ج‍اپ‍ل‍ق‍ی‌ ب‍روج‍ردی‌ ش‍ف‍ی‍ع‍ا، م‍ح‍م‍دش‍ف‍ی‍ع: تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'ــ' به 'ـ')
    خط ۶۰: خط ۶۰:
    [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|سید محمدباقر شفتی]] (متوفی 1260) ملا [[علی‌اکبر اصفهانی]] (متوفی 1232) و احتمالا [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] (متوفی 1242) از دیگر استادان او در اصفهان بودند.
    [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|سید محمدباقر شفتی]] (متوفی 1260) ملا [[علی‌اکبر اصفهانی]] (متوفی 1232) و احتمالا [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] (متوفی 1242) از دیگر استادان او در اصفهان بودند.


    جاپلقی سپس به بروجرد رفت و پس از توقف کوتاهی در آنجا ــ که بیشتر به مطالعة کتاب اصولی [[القوانين المحكمة في الأصول|القوانین المحکمة]] نوشتة [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمی]] (متوفی 1231) گذشت ــ برای ادامه تحصیل راهی عتبات شد و پس از فراگیری برخی مباحث فقهی و اصولی نزد ملا عباس علی کزازی (متوفی بعد از 1223) در کرمانشاه به کربلا رفت. در آنجا نزد [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] و برادرش [[سید مهدی طباطبایی]] فقه آموخت و نزد [[سیدصفرعلی لاهیجی قزوینی]] (شاگرد [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] و مؤلف درایةالحدیث) علم رجال را فرا گرفت. استاد دیگر او شریف‌العلماء مازندرانی (متوفی 1246) بود که جاپلقی عمدتا در علم اصول از او بهره برد. جاپلقی نخستین شاگردی بود که از [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|شریف العلماء]] اجازة روایت دریافت کرد و پس از اخذ اجازه نیز حدود سه سال نزد او ماند. جاپلقی از سیدمحمدباقر طباطبایی و [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملااحمد نراقی]] نیز اجازه روایت داشت.. مولانا بروجردی، بحرالعلوم (متوفی 1212) را نیز از استادان او دانسته که ظاهرا نادرست است.
    جاپلقی سپس به بروجرد رفت و پس از توقف کوتاهی در آنجا ـ که بیشتر به مطالعة کتاب اصولی [[القوانين المحكمة في الأصول|القوانین المحکمة]] نوشتة [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمی]] (متوفی 1231) گذشت ـ برای ادامه تحصیل راهی عتبات شد و پس از فراگیری برخی مباحث فقهی و اصولی نزد ملا عباس علی کزازی (متوفی بعد از 1223) در کرمانشاه به کربلا رفت. در آنجا نزد [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] و برادرش [[سید مهدی طباطبایی]] فقه آموخت و نزد [[سیدصفرعلی لاهیجی قزوینی]] (شاگرد [[طباطبایی، سید محمد بن علی|سید محمد مجاهد]] و مؤلف درایةالحدیث) علم رجال را فرا گرفت. استاد دیگر او شریف‌العلماء مازندرانی (متوفی 1246) بود که جاپلقی عمدتا در علم اصول از او بهره برد. جاپلقی نخستین شاگردی بود که از [[شریف‌العلماء مازندرانی، محمدشریف بن حسنعلی|شریف العلماء]] اجازة روایت دریافت کرد و پس از اخذ اجازه نیز حدود سه سال نزد او ماند. جاپلقی از سیدمحمدباقر طباطبایی و [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملااحمد نراقی]] نیز اجازه روایت داشت.. مولانا بروجردی، بحرالعلوم (متوفی 1212) را نیز از استادان او دانسته که ظاهرا نادرست است.


    جاپلقی پس از تبحر یافتن در حدیث و رجال و فقه به خواهش پدرش به بروجرد بازگشت و به تدریس و افتا پرداخت. وى در زادگاهش (بروجرد) ریاستى تام و مرجعیتى تمام یافت و گروهى بسیار در مكتب او پرورش یافتند و گفته‌اند که بیش از یک صد تن از آنان به درجة اجتهاد رسیدند. دو فرزند او سید علی اکبر و سید علی اصغر از علمای عصر خود بوده‌اند و [[بروجردی، حسین بن رضا|سید حسین بروجردی]] (صاحب [[نخبة المقال فی علم الرجال|نخبة المقال]])، میرزا عبدالمحمد کرمانشاهی و حسین علی تویسرکانی (متوفی 1286) از شاگردان او بودند.
    جاپلقی پس از تبحر یافتن در حدیث و رجال و فقه به خواهش پدرش به بروجرد بازگشت و به تدریس و افتا پرداخت. وى در زادگاهش (بروجرد) ریاستى تام و مرجعیتى تمام یافت و گروهى بسیار در مكتب او پرورش یافتند و گفته‌اند که بیش از یک صد تن از آنان به درجة اجتهاد رسیدند. دو فرزند او سید علی اکبر و سید علی اصغر از علمای عصر خود بوده‌اند و [[بروجردی، حسین بن رضا|سید حسین بروجردی]] (صاحب [[نخبة المقال فی علم الرجال|نخبة المقال]])، میرزا عبدالمحمد کرمانشاهی و حسین علی تویسرکانی (متوفی 1286) از شاگردان او بودند.