۸۳٬۲۷۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''فلسفه اسلامی و یهودی به روایت ژیلسون'''، تألیف اتین ژیلسون (1884-1978م.)، فیلسوف و مورخ فلسفه فرانسوی، ترجمه حسن فتحی (متولد 1341ش)، این کتاب ترجمه بخش پنجم از کتاب یازده‌بخشی ژیلسون به نام تاریخ فلسفه مسیحی در قرون وسطا است. | '''فلسفه اسلامی و یهودی به روایت ژیلسون'''، تألیف [[ژیلسون، اتین|اتین ژیلسون]] (1884-1978م.)، فیلسوف و مورخ فلسفه فرانسوی، ترجمه [[فتحی، حسن|حسن فتحی]] (متولد 1341ش)، این کتاب ترجمه بخش پنجم از کتاب یازده‌بخشی [[ژیلسون، اتین|ژیلسون]] به نام تاریخ فلسفه مسیحی در قرون وسطا است. | ||
ژیلسون در این بخش از کتاب خود، به معرفی فیلسوفان مسلمان و یهودی که در شکل‌گیری فلسفه مدرسی تأثیر داشته‌اند، پرداخته است. | [[ژیلسون، اتین|ژیلسون]] در این بخش از کتاب خود، به معرفی فیلسوفان مسلمان و یهودی که در شکل‌گیری فلسفه مدرسی تأثیر داشته‌اند، پرداخته است. | ||
این هدف سبب شده است تا وی از فیلسوفانی که در عالم اسلام و یهودیت از مقام بالایی برخوردارند، اما اندیشه و آثارشان به لاتینی ترجمه نشده، اسمی به میان نیاورد. | این هدف سبب شده است تا وی از فیلسوفانی که در عالم اسلام و یهودیت از مقام بالایی برخوردارند، اما اندیشه و آثارشان به لاتینی ترجمه نشده، اسمی به میان نیاورد. | ||
وی از فیلسوفانی سخن گفته است که افرادی طراز اول نیستند، اما آثارشان به جهان مسیحیت راه یافته است. روش کار ژیلسون چنین است که نخست درباره هر فیلسوف گزارشی تحلیلی ارائه می‌دهد و سپس کتاب‌شناسی جامع و کاملی از آثار آن فیلسوف آورده و مهم‌ترین مباحث مطرح‌شده در آن آثار را در یادداشت‌های آخر کتاب ذکر می‌کند. | وی از فیلسوفانی سخن گفته است که افرادی طراز اول نیستند، اما آثارشان به جهان مسیحیت راه یافته است. روش کار [[ژیلسون، اتین|ژیلسون]] چنین است که نخست درباره هر فیلسوف گزارشی تحلیلی ارائه می‌دهد و سپس کتاب‌شناسی جامع و کاملی از آثار آن فیلسوف آورده و مهم‌ترین مباحث مطرح‌شده در آن آثار را در یادداشت‌های آخر کتاب ذکر می‌کند. | ||
کتاب مشتمل بر دو فصل است: در فصل اول از فیلسوفان اسلامی همچون کندی، فارابی، | کتاب مشتمل بر دو فصل است: در فصل اول از فیلسوفان اسلامی همچون کندی، [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]]، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سینا]] و [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] و در فصل دوم [[سلیمان بن جبیرول]] و [[ابن میمون، موسی بن میمون|موسی بن میمون]] به دلیل اهمیتی که داشته‌اند، معرفی شده‌اند.<ref> ر.ک: شرفایی، محسن، ص112-113</ref> | ||