درآمدی بسیار کوتاه بر شوخی: مروری فلسفی: تفاوت میان نسخه‌ها

    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURدرآمدی بسیار کوتاه بر شوخیJ1.jpg | عنوان =درآمدی بسیار کوتاه بر شوخی: مروری فلسفی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = کارول، نوئل (نویسنده) طباطبایی، صالح (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۶: خط ۲۶:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    '''درآمدی بسیار کوتاه بر شوخی: مروری فلسفی''' تألیف نوئل کارول، ترجمه صالح طباطبایی؛ نوئل کارول در این کتاب کوشیده است تا پنج نظریۀ فلسفی مهمی که دربارۀ شوخی پیش کشیده شده‌اند را یک‌به‌یک بررسی و نقاط ضعف و قوت هر کدام را مشخص کند؛ سپس به نسبت میان شوخی، هیجان و شناخت و کارکرد شوخی در برآوردن برخی از نیازهای حیاتی آدمی پرداخته است. در پایان نیز رابطۀ میان شوخی و اخلاق و آرای مختلف در این‌باره را بررسی کرده است.
    '''درآمدی بسیار کوتاه بر شوخی: مروری فلسفی''' تألیف [[کارول، نوئل|نوئل کارول]]، ترجمه [[طباطبایی، صالح|صالح طباطبایی]]؛ [[کارول، نوئل|نوئل کارول]] در این کتاب کوشیده است تا پنج نظریۀ فلسفی مهمی که دربارۀ شوخی پیش کشیده شده‌اند را یک‌به‌یک بررسی و نقاط ضعف و قوت هر کدام را مشخص کند؛ سپس به نسبت میان شوخی، هیجان و شناخت و کارکرد شوخی در برآوردن برخی از نیازهای حیاتی آدمی پرداخته است. در پایان نیز رابطۀ میان شوخی و اخلاق و آرای مختلف در این‌باره را بررسی کرده است.
    ==ساختار==
    ==ساختار==
    کتاب از پیش‌گفتاری بسیار کوتاه و سه فصل تشکیل شده است. در پایان هم فهرست اصطلاحات انگلیسی - فارسی و فارسی به انگلیسی آمده و نمایه کتاب هم در پایان آمده است.
    کتاب از پیش‌گفتاری بسیار کوتاه و سه فصل تشکیل شده است. در پایان هم فهرست اصطلاحات انگلیسی - فارسی و فارسی به انگلیسی آمده و نمایه کتاب هم در پایان آمده است.
    خط ۴۴: خط ۴۴:
    در هر فرهنگ انسانی شناخته‌شده‌ای، نشانی از شوخی را کشف کرده‌اند و اندیشمندان بیش از دوهزار سال دربارۀ ان به بحث پرداخته‌اند. می‌توان پیش‌بینی کرد که نوشته‌های انبوهی نیز دربارۀ این موضوع وجود داشته باشد. این کتاب چنان طرح‌ریزی شده است که مجوز مختصری برای ورود به این بحث به خواننده می‌دهد.
    در هر فرهنگ انسانی شناخته‌شده‌ای، نشانی از شوخی را کشف کرده‌اند و اندیشمندان بیش از دوهزار سال دربارۀ ان به بحث پرداخته‌اند. می‌توان پیش‌بینی کرد که نوشته‌های انبوهی نیز دربارۀ این موضوع وجود داشته باشد. این کتاب چنان طرح‌ریزی شده است که مجوز مختصری برای ورود به این بحث به خواننده می‌دهد.


    نوئل کارول در این کتاب کوشیده است تا پنج نظریۀ فلسفی مهمی که دربارۀ شوخی پیش کشیده شده‌اند را یک‌به‌یک بررسی و نقاط ضعف و قوت هر کدام را مشخص کند؛ سپس به نسبت میان شوخی، هیجان و شناخت و کارکرد شوخی در برآوردن برخی از نیازهای حیاتی آدمی پرداخته است. در پایان نیز رابطۀ میان شوخی و اخلاق و آرای مختلف در این‌باره را بررسی کرده است.
    [[کارول، نوئل|نوئل کارول]] در این کتاب کوشیده است تا پنج نظریۀ فلسفی مهمی که دربارۀ شوخی پیش کشیده شده‌اند را یک‌به‌یک بررسی و نقاط ضعف و قوت هر کدام را مشخص کند؛ سپس به نسبت میان شوخی، هیجان و شناخت و کارکرد شوخی در برآوردن برخی از نیازهای حیاتی آدمی پرداخته است. در پایان نیز رابطۀ میان شوخی و اخلاق و آرای مختلف در این‌باره را بررسی کرده است.


    فصل نخست کتاب بر ماهیت شوخی تمرکز دارد و نظریه‌های عمدۀ شوخی را مرور می‌کند تا از رهگذر تعارض میان این نظریه‌ها، ابعاد مهم پدیدۀ شوخی را برجسته کند. در نهایت عمدۀ توجه این فصل به نظریه‌های معروف به «ناهمسازی» دربارۀ شوخی معطوف است؛ چراکه اکثر فیلسوفان و روان‌شناسان نظریه‌های ناهمسازی و جانشین‌های آنها را امیدبخش‌ترین رقیبان مدعی در عرصۀ نظریه‌پردازی دربارۀ شوخی می‌دانند. کوشیده شده است تا به واسطۀ تعریف «سرخوشی فکاهی» به ماهیت شوخی رسیده شود. نظریه‌های سرآمد دربارۀ آنچه سرخوشی فکاهی را پدید می‌آورند، عبارت‌اند از: نظریۀ خودبرترانگاری، نظریۀ ناهمسازی، نظریۀ رهاسازی، نظریۀ بازی و نظریۀ قابلیت خنده‌انگیزی. اینها رویکردهایی‌اند که در این فصل مرور می‌شوند.
    فصل نخست کتاب بر ماهیت شوخی تمرکز دارد و نظریه‌های عمدۀ شوخی را مرور می‌کند تا از رهگذر تعارض میان این نظریه‌ها، ابعاد مهم پدیدۀ شوخی را برجسته کند. در نهایت عمدۀ توجه این فصل به نظریه‌های معروف به «ناهمسازی» دربارۀ شوخی معطوف است؛ چراکه اکثر فیلسوفان و روان‌شناسان نظریه‌های ناهمسازی و جانشین‌های آنها را امیدبخش‌ترین رقیبان مدعی در عرصۀ نظریه‌پردازی دربارۀ شوخی می‌دانند. کوشیده شده است تا به واسطۀ تعریف «سرخوشی فکاهی» به ماهیت شوخی رسیده شود. نظریه‌های سرآمد دربارۀ آنچه سرخوشی فکاهی را پدید می‌آورند، عبارت‌اند از: نظریۀ خودبرترانگاری، نظریۀ ناهمسازی، نظریۀ رهاسازی، نظریۀ بازی و نظریۀ قابلیت خنده‌انگیزی. اینها رویکردهایی‌اند که در این فصل مرور می‌شوند.