معالم بناء نظرية التربية الإسلامية: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مجموعه ای' به 'مجموعه‌ای') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
مقدمه پیرامون اهمیت موضوع مورد بحث کتاب و انگیزه‌های به کار گرفتن اصطلاح نظریه و مسوغات آن می‌باشد<ref>همان، ص4-12</ref> | مقدمه پیرامون اهمیت موضوع مورد بحث کتاب و انگیزه‌های به کار گرفتن اصطلاح نظریه و مسوغات آن می‌باشد<ref>همان، ص4-12</ref> | ||
در فصل نخست، ابتدا مفهوم عمومی و کلی نظریه در علوم طبیعی، رفتاری و آموزشی، با توجه به دیدگاه‌های اسپنسر و پارسونز و سپس خود نویسنده، توضیح داده شده و پس از آن، مفهوم نظریه تربیت و آموزش و پرورش اسلامی تبیین گردیده است. به نظر نویسنده، نظریه تربیت اسلامی، | در فصل نخست، ابتدا مفهوم عمومی و کلی نظریه در علوم طبیعی، رفتاری و آموزشی، با توجه به دیدگاه‌های اسپنسر و پارسونز و سپس خود نویسنده، توضیح داده شده و پس از آن، مفهوم نظریه تربیت و آموزش و پرورش اسلامی تبیین گردیده است. به نظر نویسنده، نظریه تربیت اسلامی، مجموعه‌ای است از تصورات، مفاهیم، افکار، احکام و ارزش‌های انتزاعی و عمومی مرتبط با آماده سازی و تربیت انسان بر حسب اصول اسلامی..<ref>ر.ک: خاتمه، ص125</ref> | ||
در ادامه این فصل، ارتباط نظریه تربیت و آموزش و پرورش اسلامی با سایر نظریه‌های علوم اسلامی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و این ارتباط، از طریق تعریف هشت نظریه مزدوج، تعریف شده است که عبارتند از: نظریه خلق یا تکوین و نظریه مصیر خلق؛ نظریه الوهیت و نظریه عبودیت؛ نظریه اخلاقی و نظریه تشریعی و نظریه معرفت و نظریه تربیت و در پایان، چنین نتیجه گیری شده است که علم تربیت و آموزش و پرورش اسلامی، ارتباط تنگاتنگی با علم توحید، عبادات، تشریع، اخلاق و مصادر این علوم که قرآن و سنت و اجماع و... می‌باشند، دارد<ref>ر.ک: همان، ص126</ref> | در ادامه این فصل، ارتباط نظریه تربیت و آموزش و پرورش اسلامی با سایر نظریه‌های علوم اسلامی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و این ارتباط، از طریق تعریف هشت نظریه مزدوج، تعریف شده است که عبارتند از: نظریه خلق یا تکوین و نظریه مصیر خلق؛ نظریه الوهیت و نظریه عبودیت؛ نظریه اخلاقی و نظریه تشریعی و نظریه معرفت و نظریه تربیت و در پایان، چنین نتیجه گیری شده است که علم تربیت و آموزش و پرورش اسلامی، ارتباط تنگاتنگی با علم توحید، عبادات، تشریع، اخلاق و مصادر این علوم که قرآن و سنت و اجماع و... می‌باشند، دارد<ref>ر.ک: همان، ص126</ref> | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
مقدمه پیرامون اهمیت موضوع مورد بحث کتاب و انگیزه‌های به کار گرفتن اصطلاح نظریه و مسوغات آن می‌باشد<ref>همان، ص4-12</ref> | مقدمه پیرامون اهمیت موضوع مورد بحث کتاب و انگیزه‌های به کار گرفتن اصطلاح نظریه و مسوغات آن می‌باشد<ref>همان، ص4-12</ref> | ||
در فصل نخست، ابتدا مفهوم عمومی و کلی نظریه در علوم طبیعی، رفتاری و آموزشی، با توجه به دیدگاه‌های اسپنسر و پارسونز و سپس خود نویسنده، توضیح داده شده و پس از آن، مفهوم نظریه تربیت و آموزش و پرورش اسلامی تبیین گردیده است. به نظر نویسنده، نظریه تربیت اسلامی، | در فصل نخست، ابتدا مفهوم عمومی و کلی نظریه در علوم طبیعی، رفتاری و آموزشی، با توجه به دیدگاه‌های اسپنسر و پارسونز و سپس خود نویسنده، توضیح داده شده و پس از آن، مفهوم نظریه تربیت و آموزش و پرورش اسلامی تبیین گردیده است. به نظر نویسنده، نظریه تربیت اسلامی، مجموعه‌ای است از تصورات، مفاهیم، افکار، احکام و ارزش‌های انتزاعی و عمومی مرتبط با آماده سازی و تربیت انسان بر حسب اصول اسلامی..<ref>ر.ک: خاتمه، ص125</ref> | ||
در ادامه این فصل، ارتباط نظریه تربیت و آموزش و پرورش اسلامی با سایر نظریه‌های علوم اسلامی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و این ارتباط، از طریق تعریف هشت نظریه مزدوج، تعریف شده است که عبارتند از: نظریه خلق یا تکوین و نظریه مصیر خلق؛ نظریه الوهیت و نظریه عبودیت؛ نظریه اخلاقی و نظریه تشریعی و نظریه معرفت و نظریه تربیت و در پایان، چنین نتیجه گیری شده است که علم تربیت و آموزش و پرورش اسلامی، ارتباط تنگاتنگی با علم توحید، عبادات، تشریع، اخلاق و مصادر این علوم که قرآن و سنت و اجماع و... می‌باشند، دارد<ref>ر.ک: همان، ص126</ref> | در ادامه این فصل، ارتباط نظریه تربیت و آموزش و پرورش اسلامی با سایر نظریه‌های علوم اسلامی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و این ارتباط، از طریق تعریف هشت نظریه مزدوج، تعریف شده است که عبارتند از: نظریه خلق یا تکوین و نظریه مصیر خلق؛ نظریه الوهیت و نظریه عبودیت؛ نظریه اخلاقی و نظریه تشریعی و نظریه معرفت و نظریه تربیت و در پایان، چنین نتیجه گیری شده است که علم تربیت و آموزش و پرورش اسلامی، ارتباط تنگاتنگی با علم توحید، عبادات، تشریع، اخلاق و مصادر این علوم که قرآن و سنت و اجماع و... می‌باشند، دارد<ref>ر.ک: همان، ص126</ref> | ||