حکیم میسری: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'پاك' به 'پاک')
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۳۴: خط ۳۴:


    ميسرى در پايان كتاب در ذيل عنوان پند و نصيحت ميسرى حكيم، از خودش چنين ياد كرده است:
    ميسرى در پايان كتاب در ذيل عنوان پند و نصيحت ميسرى حكيم، از خودش چنين ياد كرده است:
    {{شعر}}{{ب|''هر آن كز نامه من شاد گردد''|2=''نبايد كاين برو چون بار گردد''}}{{ب|''نياز آرد بگويد از دل پاک ''|2=''كه يا رب در ميسرى بد بود ناپاک ''}}{{ب|''الهى رحم تو بيش از گناهش ''|2=''من او را آمدم پيشت بخواهش ''}}{{پایان شعر}}
    {{شعر}}{{ب|''هر آن كز نامه من شاد گردد''|2=''نبايد كاين برو چون بار گردد''}}{{ب|''نياز آرد بگويد از دل پاک ''|2=''كه يا رب ميسرى بد بود ناپاک ''}}{{ب|''الهى رحم تو بيش از گناهش ''|2=''من او را آمدم پيشت بخواهش ''}}{{پایان شعر}}


    ميسرى «دانش‌نامه» را در سال 370ق به پايان برده و به چهل و شش سالگى خود اشاره كرده است.
    ميسرى «دانش‌نامه» را در سال 370ق به پايان برده و به چهل و شش سالگى خود اشاره كرده است.