بدایه، شرح هدایه: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (A-esmaili صفحهٔ بدایه را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به بدایه، شرح هدایه منتقل کرد)
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | پیش از =  
    | پیش از =  
    }}
    }}
    ''' بدایه، شرح کتاب هدایه'''، نوشتۀ حمیدالدین حجت هاشمی خراسانی(1314ش/ 1354ق)، ادیب معاصر است. بدایه كتابى در آموزش دانش نحو در زبان عربى می‌باشد که به همین زبان تازی نوشته شده است. دیدگاه‌ها در بارۀ نویسنده آن گوناگون است؛ پژوهشگران ابوحيان اندلسى، زبير بصرى، ابن درستويه و دختر ابن حاجب را مؤلف این کتاب برشمرده‌اند. این کتابی است درسی که در سال اول طلبگی در حوزه‌های علمیه برای طلبه‌ها تدریس می‌شود. این کتاب دارای پنج بخش مقدمه , معربات , منصوبات , مجرورات و توابع می‌باشد که به صورت اجمالی به توضیح مختصری از این مباحث پرداخته است. بر این کتاب شرح های فراوانی نوشته شده است که اهمیت آن را در آموزش طلاب نشان می‌دهد. یکی از ویژگی‌های کتاب این است که برای شرح عبارت‌ها بیشتر از مثال بهره گرفته شده است اما، از آوردن استدلال برای توضیح آن‌ها به جهت این‌که این کتاب برای مبتدیان نوشته شده، پرهیز شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 5</ref>‏
    ''' بدایه، شرح کتاب هدایه'''، نوشتۀ [[حجت هاشمی خراسانی، سید علی|حمیدالدین حجت هاشمی خراسانی]](1314ش/ 1354ق)، ادیب معاصر است. بدایه كتابى در آموزش دانش نحو در زبان عربى می‌باشد که به همین زبان تازی نوشته شده است. دیدگاه‌ها در بارۀ نویسنده آن گوناگون است؛ پژوهشگران [[ابوحیان، محمد بن یوسف|ابوحيان اندلسى]]، زبير بصرى، ابن درستويه و دختر [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]] را مؤلف این کتاب برشمرده‌اند. این کتابی است درسی که در سال اول طلبگی در حوزه‌های علمیه برای طلبه‌ها تدریس می‌شود. این کتاب دارای پنج بخش مقدمه , معربات , منصوبات , مجرورات و توابع می‌باشد که به صورت اجمالی به توضیح مختصری از این مباحث پرداخته است. بر این کتاب شرح های فراوانی نوشته شده است که اهمیت آن را در آموزش طلاب نشان می‌دهد. یکی از ویژگی‌های کتاب این است که برای شرح عبارت‌ها بیشتر از مثال بهره گرفته شده است اما، از آوردن استدلال برای توضیح آن‌ها به جهت این‌که این کتاب برای مبتدیان نوشته شده، پرهیز شده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص 5</ref>‏


    شیوۀ شارح این گونه است که کلمه‌ای را از متن می‌آورد و دربارۀ آن توضیح می‌دهد. البته، با همۀ تلاشی که شارح برای آسان گشتن فهم کتاب به کار گرفته، ادبیات او برای مبتدیان سنگین است.   
    شیوۀ شارح این گونه است که کلمه‌ای را از متن می‌آورد و دربارۀ آن توضیح می‌دهد. البته، با همۀ تلاشی که شارح برای آسان گشتن فهم کتاب به کار گرفته، ادبیات او برای مبتدیان سنگین است.