تاریخ بغداد: تفاوت میان نسخه‌ها

۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۱ مارس ۲۰۱۷
جز
جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن ('
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (')
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (')
خط ۸۸: خط ۸۸:
وى، زندگى‌نامه‌ها را به ترتيب الفبايىِ نام شخص و نام پدر، تنظيم كرده و گاه، در حرف واحد يا حتى اسم واحد، ترتيب طبقاتى را اعمال نموده، در مواردى نيز به هيچ‌يك از اين دو شيوه پاى‌بند نبوده است<ref>همان</ref>.
وى، زندگى‌نامه‌ها را به ترتيب الفبايىِ نام شخص و نام پدر، تنظيم كرده و گاه، در حرف واحد يا حتى اسم واحد، ترتيب طبقاتى را اعمال نموده، در مواردى نيز به هيچ‌يك از اين دو شيوه پاى‌بند نبوده است<ref>همان</ref>.


زندگى‌نامه‌ها، با شرح حال پنجاه تن از صحابه‌اى كه به مدائن وارد شدند، آغاز شده است و پيش از همه، شرح حال [[امام على(ع)]] با عنوان «امير المؤمنين و ابن عَم خاتم النبيين» و سپس امام حسن(ع) و امام حسين(ع) با عنوان «سيدا شباب اهل الجنة» آمده است<ref>همان</ref>.
زندگى‌نامه‌ها، با شرح حال پنجاه تن از صحابه‌اى كه به مدائن وارد شدند، آغاز شده است و پيش از همه، شرح حال [[امام على(ع)]] با عنوان «امير المؤمنين و ابن عَم خاتم النبيين» و سپس امام حسن (ع) و امام حسين (ع) با عنوان «سيدا شباب اهل الجنة» آمده است<ref>همان</ref>.


مؤلف، پس از شرح حال صحابه، جهت تبرك جستن به نام پيامبر (ص)، به شرح حال كسانى كه نامشان محمد است، پرداخته و سپس نام ديگران را به ترتيب حروف الفبا آورده است. سى و دو زندگى‌نامه نيز به زنان تعلق دارد كه به نظم الفبايى، در انتهاى كتاب ذكر شده است<ref>همان</ref>.
مؤلف، پس از شرح حال صحابه، جهت تبرك جستن به نام پيامبر (ص)، به شرح حال كسانى كه نامشان محمد است، پرداخته و سپس نام ديگران را به ترتيب حروف الفبا آورده است. سى و دو زندگى‌نامه نيز به زنان تعلق دارد كه به نظم الفبايى، در انتهاى كتاب ذكر شده است<ref>همان</ref>.
خط ۱۶۴: خط ۱۶۴:
كتاب، درباره تاريخ سياسى، نظامى و اقتصادى بغداد اطلاعات گسترده‌اى نمى‌دهد، ولى بُعد فرهنگى آن را از زمان بنيان تا ميانه قرن پنجم، مجسم مى‌سازد و از اين لحاظ غنى است. هم‌چنين از متن زندگى‌نامه‌ها، آگاهى‌هاى سودمندى در باره عالمان، اوضاع اجتماعى آنان و شيوه آموزش دوران پيش از مدرسه، به دست مى‌آيد<ref>همان، ص206</ref>.
كتاب، درباره تاريخ سياسى، نظامى و اقتصادى بغداد اطلاعات گسترده‌اى نمى‌دهد، ولى بُعد فرهنگى آن را از زمان بنيان تا ميانه قرن پنجم، مجسم مى‌سازد و از اين لحاظ غنى است. هم‌چنين از متن زندگى‌نامه‌ها، آگاهى‌هاى سودمندى در باره عالمان، اوضاع اجتماعى آنان و شيوه آموزش دوران پيش از مدرسه، به دست مى‌آيد<ref>همان، ص206</ref>.


اين اثر، در واقع، دايرة المعارفى است از اعلام منسوب به بغداد از زمان بناى آن(145 - 146) تا سال 463 با نگاه ويژه به محدثان و عالمان دينى و تاريخ فرهنگى منطقه بغداد<ref>همان</ref>.
اين اثر، در واقع، دايرة المعارفى است از اعلام منسوب به بغداد از زمان بناى آن (145 - 146) تا سال 463 با نگاه ويژه به محدثان و عالمان دينى و تاريخ فرهنگى منطقه بغداد<ref>همان</ref>.


بزرگان بسيارى در كتاب‌هاى خود از اين اثر اقتباس كرده‌اند؛ از جمله، [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] در«الانساب»، ابن ماكولا در«الاكمال»، ابن ابى يَعْلى در«طبقات الحنابلة»، [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]] در«[[معجم البلدان]] و ارشاد الاريب»، ابن خَلَّكان در«وَفَيات الاعيان»، سُبكى در«طبقات الشافعية الكبرى»، ابن حَجر عَسقَلانى در«[[تهذيب التهذيب]]»، داودى در«طبقات المفسرين»، [[سيوطى]] در«بغية الوعاة» و [[ذهبى]] در همه آثارش<ref>همان، ص208</ref>.
بزرگان بسيارى در كتاب‌هاى خود از اين اثر اقتباس كرده‌اند؛ از جمله، [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] در«الانساب»، ابن ماكولا در«الاكمال»، ابن ابى يَعْلى در«طبقات الحنابلة»، [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]] در«[[معجم البلدان]] و ارشاد الاريب»، ابن خَلَّكان در«وَفَيات الاعيان»، سُبكى در«طبقات الشافعية الكبرى»، ابن حَجر عَسقَلانى در«[[تهذيب التهذيب]]»، داودى در«طبقات المفسرين»، [[سيوطى]] در«بغية الوعاة» و [[ذهبى]] در همه آثارش<ref>همان، ص208</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش