خانقاه: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'ی‎ب' به 'ی‌ب')
    جز (جایگزینی متن - 'ن‎ا' به 'ن‌ا')
    خط ۳۲: خط ۳۲:
    }}  
    }}  


    '''خانقاه'''، اثر [[فقیر اصطهباناتی، علی|میرزا علی اصطهباناتی شیرازی]]، ملقب به معین‎الشریعه و مشهور به [[فقیر اصطهباناتی، علی|فقیر شیرازی]] یا [[فقیر اصطهباناتی، علی|فقیر اصطهباناتی]]، مثنوی عرفانی و اخلاقی است که به پیروی از [[بوستان|بوستان سعدی]] سروده شده است. این نسخه از کتاب با تصحیح و توضیحات [[دانش پژوه، منوچهر|منوچهر دانش‌پژوه]] منتشر شده است.  
    '''خانقاه'''، اثر [[فقیر اصطهباناتی، علی|میرزا علی اصطهباناتی شیرازی]]، ملقب به معین‌الشریعه و مشهور به [[فقیر اصطهباناتی، علی|فقیر شیرازی]] یا [[فقیر اصطهباناتی، علی|فقیر اصطهباناتی]]، مثنوی عرفانی و اخلاقی است که به پیروی از [[بوستان|بوستان سعدی]] سروده شده است. این نسخه از کتاب با تصحیح و توضیحات [[دانش پژوه، منوچهر|منوچهر دانش‌پژوه]] منتشر شده است.  


    ==ساختار==  
    ==ساختار==  
    خط ۳۸: خط ۳۸:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    [[فقیر اصطهباناتی، علی|میرزا‎ حسینعلی]]،‎ معروف به میرزا علی، ملقب به معین‎الشریعه و متخلص به فقیر از جمله شیفتگان [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] است که‎ سـه اثـر خود: خرابات، خانقاه و گنج فقیر را به پیروی‎ از‎ گلستان‎، بوستان‎ و غزل‎های سعدی پرداخته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/32155/1/119 ر.ک: بی‌نام، ص119]</ref>‎.  
    [[فقیر اصطهباناتی، علی|میرزا‎ حسینعلی]]،‎ معروف به میرزا علی، ملقب به معین‌الشریعه و متخلص به فقیر از جمله شیفتگان [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] است که‎ سـه اثـر خود: خرابات، خانقاه و گنج فقیر را به پیروی‎ از‎ گلستان‎، بوستان‎ و غزل‎های سعدی پرداخته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/32155/1/119 ر.ک: بی‌نام، ص119]</ref>‎.  


    زبان [[فقیر اصطهباناتی، علی|فقیر]] در «خانقاه»، ساده و بیانش روان است، هرچند در مواردی از واژگان کهن‎ فارسی بهره برده است. همچنین از واژه‌های متداول در زبان مردم شیراز و فـارس بـا هدف حفظ‎ آنها از خطر رکود و نابودی استفاده کرده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/32155/1/119 ر.ک: همان]</ref>‎.  
    زبان [[فقیر اصطهباناتی، علی|فقیر]] در «خانقاه»، ساده و بیانش روان است، هرچند در مواردی از واژگان کهن‎ فارسی بهره برده است. همچنین از واژه‌های متداول در زبان مردم شیراز و فـارس بـا هدف حفظ‎ آنها از خطر رکود و نابودی استفاده کرده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/32155/1/119 ر.ک: همان]</ref>‎.