از صبا تا نیما: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
نویسنده خود در این رابطه می‌نویسد: «تا جایی که توانستم در متن و حواشی به مآخذ و مراجع عمده اشاره کردم، درباره هر مطلبی توضیح کافی دادم، گفته‌های دیگران را به رسم معمول مشخص کردم و نیز به پیروی از روش رایج محققان زمان به آخر هر کتاب، کتابنامه و سالنامه‌ای افزودم و امیدوارم که این همه حواشی و ضمایم و ملحقات، که مقداری بر حجم کتاب افزوده است، کار مطالعه را بر خوانندگان آسان کرده باشد<ref>ر.ک: پیشگفتار، صفحه هفت</ref>. | نویسنده خود در این رابطه می‌نویسد: «تا جایی که توانستم در متن و حواشی به مآخذ و مراجع عمده اشاره کردم، درباره هر مطلبی توضیح کافی دادم، گفته‌های دیگران را به رسم معمول مشخص کردم و نیز به پیروی از روش رایج محققان زمان به آخر هر کتاب، کتابنامه و سالنامه‌ای افزودم و امیدوارم که این همه حواشی و ضمایم و ملحقات، که مقداری بر حجم کتاب افزوده است، کار مطالعه را بر خوانندگان آسان کرده باشد<ref>ر.ک: پیشگفتار، صفحه هفت</ref>. | ||
در مورد کتاب حاضر یک اشکال عمده محدودیتی است که در مورد تاریخ احوال و اوضاع سیاسی در کارست و هرچند کثرت مواد ادبی شاید عذرخواه این نقص باشد، اما همین نکته ممکن است مؤلف را از اقدام به یک تحلیل و تبیین دقیق و درست از احوال ادبی دوره مورد بحث باز داشته باشد. البته در آنچه به احوال ادبی اختصاص دارد، مؤلف به ذکر نام و شرح حال تعداد معدودی از شاعران هر دوره اکتفا کرده است و جز این‌چه می‌توانست کرد؟ در بین تمام شاعران نام‌آور دوران فتحعلی‌‌شاه و ناصر‌الدین شاه فقط به ذکر احوال و اشعار چند نفر: صبا، نشاط، سحاب، مجمر، وصال، شهاب اصفهانی، فروغی، سروش، [[قاآنی، حبیب‌الله بن محمدعلی|قاآنی]]، [[یغمایی، اقبال|یغما]]، محمود خان، قرة العین، و فتح‌اللّه خان شیبانی که «[[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]]» هم تقریباً و با اندک تفاوتی همان‌ها را به عنوان شاعران مشهور این عصر برمی‌شمرد، اکتفا می‌کند و البته اگر خودرا محدود نمی‌کرد چگونه می‌توانست از تمام کسانی که در این دوره طولانی به شاعری پرداخته‌اند و احوال و اشعارشان در تذکره‌های معروف انجمن خاقان، تذکره دلگشا، و سفینة المحمود آمده است و تقریباً نیمی از تمام کتاب عظیم مجمع الفصحا، رضا قلی‌خان هدایت را نیز دربر گرفته است در کتاب خویش صحبت کند؟<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/30025/25 ر.ک: زرین‌کوب، عبدالحسین، ص25]</ref>. | در مورد کتاب حاضر یک اشکال عمده محدودیتی است که در مورد تاریخ احوال و اوضاع سیاسی در کارست و هرچند کثرت مواد ادبی شاید عذرخواه این نقص باشد، اما همین نکته ممکن است مؤلف را از اقدام به یک تحلیل و تبیین دقیق و درست از احوال ادبی دوره مورد بحث باز داشته باشد. البته در آنچه به احوال ادبی اختصاص دارد، مؤلف به ذکر نام و شرح حال تعداد معدودی از شاعران هر دوره اکتفا کرده است و جز این‌چه می‌توانست کرد؟ در بین تمام شاعران نام‌آور دوران فتحعلی‌‌شاه و ناصر‌الدین شاه فقط به ذکر احوال و اشعار چند نفر: صبا، نشاط، سحاب، مجمر، وصال، شهاب اصفهانی، فروغی، سروش، [[قاآنی، حبیب‌الله بن محمدعلی|قاآنی]]، [[یغمایی، اقبال|یغما]]، محمود خان، قرة العین، و فتح‌اللّه خان شیبانی که «[[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]]» هم تقریباً و با اندک تفاوتی همان‌ها را به عنوان شاعران مشهور این عصر برمی‌شمرد، اکتفا می‌کند و البته اگر خودرا محدود نمی‌کرد چگونه می‌توانست از تمام کسانی که در این دوره طولانی به شاعری پرداخته‌اند و احوال و اشعارشان در تذکره‌های معروف انجمن خاقان، تذکره دلگشا، و سفینة المحمود آمده است و تقریباً نیمی از تمام کتاب عظیم مجمع الفصحا، رضا قلی‌خان هدایت را نیز دربر گرفته است در کتاب خویش صحبت کند؟