۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو'
جز (جایگزینی متن - '،ت' به '، ت') |
جز (جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
ابومحمد،حسين بن مسعود فرّاء بغوى شافعى، محدث، مفسر،فقيه و مقرء، مشهور به «محيى السنة»و«ركن الدين»از علماى قرن پنجم هجرى خراسان بزرگ،در قريه بغ يا بغثور، سرزمينى بين هرات و مرورود از بلاد خراسان بزرگ به سال 433 ه بدنيا آمد.در همانجا نشو و نما نموده به تحصيل اشتغال يافت،در فراگيرى علوم شرعى، بويژه فقه بنابر مذهب شافعى تلاش نمود و بر اين مذهب تمايل داشت(تا هنگاميكه صاحب تحقيق و ترجيح گرديد و به اقوال و ادلۀ ديگر مذاهب اهل سنت آگاه شد و به عنوان متمسك به قرآن و سنت معروف گرديد.)سپس براى تحصيل بيشتر به مرورود هجرت نمود و در آنجا نزد قاضى حسين بن محمد مرورودى،فقيه شافعى، به فراگيرى فقه مشغول شد و مدت زمانى ملازم وى گشت.سپس به طوس، سرخس و ديگر مناطق خراسان سفر نموده، از علماى زياد آن ديار،قرائت،لغت، تفسير،حديث و علوم ديگر فرا گرفت.تا آنكه به «محيى السنة»،«ركن الدين»و«شيخ الاسلام»مشهور گشت. | |||
دربارۀ ويژگيهاى اخلاقى او نوشته‌اند عالمى عامل و پرهيزكار و پارسا و قانع بود.و بى وضو در كلاس حاضر نمى‌شد و نان خالى مى‌خورد.وى از پيشوايان مذهب شافعى و در حديث و تفسير صاحب نظر و دانشمند بود.[[ذهبى]] در«تذكرة الحفاظ»، سبكى در«طبقات شافعيه»،[[سيوطى]] در«طبقات المفسرين»، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در«[[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية]]»ابن عماد حنبلى در«شذرات الذهب»،[[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] در«الوفيات» و ديگران او را بسيار ستوده‌اند. | دربارۀ ويژگيهاى اخلاقى او نوشته‌اند عالمى عامل و پرهيزكار و پارسا و قانع بود.و بى وضو در كلاس حاضر نمى‌شد و نان خالى مى‌خورد.وى از پيشوايان مذهب شافعى و در حديث و تفسير صاحب نظر و دانشمند بود.[[ذهبى]] در«تذكرة الحفاظ»، سبكى در«طبقات شافعيه»،[[سيوطى]] در«طبقات المفسرين»، [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن كثير]] در«[[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية]]»ابن عماد حنبلى در«شذرات الذهب»،[[ابن خلکان، احمد بن محمد|ابن خلكان]] در«الوفيات» و ديگران او را بسيار ستوده‌اند. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
وى در قريه بغ و شهرهاى ديگر، اساتيد فراوانى را داشته است از جملۀ آنان: | وى در قريه بغ و شهرهاى ديگر، اساتيد فراوانى را داشته است از جملۀ آنان: | ||
1- | 1-ابوحسين بن محمد مرو رودى در فقه | ||
2- | 2-ابوعمر عبدالواحد بن احمد مليحى در تفسير | ||
3- | 3-ابوبكر يعقوب بن احمد صيرفى نيشابورى | ||
4- | 4-ابوعلى حسان بن سعيد مينعى | ||
5- | 5-ابوالحسن على بن يوسف جوينى. | ||
از جملۀ شاگردان وى مى‌توان افراد ذيل را نام برد: | از جملۀ شاگردان وى مى‌توان افراد ذيل را نام برد: | ||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
4-حسن بن مسعود بغوى(برادر مفسر) | 4-حسن بن مسعود بغوى(برادر مفسر) | ||
5- | 5-ابومقاتل ديلمى | ||
6-عمر بن الحسن بكرى پدر [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]. | 6-عمر بن الحسن بكرى پدر [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازى]]. | ||