الحاشية علی كفاية الأصول: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'آیت‌الله بروجردى' به 'آیت‌الله بروجردى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
اين كتاب، به‌صورت حاشيه بر كتاب«كفاية لاصول» [[آخوند خراسانى]] نگاشته شده است؛ يعنى با تعبير«قوله» به نقل و شرح و نقد و بررسى عبارات كفايه مى‌پردازد. مؤلف، در جاهايى كه نظر آية اللّه بروجردى با نظر [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|مرحوم آخوند ]]متفاوت بوده، غالبا با جمله«على ما أفاده سيدنا الأستاذ» موارد اختلافى را بيان و اشكالات ايشان بر كفايه را مطرح ساخته است. | اين كتاب، به‌صورت حاشيه بر كتاب«كفاية لاصول» [[آخوند خراسانى]] نگاشته شده است؛ يعنى با تعبير«قوله» به نقل و شرح و نقد و بررسى عبارات كفايه مى‌پردازد. مؤلف، در جاهايى كه نظر آية اللّه بروجردى با نظر [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|مرحوم آخوند]]متفاوت بوده، غالبا با جمله«على ما أفاده سيدنا الأستاذ» موارد اختلافى را بيان و اشكالات ايشان بر كفايه را مطرح ساخته است. | ||
طرح و ارائه مباحث اصولى در اين كتاب، به ترتيب مباحث كتاب«كفاية الاصول» مى‌باشد. | طرح و ارائه مباحث اصولى در اين كتاب، به ترتيب مباحث كتاب«كفاية الاصول» مى‌باشد. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
مرحوم [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]] ، در مباحث اصولى خود كه در اين كتاب منعكس شده است، از مربوط ساختن مباحث فلسفى با مباحث علم اصول و استفاده از اصطلاحات فلسفى پرهيز نموده؛ بر خلاف [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|مرحوم آخوند ]]كه در بسيارى از مباحث كفايه، مباحث فلسفى را مطرح ساخته و يا از اصطلاحات فلسفى استفاده نموده است. | مرحوم [[بروجردی، حسین|آیت‌الله بروجردى]] ، در مباحث اصولى خود كه در اين كتاب منعكس شده است، از مربوط ساختن مباحث فلسفى با مباحث علم اصول و استفاده از اصطلاحات فلسفى پرهيز نموده؛ بر خلاف [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|مرحوم آخوند]]كه در بسيارى از مباحث كفايه، مباحث فلسفى را مطرح ساخته و يا از اصطلاحات فلسفى استفاده نموده است. | ||
طرح مباحث كتاب، به شكلى گسترده و آسان، بدون استفاده از اصطلاحات پيچيده و عبارات مغلق صورت گرفته و از طرح مباحثى كه ثمره عملى آنها در مباحث فقهى كم است پرهيز شده است. | طرح مباحث كتاب، به شكلى گسترده و آسان، بدون استفاده از اصطلاحات پيچيده و عبارات مغلق صورت گرفته و از طرح مباحثى كه ثمره عملى آنها در مباحث فقهى كم است پرهيز شده است. | ||