۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اللمعة في تحقيق مباحث الوجود و الحدوث و القدر و أفعال العباد (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۱
، ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'هـ' به 'ه'
جز (جایگزینی متن - 'هـ' به 'ه') |
جز (جایگزینی متن - 'هـ' به 'ه') |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =24956 | ||
| کتابخوان همراه نور =24956 | | کتابخوان همراه نور =24956 | ||
| کد پدیدآور =16384 | | کد پدیدآور =16384 | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
مقاله دوم در رابطه با قضا و قدر است. نویسنده در این مقاله پس از اشاره به معانی لغوی قضا و قدر، به ده قول در این رابطه از اشعری و جمهور اهل سنت، صوفیه، ملاصدرای شیرازی، فخر رازی، محقق طوسی و... اشاره کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28940/1/48 ر.ک: همان، ص53-48]</ref>. | مقاله دوم در رابطه با قضا و قدر است. نویسنده در این مقاله پس از اشاره به معانی لغوی قضا و قدر، به ده قول در این رابطه از اشعری و جمهور اهل سنت، صوفیه، ملاصدرای شیرازی، فخر رازی، محقق طوسی و... اشاره کرده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28940/1/48 ر.ک: همان، ص53-48]</ref>. | ||
در بخشی از این مقاله قضا و قدر به دو قسم علمی و عینی تقسیم شده است. قضای علمی، علم به ضرورت وجود اشیاء و لزوم آنهاست که در این مرتبه، حکم به تحقق اشیاء در شرایط خاصی شده و این علم الهی (خواه در مرتبه ذات و خواه در مرتبه فعل) منشأ حتمیت و ضرورت اشیاء است. قدر علمی نیز به معنای تحدید هر شیء با تمام خصوصیاتش در علم الهی است، قبل از اینکه عالم و اشیای حادث، خلق شوند و این علم منشأ حدود و اندازه اشیاء است. قضای عینی، یعنی نفس ضرورت و حتمیت اشیاء از آن جهت که منتسب به واجب الوجود است؛ به‌عبارت‌دیگر، ضرورت عینی و خارجی شیء، هنگام وجود علت تامه‌اش می‌باشد. قدر عینی، نفس تعیین وجود و اندازه وجود اشیاء است، از آن جهت که منتسب به خدای واجب الوجود می‌باشد و در حقیقت، خصوصیاتی است که شیء از عللش، هنگام تحقق و تلبس به وجود خارجی کسب می‌نماید و جایگاه و وضع شیء را در عالم وجود بیان می‌نماید. به‌طور کلی، می‌توان گفت که در مرتبه عینی، آن حقیقت علمی، حالت عینی می‌یابد و | در بخشی از این مقاله قضا و قدر به دو قسم علمی و عینی تقسیم شده است. قضای علمی، علم به ضرورت وجود اشیاء و لزوم آنهاست که در این مرتبه، حکم به تحقق اشیاء در شرایط خاصی شده و این علم الهی (خواه در مرتبه ذات و خواه در مرتبه فعل) منشأ حتمیت و ضرورت اشیاء است. قدر علمی نیز به معنای تحدید هر شیء با تمام خصوصیاتش در علم الهی است، قبل از اینکه عالم و اشیای حادث، خلق شوند و این علم منشأ حدود و اندازه اشیاء است. قضای عینی، یعنی نفس ضرورت و حتمیت اشیاء از آن جهت که منتسب به واجب الوجود است؛ به‌عبارت‌دیگر، ضرورت عینی و خارجی شیء، هنگام وجود علت تامه‌اش می‌باشد. قدر عینی، نفس تعیین وجود و اندازه وجود اشیاء است، از آن جهت که منتسب به خدای واجب الوجود می‌باشد و در حقیقت، خصوصیاتی است که شیء از عللش، هنگام تحقق و تلبس به وجود خارجی کسب می‌نماید و جایگاه و وضع شیء را در عالم وجود بیان می‌نماید. به‌طور کلی، می‌توان گفت که در مرتبه عینی، آن حقیقت علمی، حالت عینی می‌یابد و هر پدیده‌ای در شرایط و اندازه خاص خود، تحقق می‌یابد. قضا و قدر علمی، ناظر به تقدیر و ضرورت در علم خداوند سبحان و تقدیر و قضای عینی، ناظر به تقدیر و ضرورت خارجی هستند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/77842/3 ر.ک: احمدوند، نفیسه، ص4-3]؛ [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28940/1/60 متن کتاب، ص61-60]</ref>. | ||
همچنین به این نکته اشاره شده که امکان تصور نظامی بهتر و کامل‌تر از آنچه وجود دارد نیست؛ چراکه علم خالق آن به نظام بهتر در وجود، علمی بدون نقص و رحمت واسعه حضرتش رحمتی است که بخلی در آن نیست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28940/1/64 ر.ک: متن کتاب، ص64]</ref>. | همچنین به این نکته اشاره شده که امکان تصور نظامی بهتر و کامل‌تر از آنچه وجود دارد نیست؛ چراکه علم خالق آن به نظام بهتر در وجود، علمی بدون نقص و رحمت واسعه حضرتش رحمتی است که بخلی در آن نیست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/28940/1/64 ر.ک: متن کتاب، ص64]</ref>. | ||