<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/30025/25 ر.ک: زرین‌کوب، عبدالحسین، ص25]</ref>. | ||
نویسنده خود در این رابطه می‌نویسد: «در این کتاب از شرح احوال و آثار سخنورانی که جز پیروی از قدما و یا همعصران خود کاری نکرده و در سیر تکامل ادبیات چندان مؤثر نبوده‌اند –و متأسفانه شماره آنان بیش از حد تصور زیاد است- صرف‌نظر کردم، و تنها به ذکر احوال و آثار کسانی که در محیط ادبی و اجتماعی عصر خود و زمان آینده کمابیش منشأ اثر بوده و به ا صطلاح در سرپل یک تحول نسبتاً محسوس قرار داشته‌اند، پرداختم. هرگز سعی نکردم که بهترین آثار را، چنانکه رسم است، در این اوراق گرد آورم، و جهات ضعف کار هر نویسنده و گوینده را نادیده بگیرم، و مخصوصاً از هر شاعر و سخنوری چندین نمونه آوردم تا خوانندگان بتوانند با سبک و اسلوب هنری گویندگان و نویسندگان عمده دوره موضوع بحث به خوبی آشنا گردند»<ref>ر.ک: پیشگفتار، صفحه پنج و شش</ref>. | نویسنده خود در این رابطه می‌نویسد: «در این کتاب از شرح احوال و آثار سخنورانی که جز پیروی از قدما و یا همعصران خود کاری نکرده و در سیر تکامل ادبیات چندان مؤثر نبوده‌اند –و متأسفانه شماره آنان بیش از حد تصور زیاد است- صرف‌نظر کردم، و تنها به ذکر احوال و آثار کسانی که در محیط ادبی و اجتماعی عصر خود و زمان آینده کمابیش منشأ اثر بوده و به ا صطلاح در سرپل یک تحول نسبتاً محسوس قرار داشته‌اند، پرداختم. هرگز سعی نکردم که بهترین آثار را، چنانکه رسم است، در این اوراق گرد آورم، و جهات ضعف کار هر نویسنده و گوینده را نادیده بگیرم، و مخصوصاً از هر شاعر و سخنوری چندین نمونه آوردم تا خوانندگان بتوانند با سبک و اسلوب هنری گویندگان و نویسندگان عمده دوره موضوع بحث به خوبی آشنا گردند»<ref>ر.ک: پیشگفتار، صفحه پنج و شش</ref>. | ||
[[آرین‌پور، یحیی|آرین پور]]، در تدوین کتاب، یک تذکره‌نویس و تاریخ‌نگار عادی باقی نمی‌ماند، بلکه از همان نخست تا پایان کتاب، در شرح‌حال و آوردن مدارک و اسناد و شواهد و آثار، شعرا وسخنوران، از اندیشه و نگرش خویش به عنوان یک منقد ورزیده، مایه می‌گذارد و از این کار همواره و همواره باز نمی‌ایستد و این از بزرگترین فایده‌‌هایی است که از کتاب او حاصل می‌آید و به حق در این زمینه بسیار دقیق است و صاحبنظر<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/50361/16 ر.ک: موسوی گرمارودی، ص16]</ref>. | [[آرین‌پور، یحیی|آرین پور]]، در تدوین کتاب، یک تذکره‌نویس و تاریخ‌نگار عادی باقی نمی‌ماند، بلکه از همان نخست تا پایان کتاب، در شرح‌حال و آوردن مدارک و اسناد و شواهد و آثار، شعرا وسخنوران، از اندیشه و نگرش خویش به عنوان یک منقد ورزیده، مایه می‌گذارد و از این کار همواره و همواره باز نمی‌ایستد و این از بزرگترین فایده‌‌هایی است که از کتاب او حاصل می‌آید و به حق در این زمینه بسیار دقیق است و صاحبنظر<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/50361/16 ر.ک: موسوی گرمارودی، ص16]</ref>. | ||