مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة در تزكيه نفس و حقايق و معارف الهى: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
}} | }} | ||
'''مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة در تزكيه نفس و حقايق و معارف الهى'''، مجموعه‌اى است از احاديث گوهربار [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه توسط آقاى حسن مصطفوى به فارسى ترجمه شده و ذيل هر حديثى توضيحى نيز به‌عنوان شرح ذكر شده است. | '''مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة در تزكيه نفس و حقايق و معارف الهى'''، مجموعه‌اى است از احاديث گوهربار [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] كه توسط آقاى [[مصطفوی، حسن|حسن مصطفوى]] به فارسى ترجمه شده و ذيل هر حديثى توضيحى نيز به‌عنوان شرح ذكر شده است. | ||
مترجم، مى‌گويد: «اين كتاب، به‌طور مسلم از مراكز وحى و الهام گرفته شده و به‌وسيله شخصيتى كه ارتباط با عالم غيب داشته است، تأليف شده است. | مترجم، مى‌گويد: «اين كتاب، به‌طور مسلم از مراكز وحى و الهام گرفته شده و به‌وسيله شخصيتى كه ارتباط با عالم غيب داشته است، تأليف شده است. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
تأليف اين كتاب شريف، در ايام مسافرت‌هاى مترجم به زيارت اعتاب مقدسه و بدون وسايل عادى صورت گرفته است و از اين لحاظ از نقل روايات وارده و مطالب منقوله ديگر معذور بوده و فقط براى استشهاد و شيرين بودن، اشعار مناسبى بعدا آورده شده است. | تأليف اين كتاب شريف، در ايام مسافرت‌هاى مترجم به زيارت اعتاب مقدسه و بدون وسايل عادى صورت گرفته است و از اين لحاظ از نقل روايات وارده و مطالب منقوله ديگر معذور بوده و فقط براى استشهاد و شيرين بودن، اشعار مناسبى بعدا آورده شده است. | ||
وى، شرح و تفصيل خصوصيات اين كتاب و انتساب آن را به حضرت امام جعفر بن محمد صادق(ع) در مقدمه آن كه در سال(1378)، در تهران، طبع و منتشر شده است، ذكر نموده است و ثابت كرده كه اين كتاب شريف، لفظ و عبارات آن حضرت نيست، بلكه بهترين و پرارزش‌ترين مجموعه‌اى است حاوى آداب و معارف و اخلاق و سنن مذهب شيعه جعفرى كه يكى از بزرگان برجسته شيعه، آن را در مقابل مؤلفات مذاهب ديگر تأليف و تدوين فرموده و به تناسب اين مرام، آن را به [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] كه يگانه مروج و مبين أحكام و آداب اين مذهب است، نسبت داده است و حقيقت اين نسبت، از لحاظ معنى و حقيقت است، نه از نظر لفظ و عبارت. | وى، شرح و تفصيل خصوصيات اين كتاب و انتساب آن را به [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|حضرت امام جعفر بن محمد صادق(ع)]] در مقدمه آن كه در سال(1378)، در تهران، طبع و منتشر شده است، ذكر نموده است و ثابت كرده كه اين كتاب شريف، لفظ و عبارات آن حضرت نيست، بلكه بهترين و پرارزش‌ترين مجموعه‌اى است حاوى آداب و معارف و اخلاق و سنن مذهب شيعه جعفرى كه يكى از بزرگان برجسته شيعه، آن را در مقابل مؤلفات مذاهب ديگر تأليف و تدوين فرموده و به تناسب اين مرام، آن را به [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] كه يگانه مروج و مبين أحكام و آداب اين مذهب است، نسبت داده است و حقيقت اين نسبت، از لحاظ معنى و حقيقت است، نه از نظر لفظ و عبارت. | ||
احتمال قوى دارد كه مؤلف بزرگوار اين كتاب شريف، تمام اين مطالب را از روايات و أخبار منقوله از [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] استنباط و استنتاج كرده و مضامين و معانى آنها را به اين‌صورت ترتيب و تنظيم كرده است. | احتمال قوى دارد كه مؤلف بزرگوار اين كتاب شريف، تمام اين مطالب را از روايات و أخبار منقوله از [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] استنباط و استنتاج كرده و مضامين و معانى آنها را به اين‌صورت ترتيب و تنظيم كرده است. | ||