من شهروند جهانم: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در مقدّمه‌ای که تم فلسفی دارد با قلمی‌هنرمندانه می‌نویسد: اکنون باید پرسید ماهیت عرفان چیست؟ چگونه پدید آمده و ساختار، منشأ و پیشینه‌ی آن چیست؟ و دوم اینکه ارزش، معنا یا مفهوم آنکه اکنون در اینجاست چیست؟ پاسخ به پرسش نخست امر وجودی  existential judgmentیا قضیۀ وجودی است، اما پاسخ به پرسش دوم قضیۀ ارزشی proposition of valueیا به تعبیر ما یک حکم معنوی spiritual judgmentاست. هیچکدام از این احکام را نمی‌توان بدون میانجی‌گری از حکم دیگر بـه دست آورد. این احکام از مشغله های عقلی گوناگونی صادر می‌شوند و ذهن آدمی‌تنها از این راه آنها را ترکیب می‌کند که نخست از همدیگر جداسازی کرده و سپس آنها را به هم می‌افزاید. پرداختن به چنین نگرشی نخستین بار در سال 1380 در کلاسِ دکتر کاظم محمّدی با عنوان «انسان‌پژوهی از دیدگاه قرآن» روی داد. طرح پرسشهای بنیادینِ او با آن نگاه نافذِ فرزانه مآبانه و مهربانش و آوایی آرام، مرا برآن داشت تا دریابم آیا او می‌تواند پاسخگوی پرسشهای وجودیِ من باشد. سخنِ او درباره‌ی شکّی منطقی به‌ تمامی‌باورهای گذشته بود تا با نقد و تحلیل درست آن بتوان به سرآغازِ ایمانی راستین دست یافت. سالهای نخست درس‌آموزی در پیشگاهش آنگونه تهی از مفاهیم عرفانی و سپهر معنا بودم که هرچه از او می‌خواندم و می‌شنیدم برایم تازگی و گیرایی داشت و پس از سالها درس‌آموزی در محضرش و آشنایی با بسیاری از منابع و مآخذ صوفیانه و نگاه نقادانۀ فیلسوفان، فقیهان و عارفانِ آگاه به گروهی از آموزه‌های انحرافیِ وارد شده به نامِ عرفان، دیگر گاهِ آن رسیده بود تا به بررسی خشت به خشت باوری بپردازم که اینک برای من دیرینه‌ای به بلندای دو دهه پیداکرده بود<ref>پیشگفتار، صص 13-12</ref>.