تشريف الأيام والعصور في سيرة الملك في المنصور و تتناول الحقبة ما بين سنتي 678 ـ 689ه: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - '« ' به '«')
    خط ۵۹: خط ۵۹:
    نويسنده، در مورد به قدرت رسيدن «سلطان ملك منصور» بيان نموده كه «سلطان ملك ظاهر بيبرس» در سال 676ق وفات نمود، مرگ او در سرزمين دمشق بوده و همانجا هم به خاك سپرده شد. اميران، وزرا و بزرگان حكومت پس از او، فرزندش را به خلافت برگزيدند اما وى فقط 19 سال داشت و از عهده امور بر نمى‌آمد. سرانجام پس از نزاع و كشمكش‌هاى فراوان «سلطان ملك منصور قلاوون» به قدرت رسيد. وى مرد بسيار شجاع و با تدبيرى بوده است <ref>متن، ص47</ref>.
    نويسنده، در مورد به قدرت رسيدن «سلطان ملك منصور» بيان نموده كه «سلطان ملك ظاهر بيبرس» در سال 676ق وفات نمود، مرگ او در سرزمين دمشق بوده و همانجا هم به خاك سپرده شد. اميران، وزرا و بزرگان حكومت پس از او، فرزندش را به خلافت برگزيدند اما وى فقط 19 سال داشت و از عهده امور بر نمى‌آمد. سرانجام پس از نزاع و كشمكش‌هاى فراوان «سلطان ملك منصور قلاوون» به قدرت رسيد. وى مرد بسيار شجاع و با تدبيرى بوده است <ref>متن، ص47</ref>.


    مؤلف، اين نكته را متذكر مى‌شود كه «ملك منصور» علاقه وافرى به سرزمين‌ها و بلاد مختلف داشته است؛ از جمله اين شهرها مى‌توان به جبشه، حجاز، يمن، بلاد و مغرب اشاره نمود. « سلطان ملك منصور» با برخى از اين شهرها معاهداتى و قرار دادهايى انجام داد براى نمونه با مصر معامله كشتى و برخى از سلاح‌ها داشتند <ref>متن، ص 48</ref>.
    مؤلف، اين نكته را متذكر مى‌شود كه «ملك منصور» علاقه وافرى به سرزمين‌ها و بلاد مختلف داشته است؛ از جمله اين شهرها مى‌توان به جبشه، حجاز، يمن، بلاد و مغرب اشاره نمود. «سلطان ملك منصور» با برخى از اين شهرها معاهداتى و قرار دادهايى انجام داد براى نمونه با مصر معامله كشتى و برخى از سلاح‌ها داشتند <ref>متن، ص 48</ref>.


    يكى از حوادثى كه نويسنده بيان نموده برخورد دو سپاه مصر به فرماندهى «ملك منصور» و سپاه شام در سال 679ق بوده است كه به فتح برخى از اراضى و قلعه‌ها توسط سپاه مصر گرديد <ref>متن، ص63</ref>.
    يكى از حوادثى كه نويسنده بيان نموده برخورد دو سپاه مصر به فرماندهى «ملك منصور» و سپاه شام در سال 679ق بوده است كه به فتح برخى از اراضى و قلعه‌ها توسط سپاه مصر گرديد <ref>متن، ص63</ref>.