۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'حبیب الله' به 'حبیبالله'
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها == ' به '==وابسته‌ها== ') |
جز (جایگزینی متن - 'حبیب الله' به 'حبیبالله') |
||
| خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
در كتاب از حواشى و شروح بر مكاسب و بزرگان از فقها با رمز و اشاره ذكر شده كه بعضى از آنان عبارتند از: | در كتاب از حواشى و شروح بر مكاسب و بزرگان از فقها با رمز و اشاره ذكر شده كه بعضى از آنان عبارتند از: | ||
بعض الأعلام ممن قارب عصرنا: [[رشتی، | بعض الأعلام ممن قارب عصرنا: [[رشتی، حبیبالله بن محمد علی|ميرزا حبيب‌الله رشتى]] (م 1312 ق) | ||
بعض أعاظم تلامذته (في كتاب الإجارة): [[رشتی، | بعض أعاظم تلامذته (في كتاب الإجارة): [[رشتی، حبیبالله بن محمد علی|ميرزا حبيب‌الله رشتى]] | ||
بعض أجلة المحشين: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] (م 1337 ق) | بعض أجلة المحشين: [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] (م 1337 ق) | ||
| خط ۱۹۶: | خط ۱۹۶: | ||
از خصوصيات مهم كتاب استقراء مؤلف و مراجعه به منابع مختلف فقهى و حديثى است كه در ميان آنان بيش از همه به حواشى [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]]، [[رشتی، | از خصوصيات مهم كتاب استقراء مؤلف و مراجعه به منابع مختلف فقهى و حديثى است كه در ميان آنان بيش از همه به حواشى [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]]، [[رشتی، حبیبالله بن محمد علی|ميرزا حبيب‌الله رشتى]] و بخصوص حواشى [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|شيخ محمد كاظم خراسانى]] [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|صاحب كفايه]] متعرض شده است تا جايى كه اين كتاب علاوه بر اين كه شرح مكاسب شيخ اعظم است شرح نظريات [[آخوند خراسانى]] و [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] نيز مى‌باشد. | ||
به علت اختصار در مطرح نمودن مباحث اصولى، وى مكررا با تعبير (ذكرنا في محلّه) به كتب اصولى [[آخوند خراسانى]] و بخصوص «نهاية الدراية» خود اشاره نموده است و فقط در يك مورد نام «نهاية الدراية» را به طور صريح ذكر نموده است، و قد بسطنا القول في تقريبه و في دفعه في نهاية الدراية (ج /2 134). | به علت اختصار در مطرح نمودن مباحث اصولى، وى مكررا با تعبير (ذكرنا في محلّه) به كتب اصولى [[آخوند خراسانى]] و بخصوص «نهاية الدراية» خود اشاره نموده است و فقط در يك مورد نام «نهاية الدراية» را به طور صريح ذكر نموده است، و قد بسطنا القول في تقريبه و في دفعه في نهاية الدراية (ج /2 134). | ||