الأموال (قاسم بن سلام): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - 'براى' به 'برای'
جز (جایگزینی متن - 'داراي' به 'دارای')
جز (جایگزینی متن - 'براى' به 'برای')
خط ۴۸: خط ۴۸:
مؤلف، قبل از ورود به مباحث كتاب اول، در دو باب اول، از تكاليفى كه بر عهده امام و رهبر مسلمين نسبت به جامعه اسلامى و مسلمين و از طرف ديگر آنچه مسلمانان از وظايف، نسبت به پيشواى خود دارند، طى رواياتى سخن مى‌گويد، سپس وارد مبحث بررسى دارایى دولت اسلامى و نظام‌هاى مالى كه به سبب اين دارایى پديد آمده، مى‌شود و از بزرگ‌ترين موضوعات اقتصادى در تاريخ اسلام؛ يعنى موضوع فىء، خمس و صدقه كه اموالى هستند نزد ائمه مسلمين و بيشتر نظام‌هاى مالى اسلام، يا حول آنها مى‌چرخد يا با آنها پيوند دارد، بحث مى‌كند.
مؤلف، قبل از ورود به مباحث كتاب اول، در دو باب اول، از تكاليفى كه بر عهده امام و رهبر مسلمين نسبت به جامعه اسلامى و مسلمين و از طرف ديگر آنچه مسلمانان از وظايف، نسبت به پيشواى خود دارند، طى رواياتى سخن مى‌گويد، سپس وارد مبحث بررسى دارایى دولت اسلامى و نظام‌هاى مالى كه به سبب اين دارایى پديد آمده، مى‌شود و از بزرگ‌ترين موضوعات اقتصادى در تاريخ اسلام؛ يعنى موضوع فىء، خمس و صدقه كه اموالى هستند نزد ائمه مسلمين و بيشتر نظام‌هاى مالى اسلام، يا حول آنها مى‌چرخد يا با آنها پيوند دارد، بحث مى‌كند.


هدف ابوعبيد، در اين اثر، بيان احكام فقهى فىء، خمس و زكات بوده، نه تاريخ آنها؛ مع‌ذلك به ضرورت، براى استنباط احكام، به بعضى از وقايع تاريخى استشهاد نموده است.
هدف ابوعبيد، در اين اثر، بيان احكام فقهى فىء، خمس و زكات بوده، نه تاريخ آنها؛ مع‌ذلك به ضرورت، برای استنباط احكام، به بعضى از وقايع تاريخى استشهاد نموده است.


كتاب اول، از جزيه و سنت در قبول آن بحث مى‌كند. جزيه، به خراجى گفته مى‌شود كه بر اهل ذمّه گذاشته مى‌شود و آن را جزيه نام نهاده‌اند، چون مانع از كشتن اهل ذمّه مى‌گردد. ابوعبيد، جزيه را در زمره فىء قرار داده است.
كتاب اول، از جزيه و سنت در قبول آن بحث مى‌كند. جزيه، به خراجى گفته مى‌شود كه بر اهل ذمّه گذاشته مى‌شود و آن را جزيه نام نهاده‌اند، چون مانع از كشتن اهل ذمّه مى‌گردد. ابوعبيد، جزيه را در زمره فىء قرار داده است.
خط ۵۸: خط ۵۸:
كتاب چهارم، در مورد حكم سرزمين‌هايى است اهل ذمه، آنها را بدون كم‌ترين مقاومت در برابر سپاه اسلام، تسليم مى‌نمودند و با مسلمانان پيمان صلح منعقد مى‌كردند. ابوعبيد، قائل به اين است كه اينها جزء فىء محسوب مى‌شوند و غنيمت نيستند. در اين كتاب، مباحثى از قبيل وفاى به پيمان با اهل صلح و آنچه بر مسلمين در اين مورد واجب است، شروطى كه در صورت مصالحه بر اهل ذمه مقرر مى‌شود، حكم اراضى اهل ذمّه در صورت مسلمان شدن و... بررسى مى‌شود.
كتاب چهارم، در مورد حكم سرزمين‌هايى است اهل ذمه، آنها را بدون كم‌ترين مقاومت در برابر سپاه اسلام، تسليم مى‌نمودند و با مسلمانان پيمان صلح منعقد مى‌كردند. ابوعبيد، قائل به اين است كه اينها جزء فىء محسوب مى‌شوند و غنيمت نيستند. در اين كتاب، مباحثى از قبيل وفاى به پيمان با اهل صلح و آنچه بر مسلمين در اين مورد واجب است، شروطى كه در صورت مصالحه بر اهل ذمه مقرر مى‌شود، حكم اراضى اهل ذمّه در صورت مسلمان شدن و... بررسى مى‌شود.


كتاب پنجم، در باب مخارج و موارد مصرف فىء است و از مطالبى همچون حكم تقسيم فىء و شناخت كسانى كه در آن حق دارند، مقدار فىء براى هر كدام از صاحبان حق و كسانى كه زودتر از ديگران فىء به آنها عطا مى‌شود و... بحث مى‌كند.
كتاب پنجم، در باب مخارج و موارد مصرف فىء است و از مطالبى همچون حكم تقسيم فىء و شناخت كسانى كه در آن حق دارند، مقدار فىء برای هر كدام از صاحبان حق و كسانى كه زودتر از ديگران فىء به آنها عطا مى‌شود و... بحث مى‌كند.


كتاب ششم، در زمينه احكام مربوط به اقطاع و احياء و آب‌هاى اراضى است. اقطاع، به اين معناست كه حكمران و رهبر مسلمين، زمينى را به كسى واگذارد تا از آن او گردد؛ اين‌گونه زمين‌ها راقطايع مى‌گويند و مفردش قطيعه است. ابوعبيد، در ضمن اين كتاب، به بعضى از وقايع تاريخى اين بحث اشاره مى‌كند.
كتاب ششم، در زمينه احكام مربوط به اقطاع و احياء و آب‌هاى اراضى است. اقطاع، به اين معناست كه حكمران و رهبر مسلمين، زمينى را به كسى واگذارد تا از آن او گردد؛ اين‌گونه زمين‌ها راقطايع مى‌گويند و مفردش قطيعه است. ابوعبيد، در ضمن اين كتاب، به بعضى از وقايع تاريخى اين بحث اشاره مى‌كند.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش