علی(ع) فیض ازل: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی(ع) فیض ازل'''، ترجمه رساله «السبعين في فضائل أميرالمؤمنين(ع)»، تألیف امیر سید علی بن شهاب‌الدین محمد همدانی (714-786ق) است که به اهتمام حسین بدرالدین، منتشر شده است.

اثر حاضر، رساله کوتاهی است مشتمل بر احادیثی که در فضایل امیرالمؤمنین(ع) وارد شده است. این رساله، تنها یک بار به فارسی ترجمه و شرح شده است. از مترجم آن، اطلاعی در دست نیست و در خود متن نیز نشانی از آن یافت نمی‌شود. فقط یک جا به تاریخ تألیف اشاره کرده، گوید: «از تاریخ تألیف این رساله که سنه اربع و ثلاثین و تسعمائه است...» <ref>[[ترجمه سبعين مناقب في فضائل أميرالمؤمنين(ع)]]</ref>.

این کتاب، پیش‌ازاین، با مقدمه و تصحیح یوسف بیگ‌باباپور و سید حسین مرعشی، منتشر شده و معرفی گردیده است. در این نوشتار، به معرفی نسخه‌ای از آن پرداخته خواهد شد که با اهتمام حسین بدرالدین، منتشر شده است.

کتاب با مقدمه مفصلی از بدرالدین آغاز شده که با قلمی ادبی، به موضوعات و مطالبی همچون نقش جبرئیل در ظهور فضائل علی(ع)، ضرورت معرفت به انسان کامل، انگیزه جعل حدیث و انواع آن، سبک فضیلت‌تراشی، نظام فضیلت و برتری در اسلام، امضای الهی بر نشر فضائل علی(ع)، نمونه‌ای از فروغ فضائل علی(ع) و جفای صوفیه بر عارفی شیعه، پرداخته شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص19-147</ref>.

حدیث اول: اول را مؤلف عارف ما از انس مالک آورده که نقل کرده است رسول خدا فرموده‌اند: «عنوان صحيفة المؤمن حب علي بن أبي‌طالب»؛ انس بن مالک می‌گوید: رسول خدا فرموده‌اند: «نشانه و سرلوحه نامه عمل مؤمن، دوستی علی بن ابی‌طالب است». گویی امیر سید علی همدانی خواسته‌اند با روایت مزبور تفهیم کنند ما هم سرلوحه رساله خویش [هفتاد فضیلت امیرالمؤمنین)] را روایتی قرار می‌دهیم که ترویج از اساسی‌ترین عمل مؤمن باشد و به این وسیله، توجه خواننده رساله خود را به دوستی و دشمنی که در اصل‌های فروع دین به نام «تولا و تبرا» وارد شده‌اند، آغاز کرده‌اند...»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص153-154</ref>.