۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'محمد تقى' به 'محمدتقى') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
از همين ايام، رابطه علمى و دوستى ايشان با مرحوم آیت‌الله ميرزا جوادآقا تهرانى(1383- 1368ش) آغاز شد و از آن پس ساليان متمادى و تا آخر عمر آن بزرگ؛ يعنى قريب پنجاه سال، با وى هم‌درس، هم‌بحث، همراه و هم‌گام بود. | از همين ايام، رابطه علمى و دوستى ايشان با مرحوم آیت‌الله ميرزا جوادآقا تهرانى(1383- 1368ش) آغاز شد و از آن پس ساليان متمادى و تا آخر عمر آن بزرگ؛ يعنى قريب پنجاه سال، با وى هم‌درس، هم‌بحث، همراه و هم‌گام بود. | ||
ايشان پس از يادگيرى خواندن و نوشتن و قرائت جزء سى‌ام قرآن و كليات سعدى نزد استاد مكتب، در 13 سالگى به دليل علاقه وافر به علوم اسلامى، وارد حوزه علميه شد. در مسير دانش‌اندوزى، مقدمات را نزد حجة الاسلام شيخ احمد كافى(جد خطيب شهير مرحوم كافى)، مرحوم حجة الاسلام شمس از شاگردان شيخ محمدتقى اديب نيشابورى اول، حجة الاسلام حاجى محقق و منطق را نزد برادر ارشد استاد [[شریعتی مزینانی، محمدتقی|محمدتقى شريعتى]] | ايشان پس از يادگيرى خواندن و نوشتن و قرائت جزء سى‌ام قرآن و كليات سعدى نزد استاد مكتب، در 13 سالگى به دليل علاقه وافر به علوم اسلامى، وارد حوزه علميه شد. در مسير دانش‌اندوزى، مقدمات را نزد حجة الاسلام شيخ احمد كافى(جد خطيب شهير مرحوم كافى)، مرحوم حجة الاسلام شمس از شاگردان شيخ محمدتقى اديب نيشابورى اول، حجة الاسلام حاجى محقق و منطق را نزد برادر ارشد استاد [[شریعتی مزینانی، محمدتقی|محمدتقى شريعتى]] آموخت. | ||
عالم ربانى آیت‌الله حاج شيخ حسنعلى اصفهانى نخودكى، خود بخش‌هايى از الروضة البهية(شرح لمعة) را به او درس داد و جالب اين كه شاگرد نورس او - ميرزا حسنعلى - استاد را در توضيح بعضى از قسمت‌هاى مشكل كتاب يارى مى‌داد. هم‌چنين قوانين را نزد آیت‌الله شيخ كاظم دامغانى و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] | عالم ربانى آیت‌الله حاج شيخ حسنعلى اصفهانى نخودكى، خود بخش‌هايى از الروضة البهية(شرح لمعة) را به او درس داد و جالب اين كه شاگرد نورس او - ميرزا حسنعلى - استاد را در توضيح بعضى از قسمت‌هاى مشكل كتاب يارى مى‌داد. هم‌چنين قوانين را نزد آیت‌الله شيخ كاظم دامغانى و [[كتاب المكاسب|مكاسب]] را نزد آیت‌الله حاج شيخ هاشم قزوينى(1339ش) فراگرفت. | ||
برجسته‌ترين استاد ايشان، عالم ربانى و استاد معارف قرآنى، آیت‌الله ميرزا مهدى اصفهانى(1303- 1365ق.) بود. ايشان علاوه بر فراگيرى مباحث تخصصى(خارج) فقه و اصول فقه(به ويژه آراى نوين آیت‌الله شيخ [[نائینی، محمدحسین|محمدحسین نائينى]]، استاد اصولى آیت‌الله اصفهانى)، آراى اصولى ميرزاى اصفهانى و نيز معارف اعتقادى بر پايه مكتب اهل بيت(ع) را در محضر اين استاد كم‌نظير فراگرفت و تا آخر عمر وى از محضرش