حکمت الهی در متون فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ط' به 'ه‌ط') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌آ' به 'ی‌آ') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
دکتر مهدی محقق در مقدمه‌اش بر پیشینه علمی ایرانیان و علم دوستی آنان اشاره می‌کند و برای این امر از کلام عالمانی چون [[مسعودی، علی بن حسین|مسعودی]]، [[ابن حوقل، محمد بن حوقل|ابن حوقل]]، [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|یاقوت حموی]]، ابن طیفور، ابن هانی اندلسی و... نمونه | دکتر مهدی محقق در مقدمه‌اش بر پیشینه علمی ایرانیان و علم دوستی آنان اشاره می‌کند و برای این امر از کلام عالمانی چون [[مسعودی، علی بن حسین|مسعودی]]، [[ابن حوقل، محمد بن حوقل|ابن حوقل]]، [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|یاقوت حموی]]، ابن طیفور، ابن هانی اندلسی و... نمونه می‌آورد.<ref>ر.ک: مقدمه اول، صفحات یازده تا سیزده</ref> | ||
وی سپس از پذیرش علوم سایر کشورها و ترجمه آنها در قرون اولیه اسلامی یاد می‌کند و [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|بوعلی]] و [[رازی، محمد بن زکریا|رازی]] و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] را از ثمرات این امر می‌داند. وی از باهم خوانده شدن فلسفه و طب در زمانه پیشین سخن می‌گوید. او این دوره را با این عبارات توصیف می‌کند «از ممیزات این دوره تساهل و تسامح در اظهارنظر علمی بود. دانشمندان اندیشه‌های مخالف را تحمل می‌کردند و مجال رد و نقض و شکوک و ایراد را باز می‌گذاشتند.»<ref>همان، صفحه شانزده</ref> | وی سپس از پذیرش علوم سایر کشورها و ترجمه آنها در قرون اولیه اسلامی یاد می‌کند و [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|بوعلی]] و [[رازی، محمد بن زکریا|رازی]] و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]] را از ثمرات این امر می‌داند. وی از باهم خوانده شدن فلسفه و طب در زمانه پیشین سخن می‌گوید. او این دوره را با این عبارات توصیف می‌کند «از ممیزات این دوره تساهل و تسامح در اظهارنظر علمی بود. دانشمندان اندیشه‌های مخالف را تحمل می‌کردند و مجال رد و نقض و شکوک و ایراد را باز می‌گذاشتند.»<ref>همان، صفحه شانزده</ref> | ||