۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'اصفهانی، ابوالحسن' به 'اصفهانی، سید ابوالحسن'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'اصفهانی، ابوالحسن' به 'اصفهانی، سید ابوالحسن') |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] | [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] | ||
[[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] | [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
در شب جمعه 25 ربيع الاول سال 1331 هـ.ق در جوار ملكوتی امام هشتم علیه‌السلام در شهر مقدس مشهد در خانواده علم و فقاهت دیده به جهان گشود. جد وى مرحوم حاج شیخ حسین از علماى بزرگ حوزه مشهد بود و همانند پدر بزرگش(جد اعلا) مرحوم شیخ محمد صادق، در آستان مقدس [[امام رضا(ع)]] موقعیت والایى داشت و به همین خاطر، از طرف آستانه به (فاضل) ملقب شده و به حاجى فاضل محولاتى مشهور گردید و از آن پس این لقب در میان فرزندانش باقى ماند. | در شب جمعه 25 ربيع الاول سال 1331 هـ.ق در جوار ملكوتی امام هشتم علیه‌السلام در شهر مقدس مشهد در خانواده علم و فقاهت دیده به جهان گشود. جد وى مرحوم حاج شیخ حسین از علماى بزرگ حوزه مشهد بود و همانند پدر بزرگش(جد اعلا) مرحوم شیخ محمد صادق، در آستان مقدس [[امام رضا(ع)]] موقعیت والایى داشت و به همین خاطر، از طرف آستانه به (فاضل) ملقب شده و به حاجى فاضل محولاتى مشهور گردید و از آن پس این لقب در میان فرزندانش باقى ماند. | ||
پدر مؤلف، مرحوم حاجى شیخ محسن، معروف به حاجى فاضل، از علماى بزرگ خراسان و از شاگردان خوب مرحوم [[آخوند خراسانى]]، [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمد كاظم یزدى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شریعت اصفهانى]] بوده و همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقى]] و آقا [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] درس استاد خود، مرحوم [[آخوند خراسانى]] را تقریر مى‌كرده است. | پدر مؤلف، مرحوم حاجى شیخ محسن، معروف به حاجى فاضل، از علماى بزرگ خراسان و از شاگردان خوب مرحوم [[آخوند خراسانى]]، [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمد كاظم یزدى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شریعت اصفهانى]] بوده و همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقى]] و آقا [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] درس استاد خود، مرحوم [[آخوند خراسانى]] را تقریر مى‌كرده است. | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
تلاش بسیار او در امر تحصیل، او را از دیگر شاگردان مدرسه ممتاز ساخت و در ردیف مدرسان خوب حوزه قرار داد. پس از مدتى تحصیل و تدریس، خود را نیازمند حوزه‌اى بزرگتر، مانند حوزه قم كه آن زمان با ورود آیت‌الله حائرى رونق گرفته بود و یا حوزه نجف دید و سرانجام پس از مدتى تردید، نجف را برگزید و براى كسب فیض به آن دیار مقدس رفت. | تلاش بسیار او در امر تحصیل، او را از دیگر شاگردان مدرسه ممتاز ساخت و در ردیف مدرسان خوب حوزه قرار داد. پس از مدتى تحصیل و تدریس، خود را نیازمند حوزه‌اى بزرگتر، مانند حوزه قم كه آن زمان با ورود آیت‌الله حائرى رونق گرفته بود و یا حوزه نجف دید و سرانجام پس از مدتى تردید، نجف را برگزید و براى كسب فیض به آن دیار مقدس رفت. | ||
در حوزه نجف، از محضر آیات عظام و استادان بزرگى همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]]، [[اصطهباناتى]]، [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]]، [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] و [[سید حسین اصفهانى]] (داماد آقا سید ابوالحسن، معروف به آیت‌الله داماد) بهره برد. با پشت‌كارى كم‌نظیر در مدت كمتر از پنج سال، به مقام عالى اجتهاد دست یافت، به گونه‌اى كه خود را بى‌نیاز از حضور در درس استادان بزرگوار خویش دید و به تحقیق و تدریس روى آورد و با تلاشى مضاعف، این عرصه را پیمود و در ردیف فضلاى بنام حوزه نجف قرار گرفت. | در حوزه نجف، از محضر آیات عظام و استادان بزرگى همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]]، [[اصطهباناتى]]، [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] و [[سید حسین اصفهانى]] (داماد آقا سید ابوالحسن، معروف به آیت‌الله داماد) بهره برد. با پشت‌كارى كم‌نظیر در مدت كمتر از پنج سال، به مقام عالى اجتهاد دست یافت، به گونه‌اى كه خود را بى‌نیاز از حضور در درس استادان بزرگوار خویش دید و به تحقیق و تدریس روى آورد و با تلاشى مضاعف، این عرصه را پیمود و در ردیف فضلاى بنام حوزه نجف قرار گرفت. | ||
از طرف مرحوم آیت‌الله قمى كه آن زمان در حوزه كربلا بوده و به ساماندهى و اصلاح آن مشغول بوده، براى تدریس دعوت شد و به حوزه كربلا رفت. طولى نكشید كه مرحوم آیت‌الله اصفهانى، مرحوم آیت‌الله داماد را به كربلا فرستاد تا ایشان را متقاعد كند كه حوزه نجف بیشتر به وجود ایشان نیازمند است و باید به نجف برگردد، بالاخره ایشان هم پذیرفت و دو مرتبه به نجف برگشت. | از طرف مرحوم آیت‌الله قمى كه آن زمان در حوزه كربلا بوده و به ساماندهى و اصلاح آن مشغول بوده، براى تدریس دعوت شد و به حوزه كربلا رفت. طولى نكشید كه مرحوم آیت‌الله اصفهانى، مرحوم آیت‌الله داماد را به كربلا فرستاد تا ایشان را متقاعد كند كه حوزه نجف بیشتر به وجود ایشان نیازمند است و باید به نجف برگردد، بالاخره ایشان هم پذیرفت و دو مرتبه به نجف برگشت. | ||