در علم و عمل كسب فيض كرد. از آن پس بود كه ايشان در زمره اركان جنبش معاصر علمى حوزه خراسان در احياى روش اهل بيت(ع) در شناخت معارف اسلامى قرار گرفت، جنبشى كه بعدها به مكتب معارفى خراسان يا مكتب تفكيك شهرت يافت. | برجسته‌ترين استاد ايشان، عالم ربانى و استاد معارف قرآنى، آیت‌الله ميرزا مهدى اصفهانى(1303- 1365ق.) بود. ايشان علاوه بر فراگيرى مباحث تخصصى(خارج) فقه و اصول فقه(به ويژه آراى نوين آیت‌الله شيخ [[نائینی، محمدحسین|محمدحسین نائينى]]، استاد اصولى آیت‌الله اصفهانى)، آراى اصولى ميرزاى اصفهانى و نيز معارف اعتقادى بر پايه مكتب اهل بيت(ع) را در محضر اين استاد كم‌نظير فراگرفت و تا آخر عمر وى از محضرش در علم و عمل كسب فيض كرد. از آن پس بود كه ايشان در زمره اركان جنبش معاصر علمى حوزه خراسان در احياى روش اهل بيت(ع) در شناخت معارف اسلامى قرار گرفت، جنبشى كه بعدها به مكتب معارفى خراسان يا مكتب تفكيك شهرت يافت. | ||
بنيان‌گذار اصلى اين جنبش، آیت‌الله ميرزا مهدى اصفهانى در پى يك تحول روحى و شهود باطنى، از سلوك عرفانى روزگار خويش و مشرب فلسفى مرسوم روى تافت. وى با بازخوانى معارف اهل بيت(ع) در دين شناسى و رويكرد متكلمان و فقيهان شيعى در روش فهم معارف دينى، سامانى دوباره داد و صورت متكامل و جديدى را عرضه داشت. اساس اين رويكرد، استوار ساختن خدا شناسى، انسان شناسى، كيهان شناسى و سلوك معنوى بر بنيان آموزه‌هاى وحيانى قرآن و حديث، و وانهادن فرضيه‌هاى رايج فلسفه موروثى و دستور العمل‌هاى تصوف و عرفان مصطلح است. وى پس از اخذ اجتهاد از استاد فقه و اصول خود، [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نائينى]] | بنيان‌گذار اصلى اين جنبش، آیت‌الله ميرزا مهدى اصفهانى در پى يك تحول روحى و شهود باطنى، از سلوك عرفانى روزگار خويش و مشرب فلسفى مرسوم روى تافت. وى با بازخوانى معارف اهل بيت(ع) در دين شناسى و رويكرد متكلمان و فقيهان شيعى در روش فهم معارف دينى، سامانى دوباره داد و صورت متكامل و جديدى را عرضه داشت. اساس اين رويكرد، استوار ساختن خدا شناسى، انسان شناسى، كيهان شناسى و سلوك معنوى بر بنيان آموزه‌هاى وحيانى قرآن و حديث، و وانهادن فرضيه‌هاى رايج فلسفه موروثى و دستور العمل‌هاى تصوف و عرفان مصطلح است. وى پس از اخذ اجتهاد از استاد فقه و اصول خود، [[نائینی، محمدحسین|آیت‌الله نائينى]] از نجف رهسپار مشهد گرديد. | ||
در آن‌جا با غلبه علمى بر مخالفان مشى خويش و جانبداران عرفان صوفيانه و فلسفه رايج، سفره درس خويش را براى شاگردان خويش كه برخى از مخالفان ديروز او بودند گسترد و آنها را با عمق مبانى خود آشنا كرد. | در آن‌جا با غلبه علمى بر مخالفان مشى خويش و جانبداران عرفان صوفيانه و فلسفه رايج، سفره درس خويش را براى شاگردان خويش كه برخى از مخالفان ديروز او بودند گسترد و آنها را با عمق مبانى خود آشنا كرد. | ||