۶۱٬۱۸۹
ویرایش
تطور البحث الدلالي؛ دراسة تطبيقية في القرآن الكريم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۴۰
، ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
ایشان در فصل دوم نتایج ذیل را به دست می‌آورد: | ایشان در فصل دوم نتایج ذیل را به دست می‌آورد: | ||
# سنگ بنای اولیه تدوین مباحث معناشناسی از نوآوری‌ها و حرکت‌های علمی عرب‌ها است که در این زمینه بر سایر ملل پیشی گرفته‌اند. | # سنگ بنای اولیه تدوین مباحث معناشناسی از نوآوری‌ها و حرکت‌های علمی عرب‌ها است که در این زمینه بر سایر ملل پیشی گرفته‌اند. | ||
# مکتب معناشناسی اعراب و لطافت خوانایی آن، یک‌باره پدید نیامده است بلکه سیر تکاملی آن از مسیر پرسش و پاسخ و نقض و ابرام در میان دستان | # مکتب معناشناسی اعراب و لطافت خوانایی آن، یک‌باره پدید نیامده است بلکه سیر تکاملی آن از مسیر پرسش و پاسخ و نقض و ابرام در میان دستان بزرگ اندیشمندان کاوشگر این مبحث را به چارچوب کنونی‌اش رسانده است. | ||
# [[خلیل بن احمد]] (متوفی 175ق) و [[جاحظ، عمرو بن بحر|ابو عثمان جاحظ]] (255ق) و [[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابوالفتح عثمان بن جنی]] (متوفی 392ق) از سابقین در این اصطلاح هستند. | # [[خلیل بن احمد]] (متوفی 175ق) و [[جاحظ، عمرو بن بحر|ابو عثمان جاحظ]] (255ق) و [[ابن جنی، عثمان بن جنی|ابوالفتح عثمان بن جنی]] (متوفی 392ق) از سابقین در این اصطلاح هستند. | ||
# [[ابن فارس، احمد بن فارس|احمد بن فارس]] (متوفی 395ق) صاحب نظریه یکپارچه در معناشناسی، نظریه تنوع دلالت‌ها و اقسام آن‌ها، توازن اصوات، استنتاج دلالتی خاص برای هر شکلی که از تعدادی حروف تشکیل شده باشد، است. | # [[ابن فارس، احمد بن فارس|احمد بن فارس]] (متوفی 395ق) صاحب نظریه یکپارچه در معناشناسی، نظریه تنوع دلالت‌ها و اقسام آن‌ها، توازن اصوات، استنتاج دلالتی خاص برای هر شکلی که از تعدادی حروف تشکیل شده باشد، است. | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
===فصل سوم=== | ===فصل سوم=== | ||
نویسنده در فصل سوم به تطبیقات معناشناسی در قرآن کریم می‌پردازد. او این مباحث را در سه پدیده پی می‌گیرد؛ لذا در این فصل به مجموعه ترکیبی لفظی‌ای در قرآن کریم می‌رسد و آن را لغتی اجتماعی دارای سرشت دلالی خاصی می‌یابد که فعالیت‌های بیانی آن از مشخصه‌های همگون | نویسنده در فصل سوم به تطبیقات معناشناسی در قرآن کریم می‌پردازد. او این مباحث را در سه پدیده پی می‌گیرد؛ لذا در این فصل به مجموعه ترکیبی لفظی‌ای در قرآن کریم می‌رسد و آن را لغتی اجتماعی دارای سرشت دلالی خاصی می‌یابد که فعالیت‌های بیانی آن از مشخصه‌های همگون بلاغی مشتق شده است؛ مشخصه‌های همگون بلاغی‌ای که علاوه بر معانی اولیه بر معانی ثانویه هم تأکید دارند. این امر از طریق تطبیقات معناشناسی بر جمله‌های انتخاب شده از میان آن الفاظ صورت گرفته است. | ||
نویسنده، در این فصل از طریق طرح این مباحث به نتایج ذیل دست می‌یابد: | نویسنده، در این فصل از طریق طرح این مباحث به نتایج ذیل دست می‌یابد: | ||