۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
</div> | </div> | ||
'''جلال‌الدين محمد بن عبدالرحمان خطیب قزوينى''' (666-739ق)، اديب، نظريه‌پرداز بلاغت، خطیب و قاضى‌القضات مصر و شام در سده‌هاى هفتم و هشتم است. | '''جلال‌الدين محمد بن عبدالرحمان خطیب قزوينى''' (666-739ق)، اديب، نظريه‌پرداز بلاغت، خطیب و قاضى‌القضات مصر و شام در سده‌هاى هفتم و هشتم است. | ||
== ولادت == | ==ولادت== | ||
نام وى در تمام منابع، «محمد» آمده، ولى [[خواند‌میر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمير]] نام او را محمود و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در يك جا نام پدر وى را «عبدالرحيم» ذكر كرده است. كنيه‌هاى او را ابوالمعالى و ابوعبداللّه نوشته‌اند و به سبب عهده‌دارى منصب خطابت در دمشق و مصر او را خطیب دمشق و خطیب مصرى نيز گفته‌اند. در برخى منابع، خطیب قزوينى را از خاندان ابودلف عجلى (متوفى 226)، اديب، شاعر، موسيقى‌دان و از اميران دوره عباسيان، دانسته‌اند. خاندان ابودلف به دليل شورش بر خلافت عباسيان، به طبرستان و قزوين كوچ كردند. از بازماندگان اين خاندان در قزوين عبدالكريم رافعى قزوينى، مؤلف كتاب «التدوين في أخبار قزوين» (متوفى 623) بود كه با خانواده خطیب قزوينى نسبت خويشاوندى داشت. | نام وى در تمام منابع، «محمد» آمده، ولى [[خواند‌میر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمير]] نام او را محمود و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در يك جا نام پدر وى را «عبدالرحيم» ذكر كرده است. كنيه‌هاى او را ابوالمعالى و ابوعبداللّه نوشته‌اند و به سبب عهده‌دارى منصب خطابت در دمشق و مصر او را خطیب دمشق و خطیب مصرى نيز گفته‌اند. در برخى منابع، خطیب قزوينى را از خاندان ابودلف عجلى (متوفى 226)، اديب، شاعر، موسيقى‌دان و از اميران دوره عباسيان، دانسته‌اند. خاندان ابودلف به دليل شورش بر خلافت عباسيان، به طبرستان و قزوين كوچ كردند. از بازماندگان اين خاندان در قزوين عبدالكريم رافعى قزوينى، مؤلف كتاب «التدوين في أخبار قزوين» (متوفى 623) بود كه با خانواده خطیب قزوينى نسبت خويشاوندى داشت. | ||
خطیب قزوينى در شعبان 666ق، در موصل زاده شد. پدر و پدربزرگ خطیب نيز قاضى‌القضات بودند. معاصران خطیب؛ يعنى [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبى]]، ابن فضل‌اللّه عمرى، ابن وردى، صَفَدى، ابن نُباته، يافعى، سُبْكى، اسنوى، محمد بن رافع سلامى و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] از وى ياد كرده‌اند. به تصريح ابن وردى، نويسندگان معاصر خطیب قزوينى نسبت به ذكر جزئيات زندگانى او احساس نياز نكرده‌اند و ازاين‌رو آگاهى ما از زندگانى وى چندان فراوان نيست. | خطیب قزوينى در شعبان 666ق، در موصل زاده شد. پدر و پدربزرگ خطیب نيز قاضى‌القضات بودند. معاصران خطیب؛ يعنى [[ذهبی، محمد بن احمد|ذهبى]]، ابن فضل‌اللّه عمرى، ابن وردى، صَفَدى، ابن نُباته، يافعى، سُبْكى، اسنوى، محمد بن رافع سلامى و [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] از وى ياد كرده‌اند. به تصريح ابن وردى، نويسندگان معاصر خطیب قزوينى نسبت به ذكر جزئيات زندگانى او احساس نياز نكرده‌اند و ازاين‌رو آگاهى ما از زندگانى وى چندان فراوان نيست. | ||
== تحصیلات == | ==تحصیلات== | ||
خطیب نزد پدرش دانش اندوخت و دانش‌هاى رايج عصر خود را از منقول و معقول نزد [[شمس‌الدين اَيْكى]]، [[شهاب‌الدين اَربِلى]]، شيخ عزالدين فاروثى و ديگران فراگرفت. او از فاروثى و ديگران حديث نيز نقل كرده است. خطیب قزوينى به گفته تمام منابع، شافعى و به‌تصريح [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، اشعرى‌مسلك بوده است. خطیب را فردى ذوالفنون، علامه، جامع معقول و منقول، امام در بلاغت و استاد در فقه، لغت، تدريس و خطابت معرفى كرده‌اند. | خطیب نزد پدرش دانش اندوخت و دانش‌هاى رايج عصر خود را از منقول و معقول نزد [[شمس‌الدين اَيْكى]]، [[شهاب‌الدين اَربِلى]]، شيخ عزالدين فاروثى و ديگران فراگرفت. او از فاروثى و ديگران حديث نيز نقل كرده است. خطیب قزوينى به گفته تمام منابع، شافعى و به‌تصريح [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، اشعرى‌مسلك بوده است. خطیب را فردى ذوالفنون، علامه، جامع معقول و منقول، امام در بلاغت و استاد در فقه، لغت، تدريس و خطابت معرفى كرده‌اند. | ||
