طریقت‌نامه: تفاوت میان نسخه‌ها - ویکی‌نور، دانشنامهٔ تخصصی

خط ۲۵:

| پیش از =

}}

'''طریقت‌نامه''' اثر خواجه عمادالدین علی فقیه ~~کرمانی،~~ معروف به عماد فقیه ~~کرمانی،~~ نظمی است از کتاب ~~«مصباح~~ الهدایه و مفتاح ~~الکفایه»~~ نوشته عزالدین محمود کاشانی (متوفی 735ق) که با تصحیح و تحشیه رکن‌الدین همایون‌فرخ به چاپ رسیده است.

'''طریقت‌نامه''' اثر [[عماد فقیه، علی بن محمود|خواجه عمادالدین علی فقیه کرمانی]]، معروف به [[عماد فقیه، علی بن محمود|عماد فقیه کرمانی]]، نظمی است از کتاب «[[مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه]]» نوشته [[عزالدین محمود کاشانی]] (متوفی 735ق) که با تصحیح و تحشیه [[همایون‌فرخ، رکن‌الدین|رکن‌الدین همایون‌فرخ]] به چاپ رسیده است.

در نظم این اثر، جز کتاب «مصباح الهدایه»، خواجه عمادالدین به کتاب ~~«عوارف المعارف»~~ از مصنفات سهروردی نیز نظر داشته است و هم چنین مطالبی از کتاب ~~«تعرف~~ لمذهب ~~التصوف»~~ تألیف ابوبکر ابواسحاق محمد بن ابراهیم ابن یعقوب بخاری کلاباذی را نیز در طریقت‌نامه چاشنی مطالب آن ساخته است. بنابراین می‌توان نظر داد که طریقت‌نامه در حقیقت خود تألیف گونه اثری است، نه این که صرفا «مصباح الهدایه» به نظم آورده شده باشد<ref>پیشگفتار مصحح، ص13</ref>.

در نظم این اثر، جز کتاب «مصباح الهدایه»، خواجه عمادالدین به کتاب «[[عوارف المعارف]]» از مصنفات [[سهروردی، عمر بن محمد|سهروردی]] نیز نظر داشته است و هم چنین مطالبی از کتاب «[[التعرف لمذهب أهل التصوف|تعرف لمذهب التصوف]]» تألیف [[کلاباذی، ابوبکر محمد|ابوبکر ابواسحاق محمد بن ابراهیم ابن یعقوب بخاری کلاباذی]] را نیز در طریقت‌نامه چاشنی مطالب آن ساخته است. بنابراین می‌توان نظر داد که طریقت‌نامه در حقیقت خود تألیف گونه اثری است، نه این که صرفا «مصباح الهدایه» به نظم آورده شده باشد<ref>پیشگفتار مصحح، ص13</ref>.

عمادالدین طریقت‌نامه را به نام امیر مبارزالدین محمد مظفری «خسرو غازی» مصدر کرده و نشان می‌دهد که این مثنوی را هنگامی سروده و به نظم آورده است که امیر مبارزالدین محمد مظفری در کرمان و یزد و فارس، به استقلال سلطنت می‌کرده است<ref>همان، ص14</ref>.

خط ۴۰:

براندازد رسوم اهل بدعت/ کشد خط بر جبین اهل شنعت

به جان ورزد دل او مهر صدیق/ به تیغ قهر ریزد خون زندیق'''<ref>ر.ک: همان، ص19- 20</ref>.

توحید، وصف پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم و... بحث‌های مقدماتی کتاب و آداب، معارف، اصطلاحات صوفیان، مستحسنات صوفیه، بیان علوم و مراتب آن، اعتقادات، اخلاق، اعمال، مقامات، احوال عشق، باب‌های دهگانه آن را تشکیل می‌دهند.

فهرست محتوا در آغاز و کتابنامه در پایان کتاب آمده است.