الاحتفال بذكری الأنبياء و عبادالله الصالحين: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'اي ' به 'ای ') |
جز (جایگزینی متن - 'راهي' به 'راهی') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
كتاب با فهرست و مقدمه‌ای نسبتاً كوتاه امّا فراخور با حجم كتاب آغاز گرديده و بدون هر گونه فصل و يا باب‌بندی و طي چند عنوان كلي، كتاب به پایان برده شده است. | كتاب با فهرست و مقدمه‌ای نسبتاً كوتاه امّا فراخور با حجم كتاب آغاز گرديده و بدون هر گونه فصل و يا باب‌بندی و طي چند عنوان كلي، كتاب به پایان برده شده است. | ||
مؤلف با ارائه دلائل قائلان به استحباب احتفال (بزرگداشت) كتاب را آغاز نموده و به اين نكته اشاره نموده است كه غالب مناسك حج، بزرگداشت ياد انبياء و اولیاء الهي می‌باشد و برای تاييد اين مطلب به آياتي از قرآن كريم استشهاد نموده است. (واتخذوا من مقام | مؤلف با ارائه دلائل قائلان به استحباب احتفال (بزرگداشت) كتاب را آغاز نموده و به اين نكته اشاره نموده است كه غالب مناسك حج، بزرگداشت ياد انبياء و اولیاء الهي می‌باشد و برای تاييد اين مطلب به آياتي از قرآن كريم استشهاد نموده است. (واتخذوا من مقام ابراهیم مصلي - ان الصفا و المشعر من شعائر الله) و نيز مظاهري؛ همچون: مقام ابراهیم؛ صفا و مروه؛ رمي جمرات و قرباني را نيز از مواردي دانسته است كه وجود آن در مناسك حج از مصاديق احتفال و بزرگداشت است كه علامه عسكري با توضيح پيرامون آن در جهت اثبات ادعای خود تلاش نموده و در ادامه به اين نكته ظريف اشاره نموده است كه توجه دادن خداوند سبحان به مقام حضرت ابراهیم و يا صفا و مشعر برای بركت و خيري است كه میتواند در هر بار توجه به آن عائد انسان شود چنان كه نظاير ديگری از آن را می‌توان در متون ديني سراغ گرفت از قبيل: تبرک از ماه رمضان تبرک از روز جمعه و... | ||
علامه سيدمرتضي عسكري شواهد قرآني فوق را با روایاتیكه از متون روائي معتبر اهل سنت از قبيل [[صحيح مسلم]] و بخاري مثال آورده تحكيم نموده و با اين شواهد روائي در صدد شفاف سازی اين نكته برآمده است كه با وجود ادله قرآني و روائي معتبر نزد اهل سنت ديگر جايي برای انكار اين موضوع از سوي وهابيت باقي نمیماند كه اين موضوع را از مصاديق بدعت، شرك و يا تكفير و مشرك دانستن بخش بزرگی از مسلمانان بدانند. | علامه سيدمرتضي عسكري شواهد قرآني فوق را با روایاتیكه از متون روائي معتبر اهل سنت از قبيل [[صحيح مسلم]] و بخاري مثال آورده تحكيم نموده و با اين شواهد روائي در صدد شفاف سازی اين نكته برآمده است كه با وجود ادله قرآني و روائي معتبر نزد اهل سنت ديگر جايي برای انكار اين موضوع از سوي وهابيت باقي نمیماند كه اين موضوع را از مصاديق بدعت، شرك و يا تكفير و مشرك دانستن بخش بزرگی از مسلمانان بدانند. | ||