| خط ۷۰: | خط ۶۹: | ||
به گفته [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]]، در 726، مسجد دمشق سيزده امام جماعت داشت و خطیب، امام جماعت شافعيان و مقدّم بر همه بود و در دارالخطابه سكنا گزيده بود. در جمادى‌الآخره 727، خطیب قزوينى قاضى‌القضات مصر شد و يازده سال در اين سمت ماند و در مدارس ناصريه، صالحيه و دارالحديث الكاملية مصر نيز به تدريس پرداخت. به تعبير [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، خطیب بيشتر شبيه وزير بود تا قاضى؛ زيرا آنچه مى‌خواست، نزد سلطان عملى مى‌كرد. در سال‌هاى قاضى‌القضاتى خطیب، كردار نادرست فرزند خطیب، عبداللّه، به جايى رسيد كه مردم نزد سلطان از او شكايت كردند و به همين سبب سلطان در 738، خطیب قزوينى را از سمت قاضى‌القضاتى مصر عزل كرد. | به گفته [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن بطوطه]]، در 726، مسجد دمشق سيزده امام جماعت داشت و خطیب، امام جماعت شافعيان و مقدّم بر همه بود و در دارالخطابه سكنا گزيده بود. در جمادى‌الآخره 727، خطیب قزوينى قاضى‌القضات مصر شد و يازده سال در اين سمت ماند و در مدارس ناصريه، صالحيه و دارالحديث الكاملية مصر نيز به تدريس پرداخت. به تعبير [[صفدی، خلیل بن ایبک|صفدى]]، خطیب بيشتر شبيه وزير بود تا قاضى؛ زيرا آنچه مى‌خواست، نزد سلطان عملى مى‌كرد. در سال‌هاى قاضى‌القضاتى خطیب، كردار نادرست فرزند خطیب، عبداللّه، به جايى رسيد كه مردم نزد سلطان از او شكايت كردند و به همين سبب سلطان در 738، خطیب قزوينى را از سمت قاضى‌القضاتى مصر عزل كرد. | ||
== وفات == | ==وفات== | ||
به گفته ابن وردى، خانه خطیب قزوينى در مصر كه بيش از يك ميليون درهم ارزش داشت، مصادره شد. خطیب پس از عزل، به‌عنوان قاضى و جانشين شهاب‌الدين محمد اربلى راهى شام شد، ولى پس از مدتى فلج شد و بر اثر بيمارى درگذشت. به هنگام بيمارى خطیب، فرزندش بدرالدين محمد عهده‌دار كارهاى او بود. بيشتر منابع، درگذشت وى را در 15 جمادى‌الاولى 739 در 73 سالگى و در دمشق دانسته‌اند.ابن فضل‌للّه عمرى سن او را هنگام وفات 74 نوشته است. ابن تغرى بردى نيمه جمادى‌الآخره 739 را تاريخ درگذشت وى ذكر كرده است. پيكر خطیب قزوينى را با شكوه بسيار تشييع كردند و در مقبره صوفيه در دمشق به خاک سپردند. | به گفته ابن وردى، خانه خطیب قزوينى در مصر كه بيش از يك ميليون درهم ارزش داشت، مصادره شد. خطیب پس از عزل، به‌عنوان قاضى و جانشين شهاب‌الدين محمد اربلى راهى شام شد، ولى پس از مدتى فلج شد و بر اثر بيمارى درگذشت. به هنگام بيمارى خطیب، فرزندش بدرالدين محمد عهده‌دار كارهاى او بود. بيشتر منابع، درگذشت وى را در 15 جمادى‌الاولى 739 در 73 سالگى و در دمشق دانسته‌اند.ابن فضل‌للّه عمرى سن او را هنگام وفات 74 نوشته است. ابن تغرى بردى نيمه جمادى‌الآخره 739 را تاريخ درگذشت وى ذكر كرده است. پيكر خطیب قزوينى را با شكوه بسيار تشييع كردند و در مقبره صوفيه در دمشق به خاک سپردند. | ||
خطیب قزوينى علاوه بر عبداللّه و بدرالدين محمد، دو فرزند ديگر به نام‌هاى عبدالرحيم تاج‌الدين و عبدالكريم صدرالدين داشت كه هر دو به خطابت و تدريس اشتغال داشتند. | خطیب قزوينى علاوه بر عبداللّه و بدرالدين محمد، دو فرزند ديگر به نام‌هاى عبدالرحيم تاج‌الدين و عبدالكريم صدرالدين داشت كه هر دو به خطابت و تدريس اشتغال داشتند. | ||
== | ==آثا== | ||
#تلخيص المفتاح (تلخيصى است از باب سوم مفتاح العلوم [[سکاکی، یوسف بن ابی‌بکر|سكّاكى]] در علم بلاغت)؛ | #تلخيص المفتاح (تلخيصى است از باب سوم مفتاح العلوم [[سکاکی، یوسف بن ابی‌بکر|سكّاكى]] در علم بلاغت)؛ | ||
#الإيضاح (آن را إيضاح التلخيص و الإيضاح في المعاني و البيان نيز گفته‌اند)؛ | #الإيضاح (آن را إيضاح التلخيص و الإيضاح في المعاني و البيان نيز گفته‌اند)؛ | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۲: | ||
#شرح قصيده تائيه ابن فارض. | #شرح قصيده تائيه ابن فارض. | ||
== منابع مقاله == | ==منابع مقاله== | ||
[https://rch.ac.ir/article/Details/8666 برگرفته از دانشنامه جهان اسلام، ج 15، ص 739، به قلم باقر قربانى زرّين]. | [https://rch.ac.ir/article/Details/8666 برگرفته از دانشنامه جهان اسلام، ج 15، ص 739، به قلم باقر قربانى زرّين]. | ||