کعبی، عبدالله بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

== ولادت ==

عبدالله بن احمد بن محمد بن محمود مشهور به ابوالقاسم کعبی بلخی، از طبقه هشتم معتزله و از معتزلیان بغداد به شمار می‌رود.<ref>ر.ک: نبها، خضر محمد، ص5</ref>  

کعبی اهل خراسان بوده و به دلیل پیوند موالات خانواده‌ی وی با قبیله‌ی عربی کعب که در اهواز سکونت داشته‌اند، به کعبی شهرت داشته و به سبب زادگاهش بلخ، بلخی نامیده می‌شده است. گاه نیز به خاطر گرایش فقهی‌اش، حنفی خوانده می‌شده است. او از پیشوایان معتزله و از متکلمان و مفسران مشهور اوایل قرن چهارم هجری به شمار می‌آید.<ref>ر.ک: خرقانی، حسن؛ رستمی، علی اکبر؛ فهیمی، سیدمحمدعلی، ص 225</ref>

او سالیان درازی را در بغداد نزد بزرگان کلام اعتزالی دانش فرا گرفته که معروف‌ترین آنها [[ابوالحسین خیاط]] (متوفای۳۰۰ق) است که بعد از او نیز ریاست معتزله بغداد را برعهده گرفت.<ref>ر.ک: نبها، خضر محمد، ص8</ref>

[[ابوالحسین علی بن عیسی]] از دیگر اساتید بلخی به شمار می‌رود که به گفته خود او در محضرش شاگردی کرده است.

آخرین استادی که برای بلخی نام برده شده [[ابو عثمان عسال]] است. او که در اصفهان زندگی می‌کرده از عالمان شهر اصفهان بوده که منزل او را مجمع اهل فضل گفته‌اند. احتمالا ابوالقاسم بلخی در مسافرت‌هایش بین بلخ - بغداد در اصفهان از محضر او استفاده می‌نموده است.

درباره شاگردان ابوالقاسم بلخی باید گفت که ملل و نحل‌نگاران پیروان بلخی را «کعبیه» نام نهاده‌اند. همچنان که پیش‌تر گفته شد طرفداران او در بغداد بسیار بیشتر از بلخ بوده‌اند. با این حال از معروف‌ترین شاگردان بلخی می‌توان به ابوالحسن احدب، ابوالقاسم عامری، ابو احمد عیدکی اشاره کرد.

== فعالیتها ==

وی مدتی وزارت احمد بن سهال مروزی، فرمانده‌ی عاصی امیر نصر سامانی را در امارت بلخ به عهده داشت و دوست او ابوزید بلخی که ادیب بود و لقب جاحظ بلخ را داشته است،<ref>ر.ک: همان، ص7</ref> از پذیرش وزارت سر باز زد و سرپرست دیوان رسائل شد.  

صاحبان تراجم از آثار علمی و تفسیری او تا 36 اثر نام برده‌اند.؛ اما متأسفانه همگی از میان رفته‌اند و فلا اثری از این آثار در دست نیست، مگر نام آن‌ها و یا نقل آراء و اقوالی از او که در کتب به یادگار مانده است.

# عيون المسائل والجوابات

# الجدل وآداب اهله و تصحيح علله

# المضاهات علي بّرعوث

# نقض كتاب الخليل علي برغوث

# النقض علي الرازي في العلم الالهي

# الغرر والنوادر

# النهايه في الاصلح علي ابي علي

# الكلام في الامامه علي ابن قبه

# الكتاب الثاني علي ابي علي في الجنه

# و ......<ref>ر.ک: زریاب خویی، عباس، ج6، ص154-155</ref>