۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'عمدتا' به 'عمدتاً'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'عمدتا' به 'عمدتاً') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در مثنوی «مرآت المعانى»، | در مثنوی «مرآت المعانى»، عمدتاًً الفاظى كه جنبه رمزى دارد و در زبان شعر صوفيانه به كار مى‌رود، تعريف شده است. جمالى، قبل از تعريف الفاظ مزبور، مطابق معمول، مقدماتى را طى چهار فصل تمهيد مى‌كند؛ ابتدا، در توحيد بارى تعالى و سپس در نعت پيامبر اكرم(ص) و در مدح شيخ سماءالدين كه پير و مرشد مصنف بوده است، پس از آن به بيان سبب تأليف اين اثر مى‌پردازد و مى‌گويد: دل او آيينه‌اى است كه اسرار لوح ازل در آن تابيده و منظور وى گشته است؛ به عبارت ديگر، صورت معشوق الهى كه نماينده حسن و جمال است، در اين آيينه منعكس شده است؛ در نتيجه، مردم كه خاطر جمالى را حسن‌انگيز ديده‌اند، از او درباره معانى اجزاى اين صورت كه عبارت از زلف و خد و خال و روى و موى و گيسو و چشم و ابرو و قد و ميان و دهن و خط و ساعد است، از وى سؤال كرده‌اند. | ||
اين يك دسته از الفاظى است كه جمالى درباره معانى رمزى آنها توضيح داده است. | اين يك دسته از الفاظى است كه جمالى درباره معانى رمزى آنها توضيح داده است. | ||