تهذیب البلاغة: تفاوت میان نسخه‌ها - ویکی‌نور، دانشنامهٔ تخصصی

خط ۳۰:

بلاغت در لغت، وصول و رسیدن به چیزی را گویند و در اصطلاح بلاغت را گاهی وصف کلام آورده و می‌گویند کلام بلیغ و زمانی وصف متکلم قرار داده و می‌گویند متکلم بلیغ.

بلاغت در سخن، هماهنگ بودن آن با مقتضی حال است و حال، انگیزه «زمینه‌ها و شرایط» و برانگیزنده گوینده است برای اینکه: همراه سخنی که اصل مقصودش را می‌رساند، ویژگی و پیرایه‌ای را نیز رعایت کند.

نویسنده پس از بیان عناصر بلاغت یا سبک‌ها و شیوه‌های ادبی<ref>ر.ک: متن، ص11</ref>، شرایط و بایسته‌های بلاغت را بیان نموده<ref>ر.ک: همان</ref> و اقسام سبک‌ها و شیوه‌های ادبی را ذکر نموده است.<ref> ر.ک: همان، ص12</ref>

نویسنده در ادامه کتاب را به چهار بخش جداگانه تقسیم کرده است. در بخش اول درباره علم معانی سخن گفته است.<ref> ر.ک: همان، ص17</ref>، ایشان علم معانی را علمی می‌داند که در آن از سبکها و شیوه‌های هماهنگی الفاظ درخور مقام و مناسب حال، بحث و گفتگو می‌شود.<ref> ر.ک: همان</ref> کلام و تقسیمات مرکب<ref> ر.ک: همان، ص20</ref>، احکام مسندالیه<ref> ر.ک: همان، ص24</ref>، احکام مسند<ref> ر.ک: همان، ص46</ref>، احکام قیود یا متعلقات فعل<ref> ر.ک: همان، ص52</ref>، تقسیم اسناد<ref> ر.ک: همان، ص57</ref> از دیگر قسمتهای این بخش است.

بخش دوم کتاب

==پانویس ==

==منابع مقاله==

==وابسته‌ها==

[[رده:کتاب‌شناسی]]

[[رده:فاقد مقاله]]