۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ قزوینی، ابراهیم بن محمدباقر را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به قزوینی، سید ابراهیم بن محمدباقر منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |سید | | data-type="authorTeachers" |[[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على طباطبایی]] | ||
[[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد | [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى]] | ||
[[آل کاشف‌الغطاء، علی|شیخ على کاشف‌الغطاء]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۸: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''سید ابراهیم بن محمدباقر موسوى حائرى قزوینى''' (1214-1262ق)، عالم امامى، فقیه اصولى و مدرس، از مخالفان شیخیه، صاحب کتاب [[ضوابط الأصول]]، از شاگردان [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على طباطبایی]]<nowiki/>صاحب [[رياض المسائل في تحقيق الأحكام بالدلائل (ط - الحديثة)|ریاض]]، [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى]] | ||
== | == ولادت == | ||
در سال 1214ش در قزوین متولد شد و در سال 1262 یا 1264ق از دنیا رفت. | |||
==تحصیلات== | |||
وى با پدرش، که از علماى بنام آن دوره بود، به کرمانشاه رفت و در آنجا مقدمات علوم دینى را آموخت، سپس عازم کربلا شد و نزد [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سید على طباطبایی]] صاحب «ریاض» و [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|ملا محمد شریف‌العلماى مازندرانى]] درس اصول را فراگرفت. پس از آن به نجف رفت و در محضر [[آل کاشف‌الغطاء، علی|شیخ على کاشف‌الغطاء]]، [[کاشف الغطاء، موسی|شیخ موسى کاشف‌الغطاء]] و [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] تلمذ کرد و خود عهده‌دار امر تدریس شد. سپس به کربلا رفت و جلسه درس تشکیل داد. | |||
از مشهورترین شاگردان ایشان، شیخ زین‌العابدین بارفروش مازندرانى، آقا جمال محلاتى، [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|سید اسداللّه شفتى حجت‌الاسلام اصفهانى]]، شیخ مهدى کجورى، سید حسین کوه‌کمرى، [[تنکابنی، محمد بن سلیمان|میرزا محمد تنکابنى]]، حاج محمدکریم لاهیجى، شیخ عبدالحسین تهرانى، [[کنی تهرانی، علی|ملا على کنى]] و میرزا محمدحسن اردبیلى بودند. | |||
در حدود ۱۲۶۰ق /۱۸۴۴م آشوب شیخیه - پیروان [[احسائی، احمد بن زین‌الدین|شیخ احمد احسایی]] و [[رشتی، کاظم بن قاسم|سید کاظم رشتی]] - در کربلا بالا گرفت. قزوینی که از مخالفان آن گروه بود، مورد تعرض و آزار قرار گرفت و چون در کربلا عرصه بر او تنگ شد، ناگزیر به کاظمین رفت و پس از چندی به کربلا بازگشت. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
او بر اثر وبا درگذشت. قبر وى در | او در سال ۱۲۶۲ یا ۱۲۶۴ ق بر اثر وبا درگذشت. قبر وى در یکی از حجرههای حرم امام حسین(ع) است. | ||
== آثار== | |||
# ضوابط الأصول، در دو مجلد؛ | |||
# نتایج الأفکار فی أصول الفقه؛ | |||
# رسالة فی حجیة الظن؛ | |||
# دلائل الأحکام فی شرح شرائع الإسلام؛ | |||
# مناسک الحج؛ | |||
# رسالة فی الغیبة؛ | |||
# رسالة فی صلاة الجمعة؛ | |||
# رسالة فی القواعد الفقهیة؛ | |||
# رساله عملیه، در طهارت و نماز<ref>ر.ک: نصيرى، محمدرضا، ج4، ص8</ref> | |||
== | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
نصیرى، محمدرضا، «اثرآفرینان»، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، چاپ دوم، 1384ش، تهران. | |||