جعفری تبریزی، محمدتقی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
'''محمدتقى جعفرى'''، در سال 1304ش، در شهر تبریز به دنیا آمد. | |||
==کسب علم و دانش== | ==کسب علم و دانش== | ||
قرائت قرآن را از مادرش آموخت. او قرائت قرآن را چنان خوب فراگرفته بود | قرائت قرآن را از مادرش آموخت. او قرائت قرآن را چنان خوب فراگرفته بود که وقتى در شش سالگى، براى اولین بار وارد مدرسه «اعتماد» تبریز شد، از همان آغاز، او را براى کلاس سوم پذیرفتند. | ||
او هرچند بهخاطر فقر مالى، در هشت سالگى درس را ترک کرد و بهعنوان کارگر کفاش مشغول به کار شد، ولى بعد از آن، با برادرش، محمدجعفر تصمیم گرفتند نصف روز را کار کنند و نصف دیگر را مشغول تحصیل علم شوند. در این زمان، آنها وارد مدرسه طالبیه شدند. محمدتقى در آن مدرسه نخست «امثله» و «صرف میر» را نزد استاد سید حسن شربیانى و «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|{{عبارت عربی|البهجة المرضية}}]]» و «المطول» را نزد استاد میرزا علىاکبر اهرى فراگرفت. | |||
او | او در سال 1319ش، براى ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. او در «مدرسه فیلسوف»، از استاد آیتالله حاج شیخ محمدرضا تنکابنى، «[[المكاسب (طبع قدیم)|مکاسب]]» و «[[كفاية الأصول (طبع قدیم)|کفایه]]» و از آیتالله میرزا مهدى آشتیانى، حکمت «منظومه» حکیم ملا [[سبزواری، هادی|هادى سبزوارى]] و بخشى از امور عامه «[[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]]» را یاد گرفت. | ||
او | او بعد از مدتى، براى ادامه تحصیل به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت کرد و معقول را از آیتالله شیخ مهدى مازندرانى و عرفان را از آیتالله شیخ محمدتقى زرگر فراگرفت و از درس اخلاق [[خمینی، سید روحالله|امام خمینى]] بهره گرفت. | ||
وى بعد از مدتى در درسهاى آیتالله [[شهیدی تبریزی، میرفتاح|میرزا فتاح شهیدى]] شرکت کرد. محمدتقى در سال 1363ق، وارد نجف شد. او با جدیت مشغول تحصیل شد و در درسهاى استادان بزرگى شرکت کرد و از آنان بهرهها برد؛ از جمله حضرات آیات: شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] (طهارت و مکاسب محرمه)؛ [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]] (اصول فقه و مکاسب محرمه)؛ [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] (صید و ذباحه)؛ [[موسوی گلپایگانی، جمالالدین احمد|سید جمال گلپایگانى]] (قاعده فراغ و تجاوز)؛ محمدهادى میلانى (فقه و اصول)؛ صدرا قفقازى ([[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]] و [[شوارق الإلهام في شرح تجريد الكلام (انتشارات مهدوی)|شوارق الإلهام]])؛ مرتضى طالقانى (حکمت و عرفان)؛ [[حکیم، محسن|سید محسن حکیم]] و سید عبدالهادى شیرازى. | |||
او در | او در 23 سالگى از آیتالله [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] اجازه اجتهاد دریافت کرد و اولین کتابش را در همان زمان به نام «{{عبارت عربی|الأمر بين الأمرين}}» (تقریر درسهاى آیتالله [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]]) نشر داد. او در مسجد هندى تدریس «[[المكاسب (طبع قدیم)|مکاسب]]» را نیز آغاز کرد. | ||
همچنین با مشورت آیتالله [[شیرازی، محمدکاظم|شیرازى]]، درسى را درباره مباحث فلسفى و سؤالات و شبهات روز، از جمله ارتباط انسان و جهان، وجدان، جبر و اختیار، براى طلاب نجف شروع کرد. شهید [[صدر، محمدباقر|سید محمدباقر صدر]] جزو شاگردان او بود. | |||
استاد جعفرى، حدود 11 سال در نجف اشرف بود و سرانجام به تهران مهاجرت کرد و حدود 4 سال در مدرسه مروى به تدریس «منظومه» و «عروة الوثقى» پرداخت. وی بهتدریج، اقشار گوناگون مردم را در دانشگاهها و مساجد و... از سخنان خویش بهرهمند نمود. | |||
او از سال 1344، مجلس تفسیرى براى شرح و نقد [[مثنوی معنوی|مثنوى]] تشکیل داد. وی همچنین از حدود سال 1340 تا پایان زندگى، با شخصیتهاى علمى متعددى مصاحبه کرده است. | |||
او شاگردان بسیارى تربیت کرد؛ از جمله: «عبدالرحیم گواهى» و «عبدالله نصرى». او بیش از صد کتاب نوشته است که از آن جمله مىتوان به «ترجمه و تفسیر نهجالبلاغة»، «تفسیر و نقد و تحلیل مثنوى»، «فلسفه زیبایى و هنر از دیدگاه اسلام»، «حکمت اصول سیاسى اسلام» و «اعلامیه جهانى حقوق بشر از دیدگاه اسلام و غرب و تطبیق آن دو بر یکدیگر» اشاره کرد. | |||
==وفات== | ==وفات== | ||
او سرانجام در 25 آبان 1377ش، درگذشت. | او سرانجام در 25 آبان 1377ش، درگذشت. | ||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
ر.ک: «گلشن ابرار»، جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم زیر نظر پژوهشکده باقرالعلوم(ع)وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی، ج6، ص393، نشر معروف، قم، 1379. | |||
{{فقیهان شیعه}} | |||
== وابستهها == | == وابستهها == |