سراج‌الدین ارموی، محمود بن ابی‌بکر: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۵ اوت ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ل‎ا' به 'ل‌ا'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ت' به 'ی‌ت')
جز (جایگزینی متن - 'ل‎ا' به 'ل‌ا')
خط ۳۰: خط ۳۰:
|-
|-
|اساتید
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |کمال‎الدین یوسف
| data-type="authorTeachers" |کمال‌الدین یوسف
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
خط ۵۰: خط ۵۰:
==اساتید و شاگردان ==
==اساتید و شاگردان ==


ارموی از شاگردان کمال‎الدین یوسف بود و در فلسفه، حکمت، فقه و اصول تبحر زیادی داشت. از جمله شاگردان او خواجه صفی‌الدین هندی را می‌توان نام برد.<ref>ر.ک: دولت‎آبادی، عزیز، ج1، ص125</ref>
ارموی از شاگردان کمال‌الدین یوسف بود و در فلسفه، حکمت، فقه و اصول تبحر زیادی داشت. از جمله شاگردان او خواجه صفی‌الدین هندی را می‌توان نام برد.<ref>ر.ک: دولت‎آبادی، عزیز، ج1، ص125</ref>


سراج‎الدین ارموی در اواخر عمر در قونیه زندگی می‌کرد. این دوران مصادف است با افاضات ملای رومی (جلال‎الدین محمد مولوی متوفای 672). سراج‎الدین در اوایل، منکر مقام و جایگاه معنوی او بود ولی پس از مدتی جزو مریدانش شد و در تشییع جنازه‌اش شرکت کرد. او قصیده‌ای را در تشییع‎جنازه مرادش خواند که دو بیت زیر جزء آن شعر است؛<ref>ر.ک: همان</ref>
سراج‎الدین ارموی در اواخر عمر در قونیه زندگی می‌کرد. این دوران مصادف است با افاضات ملای رومی (جلال‌الدین محمد مولوی متوفای 672). سراج‎الدین در اوایل، منکر مقام و جایگاه معنوی او بود ولی پس از مدتی جزو مریدانش شد و در تشییع جنازه‌اش شرکت کرد. او قصیده‌ای را در تشییع‎جنازه مرادش خواند که دو بیت زیر جزء آن شعر است؛<ref>ر.ک: همان</ref>
{{شعر}}{{ب|''کاش آن روز که در پای تو شد خار اجل''|2=''دست گیتی بزدی تیغ هلاکم بر سر''}}{{ب|''تا در این روز جهان بی تو ندیدی چشمم''|2=''این منم بر سر خاک تو که خاکم بر سر''}}{{پایان شعر}}
{{شعر}}{{ب|''کاش آن روز که در پای تو شد خار اجل''|2=''دست گیتی بزدی تیغ هلاکم بر سر''}}{{ب|''تا در این روز جهان بی تو ندیدی چشمم''|2=''این منم بر سر خاک تو که خاکم بر سر''}}{{پایان شعر}}


۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش