الأزهر في ألف عام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'گي' به 'گی') |
||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
چنانچه در كتاب بيان مى‌شود، عرصه برای ورود علوم جديد فراخ‌تر و شرايط برای آغاز تعليمات سنّى گسترده‌تر گرديد، و این تحول مهمى در آموزش‌هاى دوران فاطمى محسوب مى‌شود. | چنانچه در كتاب بيان مى‌شود، عرصه برای ورود علوم جديد فراخ‌تر و شرايط برای آغاز تعليمات سنّى گسترده‌تر گرديد، و این تحول مهمى در آموزش‌هاى دوران فاطمى محسوب مى‌شود. | ||
اما این امر چندان نپاييد. از یک سو الحاكم به | اما این امر چندان نپاييد. از یک سو الحاكم به دستگیرى مدرّسان سنّى مذهب و قتل و حبس آنان فرمان داد و از آن پس آموزش‌ها به همان شيوه‌ى مذهبى اسماعيليان ادامه يافت و از سوى ديگر با استقرار حكومت ايوبيان (567ق) و حاكم شدن و رسميت يافتن مدارس ايوبى بر اوضاع و احوال جديد، این دارالعلم اسباب و موجبات برترى خود را از دست داد. | ||
از عوامل ديگرى كه باعث ركود دانشگاه الازهر گرديد، انقراض سلسله‌ى شيعى مذهب آل بويه در ایران و عراق و چيرگى سلجوقيانِ پشتيبان خلافت عباسى بود كه در سستىِ بنيان دولت فاطميان و روند علمى - آموزشى الازهر تأثيرات شگرفى داشت. | از عوامل ديگرى كه باعث ركود دانشگاه الازهر گرديد، انقراض سلسله‌ى شيعى مذهب آل بويه در ایران و عراق و چيرگى سلجوقيانِ پشتيبان خلافت عباسى بود كه در سستىِ بنيان دولت فاطميان و روند علمى - آموزشى الازهر تأثيرات شگرفى داشت. | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
از ميان مشايخ الازهر دو تن به روشنى درخشيدند. یکى شيخ محمد مصطفى مراغى كه اصلاحات واقعى و دامنه‌دار الازهر را به او نسبت مى‌دهند و ديگرى شيخ [[شلتوت، محمود|محمود شلتوت]] كه از رؤساى اخير الازهر به شمار مى‌آيد. | از ميان مشايخ الازهر دو تن به روشنى درخشيدند. یکى شيخ محمد مصطفى مراغى كه اصلاحات واقعى و دامنه‌دار الازهر را به او نسبت مى‌دهند و ديگرى شيخ [[شلتوت، محمود|محمود شلتوت]] كه از رؤساى اخير الازهر به شمار مى‌آيد. | ||
شيخ [[شلتوت، محمود|محمود شلتوت]] بود كه از همين دانشگاه فارغ‌التحصيل شد و تأليفات بسيارى در زمينه‌هاى مختلف علمى از خود برجاى نهاد، برآن شد كه روحيه‌ى روشنگرى و اجتهاد را در این دانشگاه | شيخ [[شلتوت، محمود|محمود شلتوت]] بود كه از همين دانشگاه فارغ‌التحصيل شد و تأليفات بسيارى در زمينه‌هاى مختلف علمى از خود برجاى نهاد، برآن شد كه روحيه‌ى روشنگرى و اجتهاد را در این دانشگاه برانگیزد. | ||
از جمله اقدامات ارزنده‌ى او تأسيس كرسى فقه شيعه‌ى جعفرى بود، كه پس از تأسيس دو كرسى فقه حنفى و شافعى در دانشكده‌ى الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران در سال 1335ش، به عنوان عملى متقابل صورت گرفت. | از جمله اقدامات ارزنده‌ى او تأسيس كرسى فقه شيعه‌ى جعفرى بود، كه پس از تأسيس دو كرسى فقه حنفى و شافعى در دانشكده‌ى الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران در سال 1335ش، به عنوان عملى متقابل صورت گرفت. | ||