى و عيسى(ع)) برابر است.